LEEUWARDEN – Een dag nadat Poelier en KUÒ hun nieuwste album ‘Nu/Nooit’ presenteerden, waren ze geïnviteerd om op het Fries Straat Festival op te treden. In de Prinsentuin was een mooi podium voor hen gereserveerd. De sloepen, schuiten en jachten voeren over de Noorder Stadsgracht voorbij het podium als dit in 1648 gestichte lusthof, aangelegd in opdracht van prins Willem Frederik van Nassau het duo optrad. De term lusthof werd hierbij enig sinds te letterlijk genomen door Poelier die plots de bedgeheimen die hij deelde met zijn eega onthulde tijdens een freestyle. De lachers kreeg hij op zijn hand met deze faux pas, waarbij snel denken en reageren op items die het publiek toont noodzaak is, maar soms niet meevalt. Als je vrouw dan je nakomeling torst, tja dan kom je toch bij het scheppingsverhaal terecht. Een hilarisch moment dat toch mooi binnen de kaders van een familiefestival bleef.
Jan-Willem Poelma en Kuo Weh Ho zijn beide veteranen in de Friese rapscene. Aanvankelijk kennissen, later vrienden en nu gezworen kameraden als Poelier en KUÒ. Aanvankelijk werkten ze beide solo, maar de wegen vielen samen en dat resulteerde in hun eerste album ‘Noorderlicht ‘dat in de zomer van 2023 is uitgebracht. Het duo kondigde aan dat het tweede album ‘Nu/Nooit’ nog datzelfde jaar zou verschijnen, maar dat is uitgesteld en komt nu op de markt met steun van een platenmaatschappij. Op het album fijne gastbijdrages van de crème de la crème van de Leeuwarden muzikanten, met onder meer Murel Fijnvandraat, Alusein Rosier, Mireille Muller, Irwan Shah en Hassenpflug. Het was een een gemiste kans om niet minstens één van deze muzikanten mee te nemen voor een gastbijdrage naar het Fries Straat Festival.
De aankondiging was vol enthousiasme, maar het podium bleef leeg, tot dat Poelier en KUÒ met een vaartje vanuit de backstage kwamen. Bijna showtime gemist. Het begon lekker fel en het duo wachtte geen seconde om het publiek bij de show te betrekken. Even leek de wat ongelukkige opkomst te resulteren in te veel haast, maar met ‘Noorderlicht’ werd het iets rustiger. Het gaat niet goed in de wereld constateerde Kuo Weh Ho in de aankondiging. Het Noorderlicht is dan een baken om op te sturen voor betere tijden. Een prima track waarbij het kalm swingen was. Prima volgde ‘Lastig Hé’ dat weer wat meer het tempo er in had, om daarna weer de rust te zoeken in een ingetogen stuk spoken word. Fijn was ‘Bron’. In de introductie legde het duo uit dat het moeilijk is om jezelf helemaal te kennen en dat het belangrijk is in contact te blijven met je herkomst, de bron. Rustig en ingetogen begon het, waar het tempo steeds meer opliep, maar soms weer terug keerde naar de rust. Die opbouw van de nummers is een sterk punt, net als de wisselwerking. De gevoelige kanten komen aan bod, maar ook waar het duo zich over kwaad kan maken. Dat kwam ook terug in ‘Bank’. Aanvankelijk gezeten op de bank ontwikkelde zich een prachtige track, helemaal omdat de saxofoon van Mireille Muller, op band was meegenomen, en dit nummer extra cachet gaf. Uiteraard had Muller persoonlijk op het podium moeten in haar stad. Hierna verloor het duo zich in twee freestyle nummers. Muzikaal minder variatie, soms wat flauw, mistte dit de diepgang en pracht van de voorgaande songs als het ging over weer een aansteker, een vriend voor het podium of een OV Jaarkaart. Knap is het om te reageren op items die worden omhoog gehouden, maar met één freestyle was dat echt ook wel klaar geweest, Punt gemaakt. Gelukkig keerden beide terug naar hun album en werd nu publieksparticipatie gevraagd om mee te doen op de beats en werd het weer prima. Een fijn duo dat een mooie verstandhouding heeft op het podium, twee goede stemmen, teksten om goed te luisteren en een prima opbouw van hun shows en ook in de tracks zelf. Hiphop uit Leeuwarden waar dat toch al zo leeft.