STEENDAM – Indie Appalachian folk duo Tina & Her Pony werd in 2010 gevormd door Tina Collins en Quetzal Jordan. Aanvankelijk onder die naam tot Jordan besloot dat wellicht Tina & Her Pony wat beter in het gehoor lag dan hun beide namen en omdat de formatie ook regelmatig als band optrad. Na het verschijnen van het eerste plaatwerk in 2012 volgden succesvolle optredens in onder andere Canada en Guatemala, naast veel podia in de Verenigde Staten zelf. Beide landen zijn nauw verbonden met Jordan die in Canada werd geboren, maar een moeder heeft uit Guatemala. Nu met het album ‘Champion’ op de markt was het tijd om de vleugels verder uit te spreiden en wordt nu voor het eerste Europa aangedaan. Na enkele optredens bij de Britten, was het Europese vasteland aan de beurt, waar als eerste adres Peter en Leni in Steendam op het programma stond. Het bleek, hoewel het echtpaar uit Asheville N.C. aarzelend en zoekende begon aan het optreden, een meer dan prettige kennismaking. Naast een fijne instrumenten keuze, met vooral Cello van Quetzal Jordan en gitaar en ukulele van Tina Collins, waren het vooral de stemmen van beide die het niveau van het concert naar grote hoogten brachten. De kristalheldere wat hogere stem van Collins die prachtig contrasteerde met de wat donkere aardse tonen van Jordan. Het duo ging van start met het rustige ‘Back in Your life’, wat ook de openingssong is van het album. Het was even zoeken naar elkaar in de zang, maar er viel al wel te genieten van een prachtig strijkintermezzo op de cello in dit nummer. Het duo vond elkaar snel en ‘Sweet Love’ was net iets vlotter en was prachtig met mooi ukulele spel van Collins. Die stijgende lijn werd voortgezet in de traditional ‘Walking in My Shoes’, waarin het tempo nog net iets werd opgevoerd en waarmee de toeschouwers moeiteloos werd meegevoerd naar het prachtige ‘Heartache Blues’ en het vlotte ‘Whipporwill’, een liedje over een vogel dat je de hele nacht wakker houdt en je langzaam gek maakt. Met band wordt dit nummer uitgevoerd met washboard, die nu helaas ontbrak. Het was één van de liedjes die een wat uitgebreidere uitleg kreeg. Dit deed het duo prima en wisselden elkaar af, hoewel ook hier nu en dan wat meer bravoure in mag. Af en toe kroop er wat onzekerheid over het podium, wat nergens voor nodig is. Het duo kan vertrouwen op hun prachtige zang, zowel de individuele stemmen, waarbij beide het voortouw namen in verschillende liedjes, maar ook de prachtige samenzang die het mooist klonk in de traditionele ballad ‘The Lakes of Pontchartrain’, die heerlijk a-capella werd gebracht en waarin de pracht van beide stemmen optimaal tot zijn recht kwam. In ‘Burning’ dat hier op volgde schitterde Jordan in haar zang met veel lagen en emotie en ook ‘Ana Bai’ was een hoogtepunt. ‘Far Away’ leek heel even als afsluiter in de soep te lopen, want bij het begin van het nummer waren beide op het podium even elkaar kwijt in de zang, maar dat herpakten ze onmiddellijk om ook dit laatste liedje van het eerste Nederlandse optreden zeer memorabel te maken. Het duo werkt aan een nieuw album dat over niet al te lange tijd zal verschijnen. Alle reden voor weer een Europese toer.
Contrasterende stemmen maken Tina & Her Pony prachtig
