BORGER – De geest van de club van 27 waarde even rondom Van Slag in Borger waar het Drents Peil zijn Peilsessies hield. Van een afstandje kon je de stem van Jordan Osman tijdens de soundcheck in een onbewaakt moment zo maar verwarren met die van Kurt Cobain en hij stak zijn gitaar nog niet in de brand op het podium van Van Slag, maar had wel de kunstjes van een Jimi Hendrix in het bespelen er van. Het was duidelijk dat de heren van Blisss toch wel enige uurtjes waren ondergedompeld geweest in de klanken van Nirvana en waarschijnlijk zelfs hun fantastische akoestische unplugged CD. Het spreekt voor de goede muziek smaak van het drietal. Naast frontman Jordan Osman bestaat de band uit Mark Koning op drums en sinds nog niet zo heel lang Stijn Dijkman op bas. Blisss trad voor het eerst echt op de voorgrond tijdens Kunstbende Drenthe waarin de categorie muziek de hoofdprijs werd binnen gesleept en veelvuldige optredens in de Emmer cafetaria scene. De band uit Emmen wil groeien en is daarom opgenomen in het ontwikkelingstraject van Drents Peil met ondersteuning van The Bake Shop om te profiteren van de vele tips en mogelijkheden die het netwerk van initiator Evert Hoven kan opleveren. Op het podium ging de formatie fors van start met ‘Naked Daydream’ en ‘Sour Rain’. De jonge formatie ging daarbij even ten onder aan de eigen drang. Onmiddellijk werd gevraagd om publieksparticipatie, onmiddellijk werden alle trucjes uit de kast gehaald en waar een robuuste binnenkomer in het algemeen prima is, is het publiek toch een wispelturige dame, waarvoor gewerkt moet worden voor ze haar charmes bloot geeft. Publieksparticipatie in het eerste nummer is vaak niet zo’n succes. Op het moment dat de dadendrang wat beteugeld was, bleek de band in ‘Hang Over’, net wat rustiger, toch een prima geluid te hebben. De energie bleef op het podium, maar beter geregeld en minder van alles wat hebben tegelijk. Het kwam het nummer bepaald ten goede. Dat is toch één van de voornaamste opdrachten voor Blisss. De aandacht vestigen op waar de aandacht moet zijn, want bijvoorbeeld in het prachtige ‘Victim of a Curse’, een mooi gevoelig lied over hoe het is om gescheiden ouders te hebben kon je de emotie proeven bij Jordan Osman, maar op dat moment was er ook gekkigheid en drukte elders op het podium en dan werk je als band tegen elkaar. Blisss zou echt profiteren van een betere rolverdeling, waarbij de frontman leidende moet zijn en de rest van de band juist hem moet ondersteunen en soms ook nadrukkelijk uit de spotlichten moet stappen. In de zang mag Osman nog net iets stabieler zijn, maar het zijn allemaal zaken die met ervaring en goede coaching en vooral daar ook voor open staan wel te corrigeren zijn. De afsluiting was weer lekker hard met ‘Waiting’. Blisss is een belofte die uiteraard een eigen geluid moet gaan ontwikkelen en nummers als ‘Victim of a Curse’ zijn daar al een prima stap in de richting. Een lekkere grunge band met groeipotentieel, maar de trucjes mogen er nog best uit.
Blisss is lekker met groeipotentieel
