GRONINGEN – “Mag het licht aan, nee het zaal licht”, verzocht Don DiLego nadat hij een enkel nummertje had gespeeld. De Vera lichtman voldeed aan zijn verzoek en plots staarde een volgepakte zaal met Take Root-gangers Don DiLego aan. Dat had hij, om vier uur in de middag en toch, ondanks de wervende teksten van het Americana en Roots festival niet verwacht. Al die mensen voor de betrekkelijk onbekende songwriter en zanger. Het ontroerde hem en stemde hem dankbaar. Het is toch opmerkelijk dat DiLego in Nederland nog niet die naam en faam heeft. Hij bracht in de loop der tijd vijf uitstekend ontvangen roots en Americana albums uit. Schreef muziek voor de film ‘Ranchero’ en vond zijn liedjes terug in tal van televisie series. Daarnaast heeft hij zijn eigen studio en richtte een platenmaatschappij op. Aanvankelijk uit New York combineert hij nu zijn muzikale werk met tuinieren en houthakken in de uitgestrekte wouden van Pennsylvania’s Pocono Mountains. Een nieuw album staat daar in de steigers. Dat hij in Vera bij Take Root terecht kwam, is overigens geen toeval, want de tweede act die op dit podium geboekt stond was Jesse Malin en beide hebben veel met elkaar gewerkt. Malin is ook de producent van de nieuwe single van DiLego ‘Dim Red Light’. Zijn laatste album dateert alweer van 2018 met ‘Magnificent Ram B Sides’, een logische opvolger van ‘Magnificent Ram A’ dat twee jaar eerder verscheen. De Amerikaan was de openingsact van Take Root en deed dat met verve. Hij opende rustig, maar intens, waarbij hij moeiteloos zijn liederen aantrok als een vertrouwde jas en er diep in weg dook. Sterk was ‘Television Sun’ wat erg mooi was, ook mede dankzij de samenzang met zijn toetsenist Hess oftewel Michael Hesslein, en was vlotter en verhalend. Toch is DiLego niet altijd een songwriter die hele gebeurtenissen in zijn liedjes stopt. Hij laat in zijn liedjes vaak wat mysterie over wat hij nu bedoeld, wat te raden voor de nauwkeurige toehoorder. Met ‘Your Great Escape’ en ‘Go Pack Your Suitcase’ pikte hij het tempo nog verder op. ‘Ain’t This the Strangest Town?’ was dan weer in tempo een stap terug. Dit was één van de liedjes die een nadere toelichting kreeg van de Amerikaanse Take Root artiest. Op zoveel plekken en in zoveel steden kom je mensen tegen, soms langer en soms wat vluchtiger, en sommige van die ontmoetingen hebben een impact die je je leven lang bij kan blijven. Een erg mooie song over een erg mooi onderwerp dat zeker herkenbaar is. Don DiLego bleek een ervaren, charmante, maar ook gewoon ook heel degelijke en goede artiest die met een prima stem, met voor het genre uitstekend passende nu en gruizig randje. Mooi was ook ‘Drive Like Pirates’, een nummer waarin de zang goed tot zijn recht kwam en met een sixties feel. Verrassend was de cover ‘Dreaming’ van Blondie en uiteraard mocht de nieuwe single ‘Dim Red Light’ niet ontbreken voor hij afsloot met ‘A Wishfull Poem’. Lekker roots muziek van een uitstekende muzikant die met zijn werk ook het publiek weer dankbaar Vera uit liet gaan met een Take Root spoorboekje in de handen. Ee fijne opening voor dit festival.
Don Dilego is degelijke opening voor Take Root
