EMMEN – Als je bij het concert van POM in de Grote Kerk bent geweest en je achteraf beseft dat je alleen zangeres en frontale frontvrouw Liza van As hebt gezien, dan is dat best te snappen. Dat is namelijk iemand die elke blik moeiteloos weet te vangen. Als hulpvaardige partner van de Popronde Emmen organiseerde The Bake Shop in de Grote Kerk in Emmen het hoofdpodium met POM als één van de grote namen. De Amsterdamse Indie Garage punkrockers zijn inmiddels veelvuldig te vinden op de Duitse snelwegen voor weer een optreden bij onze Oosterburen, maar ook in Nederland staan ze vaak op het podium. Naast Liza van As bestaat de band uit gitaristen Joy Kunst en Luc Siegers, drummer Justin Dwarswaard en bassist Michael Joshua. Misschien minder in de schijnwerpers, maar het viertal legt het fuzzpop fundament waarop Van As kan schitteren. Recent kwam de EP ‘Lately’ uit. Op het podium en de EP is duidelijk de eigen sound te horen, Dan blijkt ook hoe belangrijk elk individueel lid van POM is bij het ontstaan van deze sound. Ook duidelijk is wat een enorme orkaan de band in zich heeft. Vorig jaar deed de band al mee aan de Popronde en ook dit jaar is ‘POM” van de partij. In Emmen hebben ze dat geweten met wervelende show die begon met ‘Piglet’ en eindigde met Liza van As uitgestrekt tussen het publiek liggende op de kerkvloer onder de toejuichingen van een enthousiaste menigte. Het concert begon prima, met onmiddellijk een overdosis energie. Wil dat bij andere bands nog wel eens daarmee concessies worden gedaan aan het spel, bij POM niet. Juist omdat Liza van As dit stuk voor haar rekening neemt kan de rest zich focussen op de muziek. Na dat felle begin, nam POM even wat gas terug. Nummers als ‘Kechschip’ en ‘Koffiekop’ zijn betrekkelijk nieuw en niet elke song heeft bij POM een titel die en verband houdt met de tekst. Dit waren in verhouding wat rustigere nummers. Fantastisch mooi was dat ‘Why Won’t You Smile’, een lied vol ingehouden emotie en stressig en druk gebracht waarbij er een fraaie opbouw in zat. De ontlading kwam dan in ‘Kim’ dat heftig stond als een huis en het robuust uitgevoerde ‘Red Dress’. De band zocht steeds de verbinding met het publiek. Liefst met de buik tegen het podium, als het podium zo hoog zou zijn geweest, werd meerdere keren verzocht maar naderbij te komen Aankondigingen echter waren er weinig en zeker niet inhoudelijk. Dat gaf niks, want een feestje was POM absoluut. Op volle kracht ging het naar het slot van het optreden met het sterke ‘Down the Rabbit Hole’ dat erg wist te beklijven en vooral het bijzonder mooie ‘Eat Me, I’m Sad’, waarin Liza van as haar publiek opzocht en uiteindelijk dus plat op haar rug eindigde uitgestrekt in de kerk. POM is een heerlijke band die veel indruk maakte in Emmen. Een dijk van een zangeres met een enorme persoonlijkheid op het podium en muzikanten die haar perfect ondersteunden in mooie liedjes vol met krachtige emoties. POM is klaar voor de festival zomer, maar dan moet die er wel komen.
Erg fijn POM laat kerk op grondvesten schudden
