Loading...
Recensies 2024Vera

English Teacher toont zich doortastend en breekbaar

GRONINGEN – English Teacher was één van de bands die in de schijnwerpers stapte en met accolades overladen het Eurosonic / Noorderslag podium weer afstapte in januari. Bijna hadden ze kunnen overnachten, want amper was de showcase storm gaan liggen of de Britse muziekgroep uit Leeds, opgericht in 2020, klopte aan de deur van Vera om daar samen met de Ierse vrienden van Sprints een muzikale avond te verzorgen. De band bestaat ​uit zangeres Lily Fontaine, gitarist Lewis Whiting, drummer Douglas Frost en bassist Nicholas Eden en maakte een mooie rondreis door Europa met hun Ierse collega’s.

ESNS was het niet het enige podium waarop de band schitterde. De EP ‘Polyawkward’ die in 2022 verscheen werd uitstekend ontvangen en leverde veel aandacht en TV optredens op. De song ‘Nearly Daffodils’ kreeg veel lof en werd in een prestigieuze lijst uitgeroepen als één van de beste nummers van 2023. Het katapulteerde English Teacher naar veel goeds, maar ook enorme verwachtingen. Wellicht te grote verwachtingen met een dergelijke hype. Het concert in Vera verkocht moeiteloos uit en als tweede band van de avond stonden al die Groningers met grote verwachtingen voor het toneel te wachten op Lily Fontaine en haar kompanen mooi opgewarmd door Sprints.

Een intro van Nicholas Eden op de bas resulteerde in het stevige, ook als single verschenen ‘The World’s Biggest Paving Slab’, wat opviel bij dit openingsnummer was dat de zang van Lily Fontain direct optimaal was. Regelmatig kom je tegen dat vocalisten toch één a twee nummers nodig hebben om die diepte en pracht uit hun stembanden te halen, maar bij English Teacher was dat vanaf de eerste noot het geval. Dat kwam ook mooi tot uiting in ‘Mental Maths’ waarbij de suspensie kundig werd opgebouwd, wat dit toch wel een erg fraaie song maakte. Mooi was ook ‘I’m Not Crying, You’re Crying’ waar werd gevarieerd met een mooie vlotte robuuste sound en soms wat tegendraadse zang. Om het sterke openingssegment af te ronden schitterde de band daarna in ‘Nearly Daffodils’, een nummuer over een gebroken hart en spijt over wat zo veelbelovend leek, maar niet is gelukt. Lekker uptempo bleef English Teacher zich prima presenteren tot dan. Het midden deel van het optreden was rustiger. Het klein opgezette ‘Albatross’, de prachtige ingetogen zang in ‘A55’ dat een fraaie opbouw had en steeds steviger werd om daarna weer rustig verhalend op te stijgen in ‘Everybody get’s to go to Space’, wat een fenomenaal nummer bleek te zijn. Tijdens de toer wisselden Sprints en English Teacher elkaar in volgorde steeds af. Het net wat rauwere en rockende Sprints opende in Groningen, waardoor English Teacher een beetje in een vacuüm viel. Het optreden was prachtig, maar was nog beter tot zijn recht gekomen als de volgorde andersom was, waardoor de avond een logischere opbouw had. Bij de eerste show was de moshpit druk bezocht, waarbij die bij English Teacher toch afwezig bleef. Na het intense en klein begonnen, maar mooi uitgebouwde ‘Mastermind Specialism’ begon de eindsprint met ‘You Blister My Paint’ dat een lekkere jazzy vibe had en prachtig tot zijn recht kwam. Via ‘R&B’ lekker fel, met wat hulp van de collega’s van Sprints om het gezamenlijke feestje nog een keer goed te onderstrepen, waarna ‘Good Grief” weer die resolute rust had en er fantastisch en heel gevoelig werd afgesloten met het kalm van start gaande ‘Albert Road’ dat echter steeds meer aan tempo en kracht won in een aanvankelijk heerlijk dromerig nummer dat steeds meer gelaagdheid krijgt. English Teacher moet rustig zijn eigen pad zoeken en de hype naast zich neerleggen met hun mooie gitaar gedreven indie pop en indie rock. De potentie is enorm met die prachtige zangeres Lily Fontaine met haar heldere stem, die soms breekbaar, soms zeer doortastend, imponeert, die ook de zaken zo mooi, regelmatig ook inhoudelijk aan elkaar praat en met de prima ondersteuning van de hele band. Een aantal prima singles, straks dat album en mooie optredens doen vermoeden dat er nog veel meer in het vat zit en daarbij zijn die torenhoge verwachtingen van het publiek alleen maar een sta in de weg.