BORGER – Even was er wat verwarring over de naam. De eerste keer dat Christopher Paul Stelling in Europa optrad was in Van Slag in Borger, maar toen was de Amerikaan solo. Inmiddels toert de man met band, maar de naam op de poster was nog niet veranderd, Een + band stond er op het bord voor de Borger cultuurtempel waarbinnen de vier Amerikanen genoten van overheerlijke pompoenensoep, voor de belangstellenden met wat gember en canyennepeper voor smaak en pit, voor een concert. Halverwege het concert speelde Stelling een aantal nummers solo, waarna hij de band met een ‘Come On Kids’ terugriep. Christopher Paul Stelling & Kids dus op het podium voor een concert als Borger Pompoenensoep, heerlijk pittig en gelaagd. De kinderen van Stelling waren de Australische violist Kieran Ledwidge, de bedaarde onopvallende maar fantastisch bassende Matt Murphy en uit New York Julia Marie Christgau, die niet alleen naast Stelling schittert als zangeres maar die als actrice ook indruk maakte in films als ‘In The Hollow’, ‘Fish Hook and Eye’ en ‘To Sing Among the Branches’. Een lijst met films waar het laatste jaar niks aan is toegevoegd, want al acht maanden is Stelling onderweg met zijn Kids voor eerst een toernee door Europa, dan de Verenigde Staten en terug naar Europa. Een toer die eindigt voor de kids met nog twee Nederlandse optredens, waarna Stelling met zijn gitaar, oud en door het vele toeren gedeukt, solo nog het zuiden van ons continent zal aandoen. De formatie ging van start met het ingetogen ‘Oh River’. Ingetogenheid is vooral een beteugeling van de oerkrachten die in deze band schuilen. Langzaam werd die kracht verder op het publiek los gelaten in sterke nummers als ‘The Cost of Doing Business’ en het stevige ‘Brick X Brick’. Tussen door een fraaie uitvoering van ‘Wayfaring Stranger’, de folkklassieker dat werd gebracht als duet met Christgau en het prachtige ‘Oblivion’ waarbij Stelling in zijn introductie een lans brak voor vluchtelingen. Een mooie Townes van Sant cover prachtig gebracht akoestisch voor het toneel om met ‘Ocean’ en ‘Castles’ solo ook even ongeremd zijn ziel en zaligheid op het toneel te leggen en zijn fraaie tokkelende gitaarspel te accentueren. Een erg sterke songwriter die zijn liedjes brengt met passie en energie. Dermate intens dat hij de pauze vergat en door Christgau van het toneel geplukt moest worden. De band heeft twee prachtige zangers, die beide het subtiele en het rauwere werk beheersen, waarbij prettig is dat beide wat afstand houden van de microfoon. Af en toe een sterke introductie van een liedjes, maar dat is een onderdeel waar hij nog wat meer rust in mag leggen, zodat het beter overkomt. Na de pauze eerst weer een liedje solo voor met ‘Revenge’ een schitterend rijtje liedjes van zijn laatste album ‘ Itinerant Arias ‘werd ingezet, waarvan ‘Destitute’ en het even schitterende ‘Bad Guys’ tot de hoogtepunten van de avond hoorden. Voor de afsluiter had Stelling ‘Horse’ bewaard. De staande ovatie bracht hem er toe de Kids naar bed te sturen, maar zelf nog solo een nummer te spelen en voor de tweede keer met zijn spel het publiek op de voeten kreeg voor een staande ovaie. Dat zegt genoeg over deze avond vol met prachtige folk, bluegrass en Americana.
Christopher Paul Stelling & Kids zijn als Borger Pompoenensoep
