AMEN – Soms vallen dingen haast van nature op hun plek. Anthony D’Amato, Brian Dunne, Don DiLego en Mike Montali van de indie-supergroep Fantastic Cat hadden op dinsdagavond geen show tijdens hun Europese toer en informeerden bij De Amer in Amen of ze nog een nachtje extra konden blijven na het optreden op maandagavond op het Drentse podium. De Amer is net weer open gegaan na een ingrijpende verbouwing die het podium, samen met het al eerder gerealiseerde buitenpodium, gereed maakt om één van de bruisende muziekharten van Drenthe te blijven de komende decennia en dat verdiende een feestje voor vrijwilligers, betrokkenen en relaties. Eén werd bij één opgeteld en dus bleef Fantastic Cat nog een dagje extra in Drenthe om dit kracht bij te zetten met een extra optreden.
Anthony D’Amato, Brian Dunne, Don DiLego en Mike Montali zijn ieder voor zich ook artiesten en songwriters van naam. Samen besloten ze voor een project hun krachten te bundelen en onder de naam Fantastic Cat. Een eerste EP verscheen in 2021 en een jaar later maakte het viertal furore met hun debuut LP ‘The Very Best of Fantastic Cat’. In de muziek worden folk-rock, country, Americana en rock & roll gemixt tot en geheel eigen sound. Het bracht het kwartet ook naar Nederland en ook toen werd De Amer aangedaan in Amen. Een optreden waar met goede herinneringen, zowel door de Amerianen als ook door Fantastic Cat wordt terug gedacht. Na in 2023 nog een live EP te heben uitgebracht is de band nu terug ter promotie van het album ‘Now That’s What I Call Fantastic Cat’ en dat leverde weer twee prachtige concerten op in De Amer.
Soms zijn de voortekenen al onderweg naar een concert te zien. De kat tijdens de tussenstop bij de eierautomaat tussen Assen en Hooghalen trakteerde alvast op wat fantastische trucs al hangende in een boom. Dat deed Fantastic Cat niet in Amen, maar ze jongleerden wel met prachtige songs, veel energie en humor als ingrediënten van een memorabele avond. In de sound van Fantastic Cat hoor je invloeden van Bob Dylan en Bruce Springsteen terug. Beide grootmeesters zijn gelukkig nog onder ons, anders zou je geloven dat katten inderdaad negen levens hebben en dat de geest van beide ergens in in het viertal schuilde. Het optreden werd van start gezongen met een A Capella intro voor ‘Lake Wood’, waarna de bandleden zo halverwege ieder een instrument opzochten en de begeleiding ook van start ging. Een mooi begin, met deze vierstemmige harmonieën. Nog mooier was ‘C’mon Armageddon’ en om de toon van het optreden goed te zetten werd de opening vervolmaakt met ‘Nobody’s Coming to Get You’. Direct werd ook een kracht duidelijk die toch ook een zwakte in zich heeft. Bijna bij elk liedje krijg je een changement de décor. Iedereen neemt een ander instrument en een andere plek. Dit zorgt ervoor dat de individuele kwaliteiten van de leden ook mooi voor het voetlicht worden gebracht en een enkele zwakheid. Het zorgt ervoor dat het concert meer dan gevarieerd blijft en steeds verrassend. Nadeel is dat het soms erg rommelig oogt en dat een rustige inhoudelijke aankondiging er wel eens bij inschiet. Opmerkelijk was ook dat het midden van de eerste set, eigenlijk het mooiste deel van het optreden was. Dat ging van start met het rustige ‘Edinburgh’ en werd fenomenaal in het ‘Wide and Free’ en de fijne stem van Anthony D’Amato kwam erg mooi tot zijn recht in ‘Amigo’ en dit middendeel kende met het prachtige ‘Virginia’, waarin Mike Montali het vocale voortouw een prima afsluiting met een rustmoment in de set, waarna via ‘Ain’t This The Strangest Town’ met Dom DiLego in de leadzang en ‘The Gig’ naar de pauze werd toegewerkt. Het is duidelijk een voordeel al je met vier voortreffelijk zangers niet alleen prachtige harmonieën hebt, maar ook als een estafettestokje de leadzang kunnen doorgeven ook binnen de liedjes. Het resultaat is dat nummers soms ineens een heel andere sfeer kunnen krijgen en er variatie is, maar ook de continuïteit blijft. Na de pauze een wat kortere set met als hoogtepunten de meeklapper, met wisselende leadzang van onder meer de op vocals en gitaar in vorm zijnde Brian Dunne, ‘So Glad You Made It’, het schitterende ‘Hammer Time’ en het heel fijne ‘All My Fault’ dat lekker rustig op gang kwam. De landing na een avond vol speelplezier, interactie met het publiek en zo veel prachtige songs van dit kwartet was met ‘Goodnight My Darling’. De Amer liet Fantastic Cat nog niet gaan en afgesloten werd met de Warren Zevon cover ‘Keep Me in Your Heart’ waarbij de zaal nog één keer massaal mee zong en al uitkeek naar de volgende keer dat Fantastic Cat naar Amen komt.