WARFHUIZEN – Wie deze zomer langs de strak getrokken oevers van het Van Starkenborghkanaal stond, vol verwachting turende in de verten, of juist bij het de meanderende boorden van het Reitdiep in de hoop dat kapiteins Sophie en Robin hun schip vol liedjes de bocht om stuurden en zo in zicht kwamen, voor hen was het een lange zomer. De laatste jaren was het een goede gewoonte dat de zussen IJzerman, de boot van de familie confisqueerden en scheep gingen voor een reeks aan optredens in het stroomgebied van het Reitdiep, Lauwersmeer en Van Starkenborgh of Prinses Irene Kanaal en niet schuwden om nauwe kreken en weinig bevaren vaarten op te stomen om muziek te brengen naar havens, campings en overal waar ze maar konden aanleggen en een publiek vonden. De Drijf-In toer was een jaarlijks hoogtepunt. Dit jaar bleef het echter stil rondom de boot, die weliswaar in Noord-Friesland werd gesignaleerd, maar zonder instrumenten op het voorplecht of een enthousiast wuivende matroos Tim Kersies in de mast. Plots kwam het nieuws dat er toch een Drijf-In Toer kwam, met slechts een klein aantal optredens en met een andere bezetting, want Sophie IJzerman kon het dit jaar niet meemaken, maar Robin IJzerman en Tim Kersies hadden crooner Timo de Jong en een formatie met levensliederen rondom zanger Arno Bakker als invulling geregeld. Weliswaar was het water van het Reitdiep op steenworp afstand en stonden bezoekers op weg naar Camping Reitdiep in Warfhuizen voor de brug, de artiesten kwamen deze keer per auto aan. Na de opzet was het Timo de Jong die als eerste het sfeervolle podium betrad. Een primeur en een afvink moment voor deze crooner die al op honderden plekken speelde, maar nog nooit op dit podium. De troubadour uit voorheen Meppel, tegenwoordig Leeuwarden, maar op huizenjacht in Groningen, opende met het vol zelfspot zittende ‘Pinnacle of Modesty’ dat hij vlot en met zijn mooie donkere stem ten berde bracht. Veel liedjes krijgen bij De Jong een keurige uitleg. ‘Kenneth Copeland’ is daar één van. Een soort aanklacht, maar eigenlijk ook een uiting van verbazing over deze TV dominee, die zijn volgelingen weet te bewegen zeer gul te doneren en onder andere bekendheid kreeg door, aldus zijn claim, corona te verslaan met gebed. Een waarschuwing voor mooi praters met slinkse bedoelingen. Eenzelfde prima uitleg was er bij ‘Dear Olivia’, een liedje over een Olivia, die zich verveelt tijdens een date en als meezinger de sfeer bij het dicht bij het podium zittende publiek er mooi in bracht. Na zijn protestsong tegen de verdozing van Nederland met ‘Big Grey Boxes’, ging De Jong naar het Nederlands met ‘Ouderdom Deel 1’ over samen oud worden en het vlotte ‘Unparalleled’, liedjes vooral afkomstig van zijn recente album ‘Heart at Rest’. Altijd vermakelijk en kwalitatief uitstekend besloot de zanger zijn bijdrage met de uptempo constatering ‘We’re All Gonna Die’, blijmoedig meegezongen door het publiek. De Jong gaf het stokje over aan Robin IJzerman. De zangeres die de Groninger Martini toren verruilde voor de Utrechtse Dom kerk, maar nu terug verlangt naar een plekje in de schaduw van D’Olle Grieze heeft zich sterk ontwikkeld. Haar bijdrage aan deze avond was prachtig. Onmiddellijk gevoelig en erg intens opende ze met het mooie ‘In One Day’. Heerlijke, soms droeve, maar steeds zeer oprecht gebrachte songs, waaruit haar verbondenheid en het belang hechten aan fatsoen, soms ver te zoeken in deze maatschappij, en aandacht voor elkaar. ‘Annie’, dat nog mooier was, ging over een vrouw die naast haar zat in de trein. Een gesprek tussen twee vreemden en de zoektocht naar hulp die Annie ondernam. Fantastische zang, weer die oprechte gevoeligheid en indringendheid maakten dit een fantastisch nummer. Deze hoge kwaliteit wist ze daarna moeiteloos vast te houden in ‘Thight Rope Walker’, een nieuwe nummer dat zijn inspiratie verkreeg uit een schilderij. Liedjes die ook op gelijke voet staan met ‘Balcony to Spain’, haar opus magnum dat ze nu weet te evenaren en misschien wel overtreffen. Dat is moeilijk te zeggen, want dit nummer over haar oma ontbrak helaas deze keer. Een nummer dat ook prachtig was is ‘Permission to Mourn’ met wederom die intensiteit, die volledig authentiek overkomt in dit kleine delicate nummer en liet volgen door het sensitieve ‘Like the Wind’ voor ze haar prachtige bijdrage deze avond afsloot met het robuustere ‘The Wild One’ over literaire held Ronja de Roversdochter. IJzerman heeft enorm veel progressie gemaakt en was altijd al een goede zangeres en songwriter, maar heeft daar nu nog een schepje boven op gedaan met een aantal fantastische songs. De afsluiting van de avond en na de intensiteit en gevoeligheid van IJzerman een mooie sfeerveranderaar was het trio met Arno Bakker op zang en blaasinstrumenten, Tim Kerssies op verschillende instrumenten en zang en Fedde Sapelli op bas met een mix van Nederlandstalige liederen en een enkel eigen werk of uitstapje naar het Engels. Heerlijk even een feestje bouwen, waarbij het drietal het publiek meenam door ze persoonlijk aan te spreken en toe te zingen. Bakker, bekend als tubanist bij Orgel Vreten en als regelneef binnen Spot in Groningen toonde zich een aansprekende zanger, die niet bang was af te wijken van teksten en een keur aan blaasinstrumenten te hebben, rustig in de rug gedekt door de onverstoorbare Sapelli en de in nummers als ‘Frank Sinatra’ en ‘The Gamblin Man’ als zanger naar voren stappende Tim Kerssies. Als toegift een nummer dat verbonden is met de Drijf-In Toer, meestal gezongen door Sophie IJzerman, maar nu door Arno Bakker. ‘Diep in mijn hart’ van Jaap Valkhof, wellicht de mooiste smartlap ooit geschreven, kreeg een fantasievolle vocale invulling van Arno Bakker en zijn muzikale kameraden. Geen boot, toch een ruim vol prachtige liedjes bij de Drijf-In Toer en volgende jaar wellicht weer wel te spotten op het Reitdiep of het Lauwersmeer.
Drijf-In Toer biedt kwalitatieve variatie in sfeervolle ambiance
