DRACHTEN – Soms heb je de omstandigheden niet mee als artiest. Op de laatste avond van Simmerdeis, nadat het de hele dag tropisch was geweest, presenteerde Esther de Jong met band zich in Drachten met haar nieuwe album. Het waren omstandigheden die niet ideaal waren, helemaal omdat De Jong geen feestelijke zomeravond muziek maakt, maar nummers waarover moet worden nagedacht, die de ongemakkelijke emoties aanspreken en je proberen te triggeren om bij jezelf te rade te gaan. Nog immer staat in de omschrijving van optredens van De Jong dagboekmuziek. Dat was ooit een perfecte omschrijving van wat De Jong, alleen met gitaar of met een spaarzame begeleider, ooit bracht. Uiteraard komen de liedjes nog steeds uit de krochten van haar ziel, waar de diepste verlangens, angsten en je ware ik schuilgaan achter een façade van eigen makelij met machtige verdedigingswerken om dat maar niet te tonen aan de buitenwereld, maar met band dekt deze vlag de lading niet helemaal meer. Het blijft echter fascinerende muziek die wellicht je laat werken als toeschouwer, maar om de hoekjes van het labyrint schuilt bij De Jong veel moois om te ontdekken. Het is goed dat ze een mooi traject van verbreding is ingegaan van jongedame met gitaar en kwetsbare gevoelige en prachtige liedjes, naar een bredere sound, aanvankelijk me loopstation, een zijstap met Electro act O, Kutjes en nu met volwaardige band om die zoektocht om haar gedachten onder woorden te brengen een brutalere en een bredere muzikale basis te geven. Het is niet onopgemerkt gebleven, want een vooraanstaand platenlabel spotte de Dokkumse om utens en wierp met veel gretigheid haar een platencontract voor de voeten welke zich niet liet negeren. In de loop der tijd zijn daarbij een aantal singles, een plekje op een CD ter ere van Louis Couperus en de EP ‘Van Mij’ in 2020 verschenen en dit voorjaar eindelijk haar debuut album ‘Even over Leven’. Handig om na te luisteren, want de teksten van De Jong blijven fascinerend en om nog eens te herkauwen, over te contempleren, bij te lachen als ze haar zwarte humor of absurdisme etaleert en haar behendige taalgevoel of bij te huilen als de donkerte te overweldigend lijkt en De Jong met een lichtje aan de einder verschijnt, je wenkt en een uitweg weet te bieden. Niet eenvoudig om samen met haar band met Esker van de Werken, eerder actief in Exitlight Empire en Jachtgeweer, Raven van de Werken, Jochem Knoef die ook speelde in The Future’s Dust, Cloud Mind en Onna Limb en Patrick Schaafstal die je kunt kennen van When We Are Wild en WONDER, dat soort emoties op een door de zon overgoten park over te brengen. Dat lukte echter wonderwel, want het beklemmende van ‘Nachtjapon’ kwam fantastisch over in een mooie aanzwellende vlotte opening. In ‘Ogen Dicht’ wisselde het tussen dreiging en berusting en ook dit was mooi uptempo, waarna het prachtig werd in ‘Het Tafereel’ dat heel klein begon, maar steeds steviger naar een climax bouwde en waarbij De Jong uitstekend werd ondersteund door haar band. Het kon nog mooier bleek in ‘Hier en Nu’ dat een zelfde opbouw kende en deels gesproken werd. Steeds blijkt hoe groot het talent is van De Jong om die emoties waar andere songwriters ver van blijven te pakken en om te zetten in mooie liedjes. De band is een toevoeging in het mooi laten aanzwellen van songs bleek ook in ‘Van Mij’ dat niet onderdeed voor zijn voorganger. In haar introducties betrok Esther de Jong haar publiek. Kenmerkend is dat ze mensen met haar ogen er uit pikt en het lijkt alsof ze persoonlijk haar liedjes aan jou richt. Steeds meer mensen kwamen van de schaduw naast de bar toch bij het podium, waar al intens werd meegeleefd. Lekker vlot was er ‘Verspilde Tijd’ en het kleine verhalende ‘Te Laat’, waarna ‘Onder Water’ zich kalm opende. Uiteraard richtte De Jong zich vooral op nummers van haar nieuwe, kakelverse, album, maar toch mis je een aantal oudere nummers die zeker tot het beste horen wat ze ooit schreef en met ‘Dwalen’ een liedje dat zich met de beste Nederlandstalige nummers kan meten. Tegen de omissie daarvan hebben we ‘Alleen maar Bezwaar’ en dat nummer was een erg mooie afsluiting van de set. Een klein nummer waarin ze zingt over klaar zijn met dingen, en langzaam aanzwelt. Esther de Jong blijft Esther de Jong met haar absurdisme, zelfspot, degelijke zang en vooral het benoemen van emoties en angsten en daarmee laat ze je voelen, ook op een zomerse avond, dat niemand met dit soort gevoelens alleen is.
Esther de Jong presenteert album op bloedheet Simmerdeis
