WESTEREMDEN – Kantje boord; de ene helft van D’Orange zat relaxt in de tuin van Roodehaan, terwijl de andere helft vertoefde aan de boorden van het Reitdiep in Roodehaan. De één is een concertzaal in Westeremden, de ander een streekje in Noord-Groningen. Nooit teveel vertrouwen op routeplanners dus, maar gelukkig bracht diezelfde routeplanner ook soelaas en met een kwartiertje vertraging stonden Adrienne Tilanus, Cas Heim, Tom Veltien, Bram van de Glind en Dirk Evelo van D’Orange, de ene helft nog wat stijf van de adrenaline en zenuwen, de andere helft compleet ontspannen, op het podium. Het duurde een liedje of twee voor ook dat was samengekomen. Een band die haar naam heeft gekregen door het etiket van een gedeelde fles wijn en waarvan de leden elkaar hebben leren kennen op het conservatorium in Utrecht, waarvan ze inmiddels zijn uitgevlogen. Naar diezelfde fles wijn is ook de eerste EP van het zestal, in Westeremden ontbrak één van de leden, vernoemd dat vorig jaar uitkwam. Goede wijn behoeft geen krans, maar moet wel even rusten en op de juiste temperatuur worden geserveerd. Het begon prachtig met een mooi avontuurlijk intro van ‘Mindless’, dat in zijn geheel niet helemaal uit de verf kwam, omdat juist Adrienne Tilanus nog niet die zelfverzekerdheid en kracht in haar stem had, die ze in de loop van het concert wel zou krijgen. Wel een mooi nummer, met een fraai ontwikkeling en een mooie rustige passage op de piano van Bram van de Glind, die naast pianist ook als trompettist en op de bugel zijn mannetje staat in onder meer zijn eigen Bram van de Glind Quartet en vorig jaar werd uitgeroepen tot Conservatorium Talent Award. In ‘Fountain Pen’ begon steeds meer de rust neer te dalen. De stem van Tilanus, die sowieso een drukke tijd heeft als één van de krachten achter de schermen bij het festival Into The Great Wide Open op Vlieland, ontplooide zich en liet zich steeds meer bewonderen in volle schoonheid en werd in dit nummer subtiel ondersteund door drummer Cas Heim, ook bekend van het Cas Heim trio, die ook als zanger uit de voeten kan. Op het repertoire van het Cas Heim Trio staat ook ‘Now or Nevermind’ dat ook deze middag op de setlist was terecht gekomen. Een prachtig nummer, waarin voor het eerst duidelijk werd dat dit niet alleen een goede en enthousiaste band was, maar nu alles op zijn plek viel zelfs een enorme potentie had met hun op de jazz en folk geënte pop. ‘Taken by Surprise’ was een mooi duet tussen Tilanus en Heim, waarbij de drummer ook naar vorenkwam en in het nieuwe ‘Right on Time’ klonk de Bugel van Van de Glind. Naast de zang was ook in de aankondigingen die rust goed te merken. In de eerste twee nummers was dat gehaast, maar inmiddels was de kalmte gevonden om te kunnen vertellen wat ze wilden vertellen, zonder het af te raffelen of van de hak op de tal te springen. Deze aankondigingen mogen nog best wat inhoudelijker zijn. Het was eigenlijk zonde dat met ‘Smell the Roses’ de pauze kwam, want de band zat er inmiddels lekker in en dat nummer werd prachtig, deels tweestemmig gezongen. Na de pauze ging het verder met het kalme ‘Pretty Pictures’, waarin de ook van de Tom Veltien band bekende Tom Veltien op gitaar erg mooi kon excelleren. Als cover werd ‘Dreams’ van Fleetwood Mac gebracht, wat duidelijk minder uit de verf kwam en waarin niet elk bandlid in zijn of haar kracht werd gezet. Het werd daarna fantastisch met het uptempo en jazzy ‘Painted Streets’ en de ballad ‘Memory Lane’ dat alleen al charmeerde met een sterk piano intro en mooi bescheiden spel van bassist Dirk Evelo, die zijn spel ook ten dienste stelt van bijvoorbeeld Emma Boertien en Simone Catania. ‘Feel Alive’ was dan alweer de sterke afsluiter waarin de band nog even ook individueel mooi voor het voetlicht kwamen en ook zo’n duet was met een mooie ontwikkeling dat halverwege helemaal stil viel, voor de piano het weer oppikte en Veltien zijn klassen liet zien in een robuuste gitaarsolo. D’Orange schrijft inmiddels voor een debuutalbum dat in 2023 met voorlop potlood op de agenda staat. Op het podium hebben deze getalenteerde vrienden veel plezier en dat wist de band over te brengen met een staande ovatie als verdiend resultaat.
Enthousiast D’Orange loopt over van potentie
