GRONINGEN – Regelmatig legde Fatoumata Diawara haar show in Spot/De Oosterpoort in Groningen even stil om zaken met haar publiek te bespreken. Dat Afrika niet het continent van kommer en kwel is dat vaak in de media verschijnt, dat kinderen in haar thuisland Mali, maar eigenlijk overal ter wereld de mogelijkheid moet hebben om de kansen te grijpen via onderwijs en een statement en eerbetoon aan Nina Simone met de boodschap voor vrouwenrechten. Daarnaast in het algemeen een oproep tot verdraagzaamheid en verbinding. De Malinese activiste, actrice, maar bij deze gelegenheid zangeres en gitariste deed dat tijdens een gelikte en op een Westerse markt toegesneden show in Groningen. Het mooie was dat ze dat niet alleen verkondigde, maar ook liet blijken in kleine gebaren. Een gitaarstandaard die wat ongelukkig stond opgesteld werd even wat lager gezet, zodat het publiek dat er achter stond meer zicht had. Tijdens de toegift vroeg ze het publiek mee te dansen op het podium en een niet zo goed ter been zijnde heer werd door de hele band met zorg en aandacht het podium op en af geholpen. Muzikaal gezien begon de show een beetje vreemd. De band kwam op het podium waar vanaf tape al was begonnen en de drums als eerste en later de rest invielen voor Fatoumata Diawara haar entree maakte en bijna solo op gitaar ‘Don Do’ speelde voor in een tempowisseling de band er weer bij kwam. In ‘Kokoro’ dat daarop volgde zaten ook mooie tempowisselingen, maar met veel natuurlijkere opbouw en nu zonder gitaar liet Diawara zien dat ze een uitstekende en indrukwekkende zangeres is. Vooral in ‘Timbuktu’, de parel in de kroon van haar verscheurde land, was het prachtig, intens en indrukwekkend. Daarna werd de stemming wat verlicht in ‘Ouyan’ye’ met een hoofdrol voor gitarist Yacouba Koné die zijn werk met zichtbaar plezier en een enorme lach verrichte. Naast Nina Simone werd ook nog eer betoond aan ‘Fela Kuti’ in het sterke ‘Negue Negue’ een oproep tot liefde. Fatoumata Diawara toert momenteel ter promotie van haar nieuwe album ‘Fenfo’. Dat nummer, rustig en prachtig gebracht behoorde vandaag bij de mooiste. De band was goed en degelijk en oogde in het begin vooral professioneel, maar kwam naar mate het concert vorderde meer en meer los, met onder andere fijn ingestudeerde danspasjes in een duet van bassist Sekou Bah en Koné waarbij achter op het podium ook nog een toetsenist en drummer. Haar sound is Afrikaans, maar op een moderne manier, waarbij ze niet schuwt om Westerse instrumenten en invloeden toe te laten. Steeds opnieuw betrok ze het publiek bij haar show met onder andere meezingers en uiteindelijk het slechten van de barrière door het publiek op het podium te vragen bij het toegift ‘Anisou’. Inmiddels had Groningen de zangeres volledig omarmt en dat raakte haar op een gegeven moment zichtbaar. Mooi en swingend werd de show afgewerkt met ‘Sowa’ en ‘Bonya’, waarbij dans muziek en boodschap samenvielen. Voor de puristen die een puur Afrikaanse show hadden verwacht is Diawara misschien net even een stap te ver, maar het was een heerlijke avond met een kijkje in de keuken van hoe Afrika gaat klinken in de toekomst. Een prachtige combinatie van traditie en statements, in een vertaling en vertolking die ook een publiek van nu aanspreekt en handvatten geeft om die verbinding te maken.
Fatoumata Diawara verbindt traditie en moderniteit
