GRONINGEN – Soms kun je na een concert alleen maar zeggen: wauw wauw WAUW! Aan het einde van deze recensie zullen we iedere concertorganisator aanraden direct Dawn Walkers te boeken, maar wie slim is, is de meute voor en belt nu en leest later. Dawn Walkers is eigenlijk nog een heel pril project dat voort komt uit het Prins Claus Conservatorium Groningen waar de muzikaal getalenteerden uit de hele wereld samen komen. Met zo veel talent samen moeten daar wel heel bijzondere projecten uit voort komen. Het is erg makkelijk voorspellen nu Dawn Walkers circa een maand circa en met een show in theater De Kapel in Groningen het derde optreden in de historie van de band had dat het voorbestemd is voor grootheid, maar de potentie en de muzikale pracht en kracht is er zeker voor aanwezig. De band bestaat uit Sanam Tahmasebi met de vocalen, Melisa Delgado op de viola, Setareh Nafisi op piano en Agata Kruszewska op drums en percussie. Letterlijk drie continenten in één band, want Tahmasebi en Nafisi komen uit Iran, Delgado uit Argentinië en Kruszewska uit Polen. Voor de gelegenheid had de band licht kunstenaar Patrick Hoving meegenomen. Het is toch erg fijn dat een band denkt om het licht en hier meespeelt om de show te versterken met in dit geval uit het plafond komende lichtbronnen die tot praktisch naast de individuele leden van de band hingen en zo ook de één muzikant konden uitlichten. Alle vier zijn fantastisch getalenteerd. Nafisi was bijvoorbeeld in eigen land al pianiste voor het Tehran Choir en Kruszewska speelt ook in het Ricciotti ensemble. De band speelt, aldus de organisatie van De Kapel, eclectische muziek met invloeden uit de muzikale tradities van hun geboortelanden. Een correcte omschrijving die je voor geen moment in staat stelt om de muzikale ervaring die Dawn Walkers is voor te stellen. Het eerste nummer bijvoorbeeld ‘Sons of Stars’, geschreven door Delgado biedt een keur aan genres coherent samengebracht in één song. Het begint stevig jazzy en soms rockend om dan naar heel rustig welhaast klassiek en folky weg te zakken. Prachtig en dat is de kwalificatie die op elk lied van Dawn Walkers kan worden geplakt. Het zijn reizen op zich in vijf minuten. ‘Wooden Mind’ van de fantastische zangeres Sanam Tahmasebi is rustig en ingetogen en bevat een keur aan emoties. Pianiste Setareh Nafisi schreef ‘On The Shore’, dat kabbelend begint naar zich daarna stevig uitbouwt. Naast dat elk liedje verschillende stijlen herbergt, weet Dawn Walkers ook tal van emoties in een liedje te verbeelden en aan het publiek door te geven. De derde reis die de luisteraar maakt is de reis over de wereld. Het ene moment ben je in het Oosten en luister je naar de vrouwen die zingen op de markt in bijvoorbeeld ‘Tiny People’ om dan even later je in een oerwoud terug te vinden, waar de dieren omgezien om je heen kirren, koeren, grommen en je in het oog houden, waarna je ineens in een jazznachtclub in New York zit voor het applaus je terug haalt naar De Kapel. Fantastisch gedaan om al dit samen te brengen in één liedje en één concert zonder dat het op welk moment dan ook hinderlijk contrasteert. Dat de band erg pril is blijkt af en toe. De automatismen moeten er nog in slijten. De lichtshow mag nog meer worden uitgebouwd, maar de kwaliteit en het plezier is er en een drummer als Agata Kruszewska wil eigenlijk elke band wel hebben, is het niet om haar uitstekende kwaliteiten als muzikant dan wel om haar pretogen en aanstekelijke lach die door elk donker moment je weer naar het licht trekt. Met het mooie ‘Ascension’, het hectisch beginnende, maar daarna fraai op zijn plaats vallende ‘Stepped on Lego’ en het met een vierstemmig openende ‘Live It Now’ wordt de show afgesloten. De toeschouwers hebben wat heel bijzonders gezien. Programmeurs als de ingezette lijn zich voortzet, zit u nu al in de situatie van boek Dawn Walkers nu of nooit, want ze zouden over een jaar wel in de grotere zalen kunnen staan.
Enorme wauw factor bij Dawn Walkers
