GRONINGEN – Een gestolen blik op de al het podium klaar liggende setlist levert de informatie op dat dit “echt de laatste versie” van de speellijst zoals die voor deze avond voor het optreden in EM2 in Groningen is samengesteld. Op prachtige wijze presenteerde de Groninger rootsrock formatie Jonathan Rhodes de nieuwe singel ‘At Least I Found You’ met een mooi optreden, maar juist de opbouw van de setlist laat het gezelschap in de steek. Het verschil tussen een steengoed optreden, wat het zeker was en een onvergetelijk optreden zat hem deze keer in de setlist details. Of er dan toch nog echt een andere versie van de setlist had moeten worden bedacht of dat hij juist overdacht is en van een goede eerste ingeving juist weer minder is geworden? Dat kan alleen de band vertellen. Hoe mooi was het geweest als Jurgen Visser het podium was opgestapt als Jonathan Rhodes en eerst solo met alleen zijn gitaar, een nummer had gespeeld en daarna zijn bandgenoten had geïntroduceerd en het publiek welkom had geheten. Het was immers een speciale avond en het had het laat in het programma geplaatste trio solo nummers wat gebroken. Nu lag er een groot zwaartepunt in het begin, viel het midden wat terug in vooral energie en eindigde de band sterk. Met volledige formatie werd echter in de EM2 realiteit ‘The Fall’ ingezet, met daarbij ook nog vocale assistentie van zangeres Tamar Tanasale. De Jonathan Rhodes band bestaat verder uit Daniël Tanane op gitaar, Pandu Windartono op drums en Anne de Vries op bas. Onmiddellijk bewijst het viertal een lekkere strakke en robuuste Americana sound in huis te hebben. In het eerste nummer bewijst Tamar haar meerwaarde te hebben met mooie zang. Het gaat super veel belovend van start met nummers als het net iets rustigere, maar toch nog stevige ‘Time & Money’ en het solo geopende, maar dan mooi donkere ‘Seven’ dat enorm beklijft en een mooie tegenstelling vormt met het met zachte percussie openende ‘Monica’. Een song die gevoelig begint, maar steeds grootser uitpakt. Prachtig gedaan. Tamar was na het eerste nummer tussen de coulissen verdwenen en haar microfoon weggehaald, maar nu komt ze alweer terug en haast terloops blijkt dat nu zonder poespas de nieuwe single ‘At Least I Found You’ wordt gepresenteerd. Een prachtig nummer, die eigenlijk best wat meer in de schijnwerpers had mogen worden gezet als één van de laatste nummers van de setlist. Robuust ging het verder in ‘Hey Sister’, maar dan…. De cover ‘I’m so Excited’ van The Pointer Sisters is verrassend, maar krijgt pas echt impact als de band bijvalt na een solo begin en het steeds steviger wordt. De drie liedjes die Jonathan Rhodes daarna solo speelt zijn fraai maar hadden beter over de set verdeeld kunnen worden en zeker wat eerder in groepsvorm, want nu was de overgang tussen rock en singer-songwriter erg lang en het werd er niet beter op met ‘Working Man’ met een wat salsa sausje wat niet werkte. De energie en verwachting die zaal had gevuld is even weg. Daarna ging het weer van een leien dakje met het vlotte en energieke ‘Blood’, een wederom opmerkelijk geplaatste cover, misschien omwisselen met de nieuwe single, maar ‘Blind’ en vooral ‘Enter a King’ waren fantastisch en bewezen de enorme potentie van de band. Die setlist nog even schudden, zodat je een betere opbouw hebt, vooral naar het einde toe, eens goed en vooral kritisch kijken naar je covers en een enkel eigen nummer, want als je een lijst kan bieden met de power van het begin en het eind, met daartussen nu en dan een gevoelig moment, je aankondigingen nog even opschonen, meer inhoudelijk en meer ter zake, en dan gewoon lekker doorgaan, dan heeft Groningen een top Americana band met het strakke spel van de formatie en de aansprekende stem van de zanger. Het was deze avond in EM2 prachtig, met hindernissen die de band zelf opwierp met de hopelijk toch niet de laatste versie van de setlist en Tamar, die mag nog best een paar nummertjes meer meezingen. Heerlijk Jonathan Rhodes om te volgen en te kijken hoe het zich weet te ontwikkelen.
Optredens, Festivals en Podia in het Noorden