Foto: Bonnie Faber
GRONINGEN – De Popronde doet op 5 oktober Groningen aan. Eén van de acts deze deze avond te bewonderen zal zijn is Ciel. Deze shoegaze artieste staat in Kult en is deze maand nogmaals te bewonderen in de stad van Bommen Berend en Martinitoren als ze op 14 oktober in Vera samen met Willie Darktrousers & The Splinters een nachtelijk programma verzorgt. Achter Ciel schuilt Michelle Hindriks die aan de vooravond van de Popronde ook nog eens haar eerste EP het levenslicht liet zien.
“Al van jongs af aan bezocht ik concerten”, vertelt Hindriks thuis in Leeuwarden, hoewel ze oorspronkelijk afkomstig is uit Groningen. “Mijn vader was programmeur bij twee festivals in Vredenburg en daar kwam ik als zevenjarige dus al. Ik was op die leeftijd fan van de Spice Girls en bezocht tijdens die festivals ook vooral de concerten van vrouwelijke artiesten”, lacht Ciel uitbindig. “Later in mijn tienerjaren ben ik zelf muziek gaan ontdekken en is door het bezoeken van vele concerten mijn muzikale smaak gaan vormen. Als twaalfjarige was ik mega fan van Nirvana”, geeft Ciel volmondig toe. “Ik had alle albums”, schets de echte fan, “en ik wilde zelf ook gitaar in een band spelen. In die tijd ben ik begonnen met schrijven op de gitaar. Toen ik een jaar of 16, 17 was kocht ik van het verdiende geld uit mijn supermarkt bijbaantje een laptop met garageband en begon ik hier liedjes in te maken en ook partijen te schijven voor andere instrumenten. Het is dus eigenlijk heel natuurlijk gelopen; het artiest zijn is een ding waar ik me al vanaf vrij jonge leeftijd tot aangetrokken voel, dus de keuze om zelf artiest te worden heeft nooit onlogisch gevoeld”, aldus Ciel.
“Ik ga altijd heel associatief te werk, zonder voorbedacht plan”, gaat de artieste in op de manier hoe ze liedjes schrijft. “Het schrijven is voor mij een moment waarbij ik eindelijk even afstand kan doen van het rationele denken en op mijn intuïtie af kan gaan. In het dagelijks leven ben ik juist een enorme denker die alles overdenkt, maar bij het schrijven probeer ik dat los te laten.” Die liedjes vallen onder het genre stempel shoegaze in de noodzaak van een industrie tot hokjes vorming. Electronica speelt een belangrijke rol id de sound naast haar dromerige zang. “Ik vind puurheid in muziek heel mooi. Ik heb me voor het maken van het werk van CIEL erg laten inspireren door albums die naar mijn idee ongepolijst zijn. Soms sloppy ingespeeld en met imperfecties, maar dan op een goede manier. Zo inspireerden albums als Halcyon Digest van Deerhunter, Exquisite Corpse van Warpaint en Barragán van Blonde Redhead me. Die albums hebben dat allemaal heel erg.
Aan shoegaze en sommige elektronica spreekt de sound me erg aan. Veel shoegaze ervaar ik ook wel als ongepolijst. Ook hou ik erg veel van analoge sounds. Analoge synth sounds klinken lekker warm en kunnen bij mij soms een nostalgisch gevoel oproepen, dat vind ik erg mooi. Waarom ik juist die sounds mooi vind weet ik niet, dat is iets gevoelsmatigs, het raakt me meer.”
Naast CIEL maakt Hindriks ook deel uit van Sväva. Deze band heeft veel succes. Hindrks kan mooi een vergelijking trekken tussen beide projecten. “Met Sväva schrijven we alle muziek samen, dat is dus een totaal andere werkwijze. We zitten vaak letterlijk met zijn allen in de repetitieruimte om een nummer te schrijven en iedereen draagt daar zijn steentje aan bij. Je wordt geïnspireerd door elkaar, maar omdat iedereen soms een andere mening heeft gaat het schrijfproces wel wat langzamer. Voor CIEL schrijf ik alle nummers en partijen in mijn eentje. Er zijn geen discussies, dus het schrijfproces gaat een stuk sneller. Een punt is wel omdat je geen input van anderen hebt is het ook moeilijker om een stapje terug te doen en objectief naar de nummers te kijken, dat lukt mij dan ook nooit. Na het schrijven van een nummer moet ik er eerst echt maanden afstand van doen om daarna te kunnen horen of ik het zelf überhaupt mooi vind. Daarnaast is deze werkwijze een stuk eenzamer.
De EP ‘Anxiety’ is in september verschenen op vinyl en op roze cassette. Vier nummers waarin Ciel zich laat horen en die voor de nog niet Ciel kenner een mooie kennismaking zijn. “Ja, ik ben heel tevreden over de plaat!” klinkt het enthousiast “Het was voor mij een zoektocht naar hoe ik alles op wilde nemen en hoe het moest klinken. Enerzijds wilde ik dat alle nummers heel puur, ongepolijst en imperfect klonken, maar anderzijds ben ik zelf een óntzettende perfectionist. Ik had er uiteindelijk dus best wel veel moeite mee om dingen imperfect te laten en niet te gaan polijsten. Ik heb heel erg naar een balans moeten zoeken. Uiteindelijk was de oplossing simpel en heb ik in de uiteindelijk opnames heel veel takes uit mijn demo’s gebruikt. Omdat ik in mijn demo’s de partijen direct na het bedenken ervan heb opgenomen, zit de spontaniteit nog wat meer in de partijen. In de synths in de outro van Naked zit zelfs een foutje, maar omdat dat beter klonk dan de partij die ik oorspronkelijk had bedacht heb ik het er maar in gelaten. Voor de live shows heb ik dus de partij met het “foutje” er in moeten repeteren.”
Dat foutje is dus een mooie luisteroefening voor de Popronde bezoekers die in Groningen en nog een aantal andere steden de mogelijkheid hebben om met Ciel en haar muziek kennis te maken en een mooi brugje naar dat onderwerp. “Voor mij is de Popronde een manier om in het nog maar korte bestaan van CIEL toch al veel te kunnen spelen. Het biedt een podium waardoor ik de mogelijkheid heb om te experimenteren met hoe ik de nummers live wil laten klinken. Soms lijken dingen in een repetitieruimte te werken maar kom je er live achter dat dit totaal niet het geval is. Tijdens de Popronde kan ik mooi dingen uit proberen en zo kunnen we als live band verbeteren en groeien. Ik verwacht van het optreden in Kult dat het een erg toffe show gaat worden. Ik vind de Kult te gek! Een paar jaar geleden stonden we met Sväva tijdens de Popronde ook in Kult en die show is me altijd bijgebleven. Gelijkvloerse shows zijn ook echt mijn favoriete shows omdat er minder letterlijke én figuurlijke afstand is tussen jou als artiest en het publiek”, besluit Michelle Hindriks oftewel Ciel haar verhaal.