Wat een heerlijke nieuwe stem. In Australië is een sterke country scene die al tal van fijne artiesten heeft opgeleverd. Aan deze scene voegt nu ook Elissa Pernu haar eigen geluid toe. De Australische was tot nu toe vooral bekend als deel van het duo Woven Heart samen met Mali Freeman. Mali Freeman komen we ook tegen als medewerkende aan het debuutalbum van Pernu ‘Flames to Ashes’. Bill Chambers is een andere naam die zeker genoemd moet worden, want hij schreef samen met Pernu 5 van de 13 liedjes, is producent en speelt tal van instrumenten in, zoals de gitaar, bas, dobro, weisenborn, banjo en daarmee is de lijst nog niet af. Drummer Paul Novosel, violist Mike Albeck en op de blues harp Michael Cafe vormen verder het muzikale team rondom Elissa Pernu. Het is een uitstekend tegen de traditionele country aanleunende, maar af en toe met een moderne twist en een uitstapje naar de county rock of folk, plaat. Naast de fijne liedjes is het vooral de intrigerende stem van Elissa Pernu die erg beklijft. Een fraaie heesheid en een hoop melancholie en soms lekker aangezet in de droefheid. Dat is bijvoorbeeld het geval in de openingssong ‘Queen of Heartache’. Een lied waar de tragiek van af te scheppen is, wat het een emotionele lading geeft. In iets mindere mate telt dat ook voor het zeer bevallende ‘I’ll Be Here’. Dan ineens en prima timing is er het duet met Chambers in de country rock song ‘Into The Ground’. Op dertien nummers hadden er best nog meer wat krachtigere liedjes op gemogen als tegenwicht tegen de langzame songs. In ‘Stars’, met fijne en schurende zang heeft Pernu dan één van de mooiste nummers van het album te pakken. Ook in dit nummer is het haar stem die het nummer net dat beetje extra geeft wat het boven het maaiveld uit doet stijgen. Steeds is het die tragiek, dat perfecte imperfecte in haar zang wat het prachtig maakt. Dit is hoe een country girl op de grote Australische vlakte klinkt als ze verlaten is. ‘Dishes’ is één van de nummers waarop de viool van Mike Albeck een voorname rol speelt. Een aantal nummers heeft deze toevoeging in welhaast een samenzang of duet. ‘Dishes’ is trouwens ook een erg mooi nummer, zoals vooral het midden van de plaat erg goed is, bewijst dan ook het rustige ‘Stone Cold’. Vlotter en daar is het dan ook precies weer tijd voor het duet, wederom met Chambers, ‘If You Only Knew’. Zo blijft de emotie vet van het album afdruppelen. Het is geen plaat voor de zwaarmoedigen, hoewel zij misschien zich hier zelf wel in herkennen en troost vinden. Deze richting wordt mooi aangehouden door Pernu. Sterke songs, nu en dan wat vlotter, maar meestal lekker uitgesponnen over hopeloze liefdes, verlating en andere ellende. Hoogtepunt is ook ‘Two Hearts’ en ook ‘One I Miss’ is fraai. Geen blijde liedjes, ja toch wel. ‘You’re The One’, wederom een duet met Chambers is de uitzondering die de regel weet te bevestigen. Een mooi debuut van een talentvolle nieuwe stem in de Australische country.
Elissa Pernu – Flames to Ashes
