Basia Bulat is op dit moment thuis in haar kruidentuintje in Montreal aan het schoffelen. De salie staat er goed voor dit jaar. Niet alleen een heerlijk ingrediënt in soepen en andere gerechten, maar in de Middeleeuwen probeerden ze er ook de pest en cholera mee te genezen. Verstandige keus nu Bulat even de niet de weg op kan om haar verrassende nieuwe album ‘Are You In Love?’ te promoten in verband met de pandemie die de huidige dagen inktzwart kleurt. De Canadese met Poolse wortels, om in groentetuin metaforen te blijven, brengt alweer haar vijfde album uit. In haar stijl is ze moeilijk te vangen. Ze is een muzikale avonturier met folk als basis. In Groningen maakte ze veel indruk met optredens in De Oosterpoort tijdens Take Root en in het Grand Theatre. Op haar eerste albums Oh, My Darling (2007) en Heart of my Own (2010) was het nog veel duidelijker folk, maar daarna liet ze ook veel meer andere invloeden toe, met succes, want albums als ‘Tall Tall Shadow’ en ‘Good Advice’ geven een beeld van niet alleen een geweldige zangeres, maar ook een multi-instrumentaliste die niet alleen de elektrische gitaar gebruikt, maar ook ukelele, autoharp, charango, bas en piano om haar muziek vorm te geven. Voor haar vorige albums heeft ze altijd gewerkt met topproducers. Voor haar nieuwe album zette ze de in 2016 met ‘Good Advice’ begonnen samenwerking met My Morning Jacket’s Jim James als producer voort. Was ‘Good Advice’ een break-up album, op het nieuwe album onderzoekt ze nieuwe liefde, maar ook het verlies van haar vader. Ze toont fraai twee kanten van dezelfde medaille, maar twee kanten die niet altijd even eenvoudig in evenwicht zijn te brengen. Daar slaagt ze, mede dankzij James, toch prima in. De verbindende factor naast haar prachtige stem is de ambiance op het album, bewerkstelligt door het gebruik van sferische tonen en effecten. Het album begint met ‘Are You In Love?’ Een liedje met twijfel. Het album is geschreven in de Mojave Desert, waar de omgeving haar dwong goed naar zichzelf te kijken, maar ook de mooie dingen te zien. Dit is een rustige opener, die zich afvraagt of ze wel verliefd is en vraagt of de ander dat ook is. Een zwaarder nummer, dat gelijk een mooi gewicht aan het album geeft. Lichter van toon en zo een mooie tegenhanger is ‘Electric Roses,’ wat hoopvoller is. Fijn word je de wereld van Basia Bulat ingetrokken. Het tempo komt erin via ‘Your Girl’, hoewel ook dat een liedje is met een tegenstelling in onderwerp en toon. Precies andersom is dat in ‘Light Years’ wat daarna op de lijst staat. Rustig, maar vrolijker. Erg mooi is ‘Homesick’ met haar fantastische gedreven zang maar ook nummers als ‘Hall of Mirrors’ en ‘No Control’ zijn prachtig. De basis blijft folk, maar soms gaat het richting folkpop, indie pop of folkrock. Mooie volle sound op het hele album, met steeds die voortreffelijke zang. Fraaie teksten heeft ze ook, zoals in ‘Pale Blue’ of ‘Already Forgiven’. Basia Bulat stuurt je uiteindelijk niet met een vrolijke boodschap haar moestuin uit. De laatste twee nummers horen bij de zwaardere van het album ‘Fables’ en ‘Love Is At the End of the World’. Het levert echter wel fascinerende muziek op en in het laatste nummer laat ze eindelijk al die opgekropte emoties ontsnappen. In het najaar komt ze naar Europa, het zou mooi zijn als ook Groningen weer in het lijstje van optredens komt te staan.
Optredens, Festivals en Podia in het Noorden