BORGER – Podiumeager, dat is de Canadeze band Bears of Legend als het gezelschap Van Slag in Borger aandoet voor de eerste stop op de Europese toer. Het zevental muzikanten uit Trois-Rivières in Quebec, Canada moet tijdens de soundcheck worden ingehouden, omdat anders het hele concert al wordt gespeeld, maar even later klinkt uit de kleedkamer alsnog weer muziek. Als de zaal zich heeft gevuld staat het gezelschap te trappelen om het podium te bestijgen voor een Roots on the Road concert. Bears of Legend blijkt al heel snel een geweldige powerfolk band. De formatie waarvan vooral zanger David Lavergne en toetseniste Claudine Roy op de voorgrond treden bestaat uit zeven fantastische muzikanten. Met ‘A Life Like Rose’ wordt rustig maar gedreven ingezet. Direct valt alles op zijn plaats ondanks dat dit van gitarist Laurence Castera, naast gitarist ook male model, zijn eerste optreden is als lid van de Bears of Legend. Het hierop volgende ‘The Arkansas River’ kan aanvankelijk minder bekoren en blijft wat vlak tot de band aanzet en het tempo opzweept. Prachtig. Snel werkte de band toe naar het eerste, maar zeker niet het laatste hoogtepunt van de setlist met robuuste ‘The Forrest Guide’ over de liefde voor de natuur. Een nummer waarin onder andere het mooi donkere en aardse drumwerk van Francis Perron prachtig naar voren kwam. Na dit staaltje fraai krachtwerk volgde de rustige vertelling ‘The Morning I’ve Let You Down’ en het vlotte ‘Beside Me’ waarna de pauze aanbrak met ‘In The Streets’. Een nummer waarop naast Perron, ook accordeoniste Jacynthe Poirier Morand en Laurence Castera de drumstokken ter hand namen. Een zeer fraaie en met veel power gebrachte afsluiting en het is duidelijk dat er is nagedacht over de setlist. Na de pauze opende de formatie weer rustig met ‘Be Mine, All Mine’. Direct gevolgd door het prachtige ‘Let Me Be’ en eigenlijk kan je met zo’n concert door de krenten de pap niet meer zien, want het ene liedje was nog mooier dan het andere. Olivier Carron overtuigde op zijn cello, Jean-François Grenier stond uitstekend te bassen. Eigenlijk klopte deze avond alles. David Lavergne was prima bij stem en is een energieke frontman. In zijn zang werd hij vaak bijgestaan door Roy en Morand met hun prachtige vrouwelijke stemmen, beide ook leadzang waardig. Morand exelleerde op accordeon in het erg gevoelige ‘When I Saved You’ en zo vlogen de superlatieven door de zaal en terecht. Enige punt van kritiek was dat er niet meer liedjes in het Frans waren. In eigen taal zong Lavergne nog net even vanzelfsprekender toen ‘Encore’ op de setlist stond. Dat klonk naar meer Frans. Met het rustige ‘She Breaks Me Down’ was alweer het laatste nummer bereikt. Dat was ‘Reclaim’ en hierin liet de band nog een keer horen zich krachtig te kunnen uitdrukken. Mooi thema voor een afsluiting met vriendschap, hoewel de keus als laatste liedje ‘In de Streets’nog beter zou zijn. De staande ovatie haalde de band weer uit de toren van Van Slag en met het indrukwekkende voor het podium akoestisch gespeelde ‘Hell No’ en op het podium met het fraaie ‘Stand Up’ kwam dat afscheid alsnog. Hopelijk geen afscheid voor lang, hoewel deze Beren volgend jaar een album willen opnemen. Dit smaakte naar veel meer.
Bears of Legend beginnen in topvorm aan toernee
