AMEN – De Amer heeft dit jaar ook weer een fijne reeks artiesten bereid gevonden om de weg naar Amen af te leggen. Eén van de eerste artiesten die het Drentse dorpje aan deed was de Amerikaanse singersongwriter Chris Pureka. Pureka nam mee haar collega Ryan Traster die zelf onlangs zijn EP ‘Broken Pop’ publiseerde maar nu als multi-instrumentalist mee was. Pureka ging direct in standje zeer intens. Vanwege een zondagmiddag als speelmoment ging de inwoonster van Portland van start met ‘Holy’ haar meest religieuze liedje. Direct een heerlijke song met dat prachtige aardse en soms gruizige in de stem van Pureka die je ongehaast meeneemt in haar beleveniswereld. Stuk voor stuk zijn het prachtige intens gezongen en gespeelde liedjes. In de eerste set vervolgde ze met ‘Tinder’ en ‘Barn Song’ voor een verrassend intermezzo. De avond te voren had Pureka kennis gemaakt Renske en Silke en dit duo uitgenodigd om tijdens dit optreden een aantal liedjes te spelen. Zoals wel vaker met diep in de nacht bedachte plannen, was dit wellicht een sympatiek, maar niet het beste idee. Een mooie cover van Ed Sheeran en twee covers die minder uit de verf kwamen lieten zien dat beide zussen potentie hebben, maar het voegde niks aan het optreden toe. Wellicht was dan een Traster song beter geweest. Na de eerste pauze kwam Pureka sterk terug. Het mooie ‘Shipwreck’ liet ze volgen door het prachtige ‘California’. Voor ‘Hangman’ haalde Traster zijn banjo te voorschijn en ook dat was een fijn nummer. Prachtig was de samenzang van beide. Heerlijk gingen de stemmen samen. Traster had daarnaast een basgitaar en electrische gitaar meegenomen op het podium, maar bleef vaak werkloos zitten of zong alleen mee. In meer liedjes had zijn inbreng niet misstaan. Een ander punt was dat veel liedjes van Pureka toch vaak in het zelfde tempo zitten. Dat mooie ongehaaste mag best nog af en toe worden afgewisseld met een meer uptempo nummer of een liedje waarbij de vaart er nog meer wordt uitgehaald. Individueel zijn het prachtige, sombere vertellingen uit de zieleroerselen van de singersongwriter. Op het einde van de tweede set wist Pureka met het krachtige ‘Song for November’ en het iets vlottere ‘Betting on the Races’ toch een iets andere stemming te bewerkstelligen. De derde set begon met een fijn gitaarintro voor ‘Compass Rose’ en een cover van een Nicole Reynolds nummer ‘Like a Movie’. Vanwege het niet schrijven van eigen liefdesliedjes leende ze maar bij haar vriendin Reynolds, vertelde Pureka die, ondanks een obligaat fotografengrapje ten koste van de De Amer huisfotograaf en de inmiddels al even onvermijdelijke excusering voor Donald Trump, haar nummers prima introduceerde en zo toch van een kader voorzag. Haar woorden over liefdesliedjes sprak ze onmiddelik tegen met een prachtig nummer dat ze voor het huwelijk van een vriend had geschreven en dat tot de mooiste van de middag behoorde. Erg mooi en met net wat meer pit was ook ‘Back in the Ring’ het titelnummer van haar laatste album om ook vlot af te sluiten met ‘Wrecking Ball’ en terug te komen met het bedeesde toegift ‘Sheperd’. Wat een mooie singersongwriter die haar eigen stijl heeft gevonden en prachtige liedjes schrijft. Nog net wat meer gebruik maken van je begeleiding en nog iets meer variatie en het stempel niet meer aan doen kan er op.
Chris Pureka gaat voor aards en intens
