SCHEEMDA – Voor De Toekomst staat de band rondom Marloes ( Marie-Louise) ‘Malu’ van Dongen nog even van het winterig zonnetje genieten voor in Scheemda een geslaagde poging gedaan werd om de beentjes van Grasnapolsky al vroeg aan het dansen te krijgen. De naamgeefster van de band had de bandbus hoogstpersoonlijk net met een zwierige bocht het festival terrein opgereden met de rest van de band op de achterbank na een voorspoedige reis uit Amsterdam. Niet veel later, als het festival slaperig wakker wordt en her en der nog zelfs een medewerker gesignaleerd wordt die nog even de oogjes dicht doet voor zich weer aan zijn of haar taken te wijden, verschijnt Malu op het podium voor de soundcheck, Van Dongen nog met de karakteristieke muts die ze op zoveel foto’s van haar draagt, wordt de voorbereiding met veel voorpret afgewerkt. Als dan daadwerkelijk het teken wordt gegeven dat het showtime is, is de muts de coulissen achter gebleven, maar ook zonder muts geeft Malu een geïnspireerde show.
Muziek is een constante in het leven van Marloes van Dongen. Haar ouders waren professionele muzikanten en zelf begon ze met pianoles toen ze vijf was. Het muziekonderwijs bleef ze volgen en nog niet zo heel lang geleden studeerde ze af aan het Conservatorium van Amsterdam, waar ze ook de basis voor Malu legde, want hier ontmoette ze veel mensen van haar live band met Jelle Weber op bas, Chris Walthaus op gitaar, Arend van Beurden op drums en Thomas Curvers op gitaar en toetsen. Een goede en ervaren band, wiens namen je in formaties als Cavalo Nero, Two and a Half girl, Minor Citizen en vast nog veel anderen kunt tegen komen. Een goede steun in de rug voor de zangeres. De band viel voor het eerst echt optijdens de Popronde. Hun retro invloeden verwerkt in dromerige disco bracht Malu in tal van steden in 2022 en een plek op de eindronde en vandaar uit weer op verschillene festival in 2023. In dat jaar verscheen ook de EP ‘Rendez-vous’. Voor dit jaar is al nieuwe werk beloofd.
Grasnapolsky verzamelde zich massaal voor het podium, waar het ineens stil werd. Een tape werd ingestart, waarbij even de verwarring was of dit bij de show hoorde of niet, maar als snel kwam de band het podium op en zette ‘Fire Thoughts’ in. Vlot en swingend was binnen één nummer duidelijk wat het publiek van Malu kon verwachten. Lekkere dansbare muziek met een knik richting de disco jaren en een knik de andere kant op richting de Franse popmuziek van de jaren 60. Voor wie dat nog niet duidelijk was, dan hielp het zwoele ‘Devo’ nog wel even. Een prachtige song met mooie tempowisselingen. Het tempo kwam er lekker in met het catchy ‘Mirror Talk’ aansprekend gebracht met prima zang en erg mooi. De zang van Marloes van Dongen behoeft geen hulpmiddelen, in ‘Give a Try’ waren de effecten op haar zang wat overdadig en deed dat wat afbreuk. Gelukkig was het beter in orde in ‘Let Go’ wat prachtig was, maar wel een backing track had met een achtergrond koortje wat toch vreemd is, als er gezongen wordt en iedereen is op het podium is met andere dingen bezig. Een kniesoor die daar op let en dus een zeurpuntje. Het werd echter beter en beter en de dansvloer in De Toekomst liep vol voor nummers als ‘Amis Soleil’ met mooie spacy synths. Voor ‘Rising Moon’ vroeg de zangeres publieksparticipatie. Via stampen op de vloer, werd in steeds sneller ritme een hartslag nagebootst, wat prachtig tot zijn recht kwam en de hele zaal aan stampvoeten kreeg. ‘Rising Moon’ bleek een prachtig opgebouwde song, die rustig begon, maar steeds steviger werd en een fijn contrast had tussen de rustige zang en de instrumenten, daarna was het swingen met ‘Uncontrollable’ en ‘A Shame’ voordat de band zichzelf in het feestgevoel stortte tot de laatste uurtjes. Even terug in de tijd, dat ieder dorp nog zijn discotheek had en de jeugd danste op Gainsbourgh, Earth & Fire of de Pointer Sisters. Malu had daar tussen niet misstaan.