‘Echoes of our memories’ is het derde solo album van de Noorse zangeres Anne-Marie Giørtz. Een werkstuk dat even op zich heeft doen wachten, want er zit best een tijdsspanne tussen haar vorige album ‘Capital Punishment for Cars’ en deze nieuwe plaat. Toch zijn er best veel overeenkomsten. De liedjes zijn ontstaan uit de samenwerking met haar echtgenoot de bekende Noorse gitarist Eivind Aarset en zijn gebaseerd op teksten van de in 2011 overleden Fran Landesman. Deze Amerikaanse dichteres schreef songteksten voor tal van artiesten. Eén van haar nummers werd opgenomen door Miles Davis en sindsdien schreef ze de teksten voor talloze liedjes voor onder meer Dudley Moore, Ella Fitzgerald, Sara Vaughan, Rickie Lee Jones en Barbra Streisand om maar een enkeling te noemen. In haar werk gaat het vaak over verlies en gemiste kansen. Onderwerpen die ze op diverse manieren benaderd. Een aantal van deze teksten, met een uitstapje naar een andere dichteres, vormen de basis van dit nieuwe album.
Anne-Marie Giørtz is al decennia één van de meest vooraanstaande jazz zangeressen van Noorwegen. Aanvankelijk zong ze in diverse bands, maar de laatste tijd is het focus vooral gericht op haar eigen trio, waarin ze naast de zang ook de toetsen onder haar hoede heeft. Eivind Aarset speelt gitaar, bas en kijkt om naar de electronica en Anders Engen is verantwoordelijk voor drums en dobro. Beide zijn zeer ervaren musici die met veel grootheden in de Noorse muziek en daarbuiten hebben samengewerkt, maar ook onder eigen vlag opereren.
Het album opent zeer fraai met het ingetogen ‘The Things We Never Did’. Een welhaast repeterende sound, klein gehouden, waarover die emotioneel geladen stem binnen rolt. Een binnenkomer die telt. ‘Down The Road’ is ook zo’n kalm stuk, maar kent meer ontwikkeling. Eerst vertellend dan zingende weet Anne-Marie Giørtz je wederom te raken. Juist in het rustige tempo is er de kans om de sensibiliteit van de teksten volledig tot zijn recht te laten komen, met de steeds uitgebreidere instrumentatie erachter die in lange instrumentale gedeelten alle ruimte krijgt in de vaak langere nummers. In dit nummer wordt zo een prachtige urgentie en intensiteit opgebouwd. ‘Unlit Room’ is ook zo’n stuk waarin de instrumenten ruim de tijd krijgen om de sfeer te zetten in dit wat wrangere nummer met een iets hoger tempo worden we meegenomen naar de afdeling verloren en gevonden voorwerpen. Het album stroomt prachtig en traag met die prima begeleiding en de kalme zang of voordracht van die mooie teksten die vragen stellen, zoals in ‘After We’re Gone’, een song die welhaast 9 minuten duurt en geen haast heeft en het werk van Fran Landesman in de interpretatie van Anne-Marie Giørtz alle eer aan doet, benadrukt door Eivind Aarset en Anders Engen. Iets meer tempo en hectiek is er in ‘Rules for a Cleaning Lady’ om daarna het stof te laten neerdalen in ‘Dust’. Het heeft even geduurd en het is een album voor de liefhebber van prachtig teksten, of charmante en intrigerende wijze gebracht waarin je de levenservaring van zowel Landesman als de zangeres proeft. Het wachten op de nieuwe Anne-Marie Giørtz was de moeite waard.