VÖCKLABRUCK – Vöcklabruck is een klein plaatsje van zo’n 12.000 inwoners in het noorden van Oostenrijk, hemelsbreed niet eens zo heel ver van Salzburg. De wielrenner Lukas Pöstlberger was tot nu toe de bekendste hedendaagse Vöcklabruckenaar, maar krijgt voor die status een fikse concurrent in AVEC. De pas 23 jarige singersongwriter krijgt tijdens Eurosonic de Music Moves Europe Talent Award uitgereikt. Het is haar tweede trip naar Eurosonic, want begin 2018 was de Oostenrijkse ook al in Groningen te bewonderen. Toen was ze al een sensatie, maar met haar nieuwe album Heaven/Hell is die status alleen maar verder gegroeid.
In Vöcklabruck lopen we over de Der Stadsplatz in de richting van de prachtige witte Stadstürme om een plekje te zoeken om even te praten. Het schommelt rond het vriespunt, maar het is droog. Een prachtig klein stadje met diverse historische gebouwen dat een toenemende aantrekkingskracht heeft onder toeristen. “Mooi hé”, stelt AVEC, om dan direct op te merken: “Helaas is er geen grote muziekscene in Vöcklabruck . Vergis je niet, we hebben fantastische artiesten en muzikanten hier op het platteland, maar het is erg moeilijk om je muziek de wereld in te krijgen, zonder het support systeem dat een muziekgemeenschap biedt. Dat is echt veel eenvoudiger als je vanuit Wenen werkt.”
Een warme plek met koffie wordt gevonden. AVEC wordt geroemd om haar autobiografische teksten. We snijden dat direct maar aan. “Het voelt of je naakt bent”, onthult AVEC. “Je laat al deze mensen zien wat er in je omgaat. Je toont je kwetsbaarheid, wat je zorgen maakt en wat je heeft gebroken. Er iets ongelofelijk moois daar aan. De manier waarop de mensen reageren op deze emoties is een mix van blijheid en verdriet en vaak komen ze na de show bij me om me te vertellen hoe mijn liedjes bij hen ook iets heeft losgemaakt, hoe ze de emoties herkennen en hoe dat ze heeft geholpen en dat is zo’n onbeschrijfelijk gevoel voor mij. Dat doet mij ook het podium op gaan. De mogelijkheid om mensen te ontroeren en aan te raken op een manier die niet mogelijk zou zijn zonder mijn muziek. Ik wil ze laten weten dat ze niet alleen zijn met waar ze ook mee tobben. Dat er altijd een weg er door heen is en om zaken achter je te laten. Mensen komen als vreemden naar mijn show, maar na afloop zijn het geen onbekenden meer. Er is een heel speciale band ontstaan. Al mijn liedjes zijn autobiografisch. Ze vertellen verhalen die ik zonder muziek waarschijnlijk niet zou kunnen uiten. Ze vangen emoties die ik op een andere manier niet naar buiten kan brengen. Het is allemaal heel persoonlijk over mijn jeugd, mijn kindertijd, mijn relaties en liefdes. De natuur is voor mij een bron van inspiratie met zijn atmosfeer en beweging die ontstaat uit stilte en rust. Ik moet alleen zijn als ik schrijf. Het moet rustig om me heen zijn om in me zelf te keren en diep in mij die emoties te delven. Soms schrijf ik ineens een heel liedje, neem het zelfs op en produceer het, vaker maak ik dan een demo en stuur die op naar mijn producer Andi Häuserer en arrangeren en produceren we een liedje samen.”
Dat was zware kost. We gaan er desondanks toch op door. AVEC is intens, ook als ze verteld. “Het is nooit in me opgekomen dat ik artiest zou kunnen worden. Ik schreef voor mezelf en het was toen en nu nog steeds een vorm van therapie, een vluchtroute en een manier om mijn gevoelens te uiten. Het was nooit het plan om daarmee muzikant of artiest te worden of dat ik zou gaan optreden en zelfs toeren. Ik heb op een dag een liedje op soundcloud gezet en werd ontdekt door een platenlabel, waarvoor ik uiteindelijk ook heb getekend. Ik wist helemaal niets van de muziek industrie. Alles was nieuw. Het gaf mij de kans om mijn muziek uit mijn slaapkamer te halen en een groter publiek te bereiken dan alleen mijn moeder. Het is nog steeds gek, maar ik kan je niet vertellen hoe dankbaar ik ben dat ik deze kans heb gekregen. Ik ben begonnen met het schrijven van liedjes toen ik een jaar of twaalf was. Mijn introductie naar muziek was al veel jonger. Ik ben opgegroeid met fantastische muziek om mij heen, zoals Phil Collins, Michael Jackson, Sting, Falco en nog veel anderen. Mijn eerste instrument was de viool, waarmee ik ben begonnen toen ik zes was. Ik had echter totaal geen interesse in muziek-theorie en noten leren, dus na vijf jaar proberen ben ik gestopt en heb me geconcentreerd op boeken en poëzie. Ik heb altijd van taal gehouden en daarom heb ik altijd mijn verhalen en gedichten in het Engels geschreven. Dat voelde meer vertrouwd dan mijn moeder taal. Op mijn veertiende heb ik mezelf gitaar leren spelen. Dat was echt het begin van het schrijven en opnemen van liedjes.”
AVEC heeft zich in korte tijd ontwikkeld tot een gerenommeerd singersongwriter. Haar zoektocht naar een juiste sound nam nog wat werk en tijd in beslag. “Ik vertelde net al dat ik helemaal blank de muziekindustrie ben ingerold. Ik was nog nooit in een studio geweest toen mijn eerste EP uit kwam, maar had het geluk om met twee briljante producers te mogen werken voor mijn EP en mijn eerste album ‘WHAT IF WE NEVER FORGET’. Met hen heb ik gezocht naar een sound die bij mij past en waar ik me comfortabel bij voel. Nu twee jaar later heb mijn tweede album ‘HEAVEN / HELL’. Ik heb dat album zelf geproduceerd samen met Andi Häuserer en Tommy McLaughlin in Donegal, Ierland. Ik heb dus een enorme stap gemaakt en weet precies wat ik wil met mijn sound. Ik weet wat ik wil vangen met mijn muziek en ik ben zo trots en blij met het resultaat. Ik wilde dat mijn nieuwe album zo oprecht en eerlijk mogelijk was als maar mogelijk zou zijn. Het streven was niet het perfecte album, maar een album dat weergaf wie ik ben. Volledig en compleet! Ik wilde nieuwe sounds uitproberen, meer experimenteel en wild. Ik ben er erg trots op”, benadrukt AVEC nogmaals. “Ik voel me veel volwassener en sterker en meer op mijn gemak op het album. Als ik mijn nieuwe plaat moet vergelijken met ’WHAT IF WE NEVER FOREGT’ dan was mijn eerste album veel meer onschuldig en lieflijk en soms een beetje naïef denk ik. Misschien kwam dat wel door dat het is opgenomen toen ik 18 was en nu voel ik mezelf ook veel verder in mijn ontwikkeling en beter in staat om zaken te reflecteren. Ik weet het ook niet”, hoofdschud ze. “Ik hou van beide platen, dat is zeker!”
Het is niet onopgemerkt gebleven. In januari mag AVEC de rode loper op voor het in ontvangst nemen van een Music Moves Europe Talent Award. “Ik kan het nog steeds niet geloven als ik eerlijk ben”, stelt ze met het ongeloof nog steeds leesbaar op haar gezicht. “Ik had nooit verwacht dat ik een Music Moves Europe Talent Award zou winnen en voel me enorm vereerd. Hoe dat heeft kunnen gebeuren, ik zou het je niet kunnen vertellen. Ik zou dat zelf wel graag willen weten”, schatert de artieste. “Ik hoop dat het een positieve invloed heeft op mijn loopbaan of dat nu een klein zetje in de rug is of een flinke duw de goede kant op. Het zou mooi zijn als het gebeurde en het me helpt om nogmaals een stap vooruit te maken. We hebben ook op Eurosonic 2018 gespeeld, dus ik weet wat ik ongeveer kan verwachten. Ik heb gezien dat het een prachtige kans is om met veel mensen in contact te komen. Ik hoop dat we nieuwe vrienden maken en nuttige contacten in de muziek industrie op doen. Tijdens onze show spelen we veel nieuwe nummers van onze plaat ‘HEAVEN / HELL’ met speciaal voor dit showcase optreden een unieke setup. Ja, ik kijk er naar uit en kan niet wachten om te spelen op Eurosonic 2019”, besluit AVEC het gesprek vol verwachting.