Chaya Harvey is een fantastische songwriter en zangeres uit Vancouver in Canada. In eigen land heeft ze een al een bescheiden naam opgebouwd met gedeelde podia met bekendere artiesten. Ook Nederland kan haar een heel klein stukje claimen, want onder haar voorouders schuilt een Nederlandse tak via haar moeder. Twee jaar geleden debuteerde Chaya Harvey via ‘Tender Love’. Indertijd besproken we deze EP met onder andere dit citaat van de zangeres: “Een romantische collectie van liedjes over de bewierookte liefde, verloren liefde en de weg die tussen beide loopt”. Voor haar nieuwe EP ‘Born in Spring’ noteren we als kenschets: “Originele Folk melodieën die de benarde toestand van groot verdriet uitbeelden en de sprankjes hoop die erin te vinden zijn.” Het zijn prachtige trieste liedjes die je toch opgewekt achterlaten. De basis van de muziek van Chaya Harvey is de oudere verhalende folk en roots. Dit brengt deze zangeres op een prachtige dromerige en melancholische manier naar deze tijd met vooral een heerlijke stem die beklijft en steeds je weet te raken. Een engelachtige stem vol met emotie en bijzonder expressief. Op deze nieuwe EP laat ze zich begeleiden door Jon Evans op pedal steel, Clara Rose, één van de meest boeiende jonge violisten uit Canada, die naast violist in tal van bands ook vuurspuwer is en op mandoline Conrad Bjorn Shynkar die in 2019 zijn eigen EP ‘Life in a Pickle Jar’ uitbracht. Een mooi gezelschap van talent uit Vancouver dat op deze plaat samenkomt. Prachtig traag met heerlijke zang opent de EP met het titelnummer ‘Born in Spring’. Ongehaast vertelt Chaya Harvey haar verhaal en dan zijn er ineens die goed getimede accenten van de pedal steel van Jon Evans als haast een tweede stem en inderdaad, ondanks de haast overweldigende melancholie is er altijd die “Silver Lining”, dat lichtpuntje, om die treurnis te doorbreken. ‘Drifter’s Song’ is het vervolg. Even mooi, even traag en even indrukwekkend om lekker in te zwelgen. De kracht ook nu is de wisselwerking tussen de zang met die mooie dramatische lading en de pedal steel die niet voor niets als tranentrekker bekend staat. Het tempo gaat niet omhoog het hele album, daar moet je van houden en voor een compleet album zouden er echt wat meer uptempo songs bij mogen, maar voor deze kale uitgeklede EP is het prachtig. Het hoogtepunt is mooi in het midden met ‘No Woman is a Shelter’, met nu fantastisch vioolwerk van Clara Rose die een mooie eigen lijn heeft naast de zang en het erg mooi maakt. Dit album is nog wat kaler als haar eerste EP, maar dat past goed bij Harvey en zet de kracht van haar zang voorop. Het vlotste, heel betrekkelijk, nummer is ‘As I Went Walking’ wat niet veel onderdoet voor het voorgaande nummer in kwaliteit en een verrassende bijrol van vogeltjes heeft. Het eindigt met ‘In The Sun’. Chaya Harvey claimt een heel eigen plek in de Canadese folk en Americana. Voor de country rocker zal het niet beklijven, maar wie wel een prachtige ongehaaste dosis melancholie, zonder dat het al te zwaar wordt, want deze tunnel heeft steeds een lichtpuntje in de verte, kan waarderen is dit een ontdekking die prachtig is. Die Nederlandse roots, ze moet toch ooit eens naar het land van haar voorvaderen komen met die mooie liederen.
Chaya Harvey – Born in Spring
