GRONINGEN – Blackbird imponeert na de pauze……, maar zo’n showcase heeft toch helemaal geen pauze bij Eurosonic / Noorderslag? Klopt, maar na de eerste song en de tweede zat er even een pauze in want de zangeres nam even de tijd om zich voor te stellen, zeer terecht in het Engels en Nederlands. en we benoemen dat dan maar als pauze, ook omdat zangeres Blackbird oftewel Merel Koman de volgende drie liedjes uit een heel ander vaatje tapte. Blackbird is zo’n artieste waarvan iedereen zegt: die moet je gaan zien! Dat was er nog niet van gekomen en ook haar PR afdeling had vergeefs naar ons adres gezocht voor een recensie exemplaar toe te sturen van haar album. Torenhoge verwachtingen dus voor de showcase van deze Amsterdamse en de eerste kennismaking met haar muziek. De openingssong ‘New Year’s Morning’ was okay. Goed nummertje, het begint even heel mooi, maar is niet echt heel bijzonder. Mooie momenten worden afgewisseld met mindere. consistentie ontbreekt, wat het een beetje rommelig maakt. Alles is verder okay in dit vlotte nummer, maar de wow factor knipoogt nu en dan slechts even in de zang en de gitaren, maar echt overtuigend is het net niet. Voor veel andere artiesten zou het prima zijn, mar ja die verwachtingen he. ‘Tell Your Mama’ lijkt dan een compleet andere zangeres te bevatten na het voorstellen en welkom heten. Een fantastisch nummer die de wow factor in een enorme lancering tegen het plafond douwt en regelmatig er dwars doorheen. Ineens barst het van plezier. Straalt Blackbird een internationale allure uit, heeft het nummer power, ontwikkeling en dynamiek en vallen zang en muziek volledig volledig op hun plek. Niet wow, maar wow wow wow. In het rustigere ‘Lost in The Middle’ weet Blackbird dat moeiteloos vast te houden, met een prachtig robuust refrein imponeert ze ook nu. Een fijne mix van Americana met soul en pop, gekruid met een flinke portie rock. De vergelijking is vaker gemaakt, maar Blackbird heeft in haar stem wat van Nancy Sinatra, ook door haar manier van songwriting die deze indruk versterkt. In 2015 zette Merel Koman haar voorzichtige eerste schreden op een akoestische gitaar met het schrijven van eigen werk. Beetje in de geest van Sheryl Crow en Alanis Morrisette. Krachtig countryachtige songs met lekker rockende gitaren en nu en dan een mooie ballad om dat te breken. Haar Debuut EP ‘One Of The Wild Ones’ zag het levenslicht in 2018 en daar is nu dan haar album bijgekomen. ‘Moonshine Motel’, Blackbird met haar vijfmansterke begeleidingsband, maakt haar kwartier lekker vol, is steviger en ook heel erg overtuigend. Een heel krachtig slot, waarbij deze act van een internationale kwaliteit blijkt. Toch maar gauw gaan zien in het echt, buik tegen het podium, want als Blackbird in dit nummer helemaal loskomt is het genieten en een belofte voor als we weer echt live mogen. Prachtige stem, fijne begeleiding die uitpakt als het nodig is, maar nooit de zangeres vergeet in de schijnwerpers te zetten en heel erg aansprekende liedjes, afijn na de pauze dan.
Blackbird imponeert na de pauze tijdens ESNS
