GRONINGEN – In 2021 verscheen ‘Return to Hell’. Een impressionant album van de Amerikaanse singer songwriter Emma Ruth Rundle. In 2021 was het uiteraard om pandemische redenen niet eenvoudig om het album ook aan het publiek te presenteren, maar nu die mogelijk er wel is, pakt Rundle die ook met beide handen aan. Emma Ruth Rundle maakt deel uit van de band Red Sparowes en was in het verleden bandlid van The Nocturnes en Marriages. De Amerikaanse heeft tal van albums uitgebracht in de afgelopen tien jaar. Bekende platen zijn ‘Some Heavy Ocean’, ‘Marked for Death’ en ‘On Dark Horses’, terwijl haar laatste project ‘EG2: Dowsing Voice’, recent is verschenen. ‘Return to Hell’ is een diep persoonlijk album. Verschenen na een zware periode, onder andere door de isolatie tijdens Corona en andere persoonlijke strubbelingen, kent het album een minimalistischere aanpak dan veel van haar voorgaande werk. Het is in veel opzichten en wellicht voorlopig haar magnus opus, hoewel je nooit weet wat voor prachtigs ze in de toekomst nog gaat brengen. Dit kwam ook terug tijdens haar optreden in de Nieuwe Kerk in Groningen, waar een internationaal publiek zich lang voor aanvang al voor de kerkdeuren had opgesteld om maar geen moment te missen. Op het podium een grote vleugel en een kleine gitaar. Emma Ruth Rundle was solo naar Groningen getogen. In deze ambiance gedijde het werk van Rundle goed. Het album werd integraal gespeeld. Achter de vleugel voor een al snel muisstille zaal opende de Amerikaanse artieste met ‘Return’. Een rustig nummer met een behoorlijke zware lading die op elk moment voelbaar was. Het is geen eenvoudige, licht te verteren kost welke Rundle serveerde, maar prachtige experimentele folk met een verhaal, vaak uit het verleden. Dat is bijvoorbeeld het geval bij ‘Blooms of Oblivion’, waarin ze in gaat op het verhaal van een verslaving bij een geliefde. Op gitaar sloop ze naderbij en maakte een prachtige beklemmende song van dit nummer, die je meenam in de smart. Op piano was ‘Body’ nog mooier. Een lied vol verdriet over een overleden geliefde, was dit erg zwaar, maar dat gewicht was draagbaar door de emotionele zang en de schoonheid van het nummer. Nu en dan werd een nummer kort met een toelichting, maar daar zou nog iets winst te behalen zijn, hoewel lange uitweidingen ook niet de betoverende sfeer moeten gaan verstoren, waarin het album in de stilte van de Nieuwe Kerk tot leven komt. Kundig laveerde ze van piano naar gitaar en het mooie ‘The Company’ was rustiger terwijl ‘Dancing Men’ wellicht het vrolijkste liedje van het album en het concert is, hoewel vrolijk niet een woord is dat je snel met het werk van Rundle in verband brengt. Het zijn soms claustrofobische werkjes vol weemoed, angst en pijn, maar op een prachtige manier gebracht. Hoogtepunt was ‘Citadel’. Het enige nummer dat twee personen op het podium had, want vanuit de coulissen kwam celliste Jo Quail om haar bijdrage aan dit prachtige nummer te leveren. Hierna werd afgesloten met ‘In My Afterlife’. In verband met haar beperkte zicht ie de hindernissen die dat zou opleveren met het podium op en afgaan bleef ze voor een toegift van twee nummers dat niet op het album staan, maar ‘Marked for Death’ op gitaar was prachtig en prangend op gitaar en op piano kwam het einde van dit fascinerende concert met ‘Pump Organ Song’. Onder de indruk na deze loutering, dit retourtje naar de hel, stroomde het publiek via de merchtafel naar buiten bij een avond vol adembenemende mooie smart. Een prachtig concert en inkijkje in de wereld van Emma Ruth Rundle.
Emma Ruth Rundle brengt ‘Return to Hell’ tot leven
