GRONINGEN – Soms dan heeft artiestenmanager Jordy Duitscher ineens weer zo’n nieuwe artiest in zijn stal waarvan je denkt wow. Laten we het gelijk maar verklappen. Dana Louise & The Glorious Birds is een fantastische band die met invloeden van folk en jazz geweldige Americana maakt. Een heerlijke zangeres die verschrikkelijk mooie eigen liedjes brengt. Het was een wat emotionele avond in ’t Kantoor in Groningen, want dit was het laatste optreden van Dana Louise met haar band. Dana Louise, het muzikale alias van Dana Idlet, toert nog solo verder, maar haar band vloog een dag later naar huis. Een goede reden om er in Groningen een prachtig einde aan te breien. In de band de ervaren muzikanten bassist Keith Grimwood en drummer Ezra ‘papa’ Idlet en tevens vibrafonist Adams Collins. De band begon rustig met het prachtige ‘Gold Finch’. Vooral de enorme vibrafoon is medebepalende voor de sound, maar nog mooier is de zang en de hele specifieke liedjes. ‘Tied to the Sea’, volgde en vooral ‘Under Water’ was het eerste, maar zeker niet het laatste hoogtepunt. Lekker vlot was ‘Forgive This Town’. Daarna nam Adam Collins het woord om te vertellen dat hij ook een liedje mocht zingen. In eens was het een veel traditioneler hillbilly liedje. Niks ten nadele van dit liedje, maar het contrasteerde enorm met de vlotte moderne Americana van Dana Louise. Daarna pakte de artieste het gelukkig gauw weer op met sterke eigen liedjes als ‘Green Light’, ‘Timber’ en vooral vlak voor de pauze prachtige nummers als ‘Better of Dead’ en ‘Chrysalis’ die fenomenaal waren. Wat een mooie eerste set waar het publiek ook helemaal in meeging en zelfs achter de bar die biertjes swingend werden getapt. Wel was te contasteren dat Dana Louise zo’n eigen stijl heeft dat de cover die ze speelde en het liedje van ‘Collins’ enorm afwijken. In de tweede set gebeurde dit ook een flink aantal keren. Het geweldige werk van Dana Louise en de speciale dynamiek die ze opbouwt werd steeds doorbroken door een liedje van Collins, een cover of een blues liedje van haar vader en Grimwood. Erg jammer en aangezien ze meer dan genoeg liedjes heeft ook onnodig. Door deze onderbrekingen was de tweede set wellicht feestelijker en dansbaarder als de eerste, maar muzikaal minder diepgravend. Na de opening met ‘Young Man’ kwamen in het begin nog een aantal erg mooie gevoelige nummers langs, zoals ‘Louise’ en het meer up tempo ‘Waithing Man’. Met ‘No Digity’ werd de eindstreep bijna bereikt en bij het laatste ‘Home’ was de het tijd voor de laatste dans. Hoewel, toch nog een toegift. Meer heb je niet nodig dan Dana Louise met haar prachtige stem en unieke liedjes en een band die in haar dienst staat. Geef haar de tijd die sfeer te scheppen en alles is goed in het leven.
Fantastische liedjes van Dana Louise & The Glorious Birds doen ’t Kantoor dansen
