GRONINGEN – In de kelder van Vrijdag was voor de Popronde Groningen een plek ingeruimd voor Beryl Anne. Misschien niet het meest in het oog springende podium, maar wel een plek waar vaak uitstekende pop staat geprogrammeerd en dat was ook met deze band rondom Anne den Boer het geval. De band viel op met een uitstekende EP en daarbij behorende aandacht in de pers en op de radio. Via de Popronde moet nu een verdere stap worden gemaakt. Het optreden begon, ondanks de titel van het eerste nummer ‘Doom’, veelbelovend en ontwikkelde zich verder naar een steeds hoger niveau. ‘Doom’ is ook het openingsnummer van de EP en was een rustige kennismaking met het viertal. Met een lekker drumintro van drummer Robin van Rhijn ging het in een net iets hoger tempo verder in het prima ‘All We Know’ om daarna het gaspedaal in te trappen met onder andere een fikse gitaarsolo van Jelle Roozenburg in ‘No Control’. Daarnaast een inval toetseniste in plaats van Rowan de Vos. In de opening zou qua setlist nog wat geschoven kunnen worden en het gerecht eerder wat pit mogen krijgen door vroeger wat peper toe te voegen. Na ‘Firing Line’ kwam met ‘Galaxy’ het eerste nummer dat er echt boven uitstak. Lekker vlot en mooi met vooral de prachtige zang van Anne den Boer in de hoofdrol. Een nummer waarin ze ook haar kwaliteiten als songwriter weet te onderstrepen. Het was niet het enige nummer waarbij je de oren kon spritsen. Het daarop volgende ‘Animals’ was prachtig en na het vlotte tussendoor nummer ‘One’ scoorde de formatie ook weer met het titelnummer van de EP ‘Land of Mine’. Beryl Anne is een band die goed in elkaar zit. Prettige liedjes met een mooie afwisseling. Nu en kan kan het nog net iets scherper, maar de kwaliteit is hoog. In Anne den Boer is er naast een uitstekende zangeres ook een goede en aansprekende frontvrouw die regelmatig ook op gitaar haar bijdrage heeft. Er zit potentie in haar aankondigingen, maar het publiek mag nog iets meer betrokken worden, vraag bijvoorbeeld maar of ze wat dichter op het podium komen staan, want nu bleef toch een aantal mensen eigenlijk op de drempel staan en dan is de verleiding om een ander optreden te gaan zien altijd aanwezig. Verder kan ze met een goed inhoudelijk verhaal er voor zorgen dat het publiek meer kan investeren in de liedjes. Dat zijn zaken die met meer kilometers op teller vast voor elkaar komen. Met ’33 Times’ werd toegewerkt naar het einde van het optreden. Dat kwam met ‘Stone Heart’ een liedje dat de selectie voor de EP niet had gehaald. Vreemd is het dan om juist met dat liedje af te sluiten, maar in de praktijk bleek het een uitstekende en stevige song die zich hiervoor prima leende en eigenlijk niks onderdeed voor de liedjes die wel op de EP stonden. Een gewoon lekkere en goede band dit Beryl Anne die her en der nog wat geslepener mag worden, maar een prima aanbod heeft van mooie liedjes.
Beryl Anne presenteert zich vol belofte
