TORONTO – Awna Texeira speelde zich in Nederland vooral in de kijker met de Po’Girl. De Canadese formatie trok de aandacht en had vanuit het niets een enorme fanschare. Texeira heeft nu haar tweede solo album uit. Met ‘Wild One’ in haar koffer komt ze nu voor een aantal optredens naar Nederland. Op 6 maart staat ze in De Amer in Amen en op 7 maart zal De Slotplaats in Bakkeveen aan haar lippen hangen. Voor ze in Toronto het vliegtuig pakte naar Nederland vertelde ze eerst nog honderd uit over haar nieuwe album, hoe het is om solo te spelen en ‘life on the road’.
“Mijn eerste album ‘Where the Darkness goes’ was meer een collectie van liedjes die verschillende kanten vertegenwoordigden van mijn muziek”, vergelijkt Texeira haar eerste en haar nieuwe album ‘Wild One’ met elkaar. ‘Mijn oude album heeft een veel grotere diversiteit in stylen. I vond het belangrijk om te laten zien wat ik in mijn mars heb. Ik componeer op veel verschillende instrumenten en ik wilde dat graag vastgelegd zien. Voor mijn tweede album ben ik veel meer gedoken in wat me de laatste tijd bezig hield. Ik heb de laatste jaren veel tijd doorgebracht in het Zuidwesten van de Verenigde Staten. De schoonheid omringt je hier en het landschap heeft me altijd getrokken. Ik heb ook moeten afrekenen met een aantal zaken uit mijn persoonlijke leven die me mij en mijn familie hard hebben geraakt. Op het album tref je een samensmelting van die twee elementen. Ik wilde er ook qua sound een samenhangend album van maken. Een echt verhaal.”
Voor het opnemen van het album keerde ze terug naar Toronto in Canada. Haar stad en ook die stad heeft zijn invloed doen gelden. “Ik had nog nooit een album opgenomen op die vertrouwde grond en dat is wel iets wat ik altijd wel had gewild. Ik heb besloten om een aantal zaken door elkaar te gooien en aan de slag te gaan met bijna uitsluitend muzikanten en geluidstechnici waar ik nog nooit mee had gewerkt. Ik wilde uit mijn ‘comfort zone’ worden gehaald en het beste in mezelf boven halen op verschillende manieren. Als je de studio in gaat zijn er zoveel aspecten waar je op moet letten en je wilt echt de connectie hebben met je zelf en met je werk. Dat is moeilijk als je nieuwe relaties aan het opbouwen bent met mensen, maar het kan je ook helpen omdat het zaken in een ander perspectief zet. Dat laatste was voor mij erg belangrijk met deze liedjes en ook de reden dat ik besloot in Toronto op te nemen. De studio is in wijk waar ik als kind vroeger veel kwam. Het is in een markt waar ik met mijn grootmoeder regelmatig kwam. Op één of andere manier was het ook een wijze om weer het contact met mezelf te herstellen.” Een mooi hervinden van haar jeugd. “Ik heb de muziek zelf moeten ontdekken. Voor mijn opa naar Canada emigreerde schijnt hij een geweldige muzikant te zijn geweest, maar hij heeft het opgegeven in zijn nieuwe thuisland. Het is een moeilijke harde tijd geweest net veel strijd en ellende. Ik begrijp het daarom wel dat mij muziek leren geen topprioriteit had. Het is wel jammer. Ik luisterde graag en veel naar muziek en gaf ook wel aan dat ik het wilde leren, maar mijn ouders hadden niet de mogelijkheid om daarin mij tegemoet te komen en daar veel aandacht voor te hebben. Op mijn zevende heb ik nog zelf een klein orgeltje gekocht op een verkoping en leerde mezelf liedjes van de radio naspelen, maar het orgel leefde niet lang. Pas op mijn negentiende ben ik daarom echt in de muziek gerold.”
Voor Awna Texeira in Po’Girl terecht kwam speelde ze altijd in andere bandjes. Nu staat ze solo. Een hele verandering. “Er alleen voorstaan na twaalf jaar in bands te hebben gespeeld heeft zijn voor en nadelen om veel redenen. Ik denk dat voor mij de grootste stap was dat ik op mijn stem heb leren vertrouwen. Ik kan niemand meer vragen om zijn mening, dus moet ik leren om te herkennen wat mijn gevoel me ingeeft en daar op te vertrouwen. Dat is een voordeel gebleken, niet alleen op het podium, maar in tal van andere aspecten in het leven. Ik heb er wel altijd van genoten om met anderen samen te werken in een band en dat zal ik ook blijven doen in welke vorm zich dat ook gaat voordoen.”
Awna Texeira kijkt uit naar de tour en haar optredens in Bakkeveen en Amen. “Deze tour wil ik vooral mijn liedjes recht te doen. Iedere keer dat ik op het podium sta, weer die brug te kunnen slaan alsof het de eerste keer is. Misschien is dat ook wel het gevoel waarom mensen dat met een verslaving vergelijken. Het leven ‘on the road’ zoals ik zolang met Po’Girl heb geleid is niet altijd makkelijk en leuk. Maar wij twee, Allison Russell en ikzelf, zullen dit altijd blijven doen. We hebben levenslang. Het is je leven geworden. Ik heb al zoveel gezien sinds ik op mijn veertiende uit huis ging, ik ben op zoveel plekken geweest. Ik hou van die nieuwe ervaringen en er zijn zoveel plaatsen waar ik me thuis voel. Ik denk dat ik heimwee krijg als ik te lang op één plek blijf. Mijn muziek wordt ook erg beïnvloed door de mensen die ik onderweg tegen kom en de verhalen die ze vertellen. Ik kom ook de meest fantastische mensen tegen die fascinerende dingen doen en soms heeft nog niemand ontdekt hoe geweldig ze zijn. Dat is waar ik voor leef en wat steeds weer mijn vertrouwen in de mensheid hersteld.”
Van de idealen en dromen naar de praktijk. Dat orgeltje op haar zevende was het begin, maar intussen bespeeld Awna Texeira een breed assortiment aan instrumenten. Maar hoe krijg je dat allemaal over de Atlantische oceaan en welk keuzen maak je als multi-instrumentalist. “Het is iedere keer een uitdaging om te vliegen met zoveel mogelijk bagage. Ik kan helaas niet alles meenemen, daarom kan ik niet precies de show doen die ik doe in Noord-Amerika. In mijn bagage zitten mijn oude vertrouwde banjo, mijn gitaar en mijn accordeon. Dat zijn ook de instrumenten die ik vooral heb gebruikt om te componeren voor ‘Wild One’. Van die drie is de accordeon mijn grote favoriet. Het is ook het meest uitdagende instrument. Mijn grote favoriet is echter de Gut Bucket Bass, die gemaakt wordt van een emmer, een stock en een touw. Ik heb daar echter een band voor nodig en het is niet een instrument om op te componeren.”
Awna Texeira komt graag naar Nederland en is hier geliefd en succesvol. Iets at ze zelf niet helemaal kan verklaren, maar niet minder van geniet. “We waren geschokt de eerste keer dat we met Po’Girl in Nederland speelden. We speelden op een groot muziekfestival in Utrecht genaamd Blue Highays en we waren er nog nooit geweest. We kregen zo’n geweldige respons op onze muziek van het eerste begin. Dat is toch alles waar je op kan hopen. Dat mensen zich kunnen identificeren met wat je doet ben als dat gebeurt ben ik daar erg dankbaar voor”, besluit Awna Texeira en ze hoopt opnieuw die respons te krijgen.