De laatste keer dat Dana Sipos ons land bezocht stond ze onder meer in Clouso in Meppel. In dit roemruchte podium is er een voorkeur voor de wat stevigere kant van de rock en Americana, maar een delicate artiest als Sipos werd daar ook enorm gewaardeerd. Het beluisteren van haar nieuwe album ‘The Astral Plane’ geeft alleen om die reden al een gevoel van melancholie, want we komen deze Canadese graag weer tegen op een podium als Clouseau of zelfs een grotere zaal, want met ‘The Astral Plane maakt Sipos, tegenwoordig onder de paraplu van Roaring Girl Records waar meer geweldige Canadese artiesten een onder dak hebben gevonden, een fantastisch mooi album. Ondanks dat Sipos al een jaar of 15 aan de weg timmert en dit zeker niet haar eerste fantastische album is, blijft ze in het enorme aanbod van folk zangeressen nog een beetje onder de horizon in Nederland. Compleet ten onrechte, dit is een zangeres die de vergelijking met de besten in haar tak van sport moeiteloos kan weer staan. In 2009 bracht ze haar eerste EP uit ‘The Moonshine Brigade’ en liet dat twee jaar later volgen door haar debuutalbum ‘Lay of the Land’ en het sterke ‘Roll up the Night Sky’ uit 2015 en in 2018 ‘Trick of the Light’. Het album dat nu uit is is dus alweer haar vierde. Op dit album werkt ze samen met producer Sandro Perri, die ook de percussie en de synths voor zijn rekening neemt. Daarnaast spelen mee Nick Zubeck op elektrische gitaar, toetsenist Tom Hammerton, bassist Mark McIntyre en op drums Blake Howard. Qua genre is Sipos in te delen in de folk of folk-noir om nog preciezer te zijn. Eén van de eerste kolonisten van het Noord-Amerikaans continent Jasper Danckaerts noteerde de veel oudere legende van Turtle Island. Dit is een scheppingslegende voor de aarde of voor Noord-Amerika van de Inheemse bevolking. De oorspronkelijk uit het Noorden van dit immense land stammende zangeres, tegenwoordig woont ze op Vancouver Island in British Colombia, duidt haar muziek zelf als: “hypnotic folk from Turtle Island”. Je hoort de wind, de geesten en de weidsheid van ‘Turtle Island’ en de inwoners van dat mythische land terug in de klanken van Sipos. Opgenomen in een oud huis is het vooral de stem van Sipos die de hoofdrol neemt. Het is een hypnotische zang die je, alleen door het luisteren, een deel van haar wijsheid meegeeft. Het is een prachtige productie geworden, Sipos haar songwriting zorgt er voor dat ieder nummer een heel eigen karakter heeften dat elke song zijn eigen karakter heeft, zijn eigen, soms haast jazzy, muzikale wendingen, waardoor de individualiteit wordt benadrukt, maar de eenheid gehandhaafd. Het album begint zachtjes met wat toetsen die langzaam beginnen te klateren als maanlicht in ‘Light In Moon On’. In het algemeen is het album een uitstekend geslaagde poging om je mee te nemen in langdurige relaties en ontwikkelingen. Ze slaagt erin dingen in het perspectief van de tijd te zetten, hoe is het ontstaan, hoe staat het ermee en waar gaan we naar toe. Ze neemt afstand om het te overzien, maar neemt de luisteraar ook mee naar de intens persoonlijke emoties die juist heel dichtbij liggen. Het is een album dat letterlijk met de voeten in de aarde van ‘Turtle Island’ staat en ziet hoe het groeit en wat we achterlaten als we fysiek allang niet meer aanwezig zijn. Prachtig is het net iets vlottere ‘Swallows Call’ en ook het intrigerende A Crude Likeness’ beklijft. Het is niet altijd een optimistische kijk, zoals blijkt in ‘Light Around The Body’, maar wel een afgewogen visie. Die blik op de historie maakt ook niet altijd vrolijk, zoals het graven in de familiegeschiedenis in ‘Greenbelt’, waar ze terugkijkt op de historie van haar familie leden in de Holocaust. Een muzikaal hoogtepunt tussen allemaal prachtige liedjes. Ze bekijkt de geschiedenis altijd van een afstand en constateert dat je nu en dan misschien wat gebeurd is ook in het verleden moet laten en dat de scheidslijn tussen goed en kwaad wel eens kan verschuiven. Het is een album om intens naar te luisteren en de prachtige teksten te volgen die je meenemen naar de wereld van Sipos, maar ook gewoon om van te genieten op een ongehaast moment van nummers ‘Skinny Legs’, ‘Daniel’ of ‘Hoodoo’. Het is een album dat benadrukt dat we allemaal passanten zijn op ‘Turtle Island’ in het grotere geheel van de tijd. Die tijd kun je overigens uitstekend besteden met luisteren naar ‘The Astral Plane’.
Dana Sipos – The Astral Plane
