GRONINGEN – Met ontzettend veel zichtbaar plezier was Cedric Burnside zijn publiek aan het vermaken op Take Root in de Basement van De Oosterpoort in Groningen. Hij toverde moeiteloos het kleinste podium om in een zwetende dansende meute op zijn bezwerende bluesklanken. Cedric Burnside met gitaar, in de rug gesteund door Reed Watson een prima drummer die zijn sporen verdiende bij onder andere Belle Adair, The Pollies en John Paul White, had een flinke work out in gedachten voor zijn publiek. In hoog tempo ging het van start met ‘We Made It’, met een bluesy stampend ritme en de sterke zang van Cedric Burnside. Daarnaast is dit nummer een prachtig diep persoonlijk verhaal over zijn jeugd en de moeilijkheden van opgroeien in armoede waarvoor hij zich zag geplaatst. Wie had gedacht dat hij aan het dansen zou kunnen ontsnappen was aan het verkeerde adres. Swingend en vlot kreeg Burnside met I’m Hurtin’ de twijfelaars over de brug. Het begin van een concert met een hoog tempo, mooie verhalen en dat duidelijk gemaakt werd door alle aanwezigen. Een Burnside concert is all inclusive. Cedric Burnside is iemand met adellijk bluesbloed in zijn aderen. De vader van Burnside is de bekende bluesdrummer Calvin Jackson, maar tegen de legendarische R.L. Burnside die in de laatste jaren van zijn leven tot een fenomeen uitgroeide mocht hij opa zeggen. Cedric Burnside begon als drummer in de band van zijn opa, een plek die hij afwisselend innam met zijn vader. Inmiddels is de jongste loot aan deze bluestak zelf ook een gevestigde naam. Onlangs verscheen zijn laatste album uit een gestaag groeiende reeks. ‘Benton County Relic’ was boven bij zijn “beautiful wife” verkrijgbaar vertelde de zanger. In ‘Please Tell Me Baby’ toonde Burnside niet alleen een onderscheiden drummer te zijn, maar ook een fantastische gitarist. Een uitstapje naar andermans werk met ‘Keep Your Hands Off Her’ van Junior Kimbrough & The Soul Blues Boys en een eerbetoon aan opa met diens ‘Goin’ Down South’, beide mooi in lijn met het eigen werk van de jonge Burnside. Nu en dan een kort verhaal zoals voor het rustige ‘Typical Day’, eindelijk een rustpauze, wat overigens wel een fantastisch mooi nummer was over hoe hij een typische dag doorbrengt. ‘Give it to You’, was ook wat rustiger, maar de heerlijke afsluiter ‘Love Her Till I Die’ was ontregelend, een lekkere shredder en met een onontkoombaar zich steeds herhalend ritme waarvan Burnside steeds kleine zijsprongetjes maken wat het nummer daardoor ook zeer verrassend maakte. De voeten waren los, dansende ging het weer de trap op tijdens Take Root en boven stond Burnsides beautiful wife met de platen klaar.
Cedric Burnside tovert de basement om in Mississippi
