SCHIPBORG – Er waren maar twee nadelen te ontdekken bij het concert van Calgary Wood op het Festival der Aa in Schipborg. Het stikte er van de vliegen en het was een eind lopen, want de Leeuwardense formatie trad een eind buiten het festivalterrein op. Wie de wandeling maakte en de vliegen trotseerde werd wel zeer rijkelijk beloond door de groep met zangeres Esther Postma. Op een boerenkar in de schemering met zijn vijven op een rij speelde de groep voor het eerst in zijn bestaan een akoestische set. Dat was even wennen, vooral voor Esther Postma die even moest aftasten hoe hard ze moest zingen om boven de begeleiding uit te komen. Ook de band zat af en toe even mis. Na het eerste nummer was de afstemming daar en kon het genieten beginnen. De prachtige eigen nummers van Calgary Wood kregen door de plaats en door de uitvoering een bijzondere intensiteit die niet alleen het publiek, maar ook de band zelf verraste. De stem van Esther Postma heeft het vermogen om de emoties van het liedje te grijpen en door te geven aan het publiek. Af en toe leek de zangeres even te verdrinken in de akoestiek, maar dan herpakte ze zichzelf en werd het weer wonderschoon. Naast eigen werk bracht de band ook twee covers, maar deze kwamen iets minder uit de verf. Des te verrassender was het dat als spontaan toegift en naar band overleg ‘Jolene’ van Dolly Parton werd ingezet. Calgary Wood begreep dit lied en maakte een eigen wonderschone uitvoering. Opmerkelijk dat dit niet in de normale set zit, want dit nummer in deze uitvoering is veel sterker dan de andere covers, helemaal met Jaap die op de achtergrond één voor één de lichten van zijn land dooft en langzaam Jaap’s Landje in duisternis hult. Een prettige kennismaking, ondanks de hoofdrol voor de muggen.
Calgary Wood pakt de emotie
