STEENDAM – Op een podium waar gitaargrootheden als George Naha en Brooks Williams excelleerden kon de conclussie alleen maar zijn dat David Philips zich absoluut met hen kan meten. ‘Wauw een kunstenaar,’ klonk het uit het publiek en achteraf kon programmeur en gastheer Peter van Zeijl van Podium Peter & Leni in Steendam stellen: ‘And the there is Mr Philips’. Het was de derde keer dat David Philips zijn dakterras in Barcelona had verlaten om in Steendam op te treden en hij bleek dan ook een grote schare volgers te trekken. Terecht, want hij is een meesterlijk gitarist en een prachtige intense bleusy singersongwriter. Philips begon nog wat chaotisch door al bij het eerste liedje van zijn setlist af te wijken en daardoor zijn GPS in de war te sturen, maar met ‘Mountain to Climb’ was hij in het tweede liedje terug op het juiste setlist pad. Naast gitarist is Philips ook percussionist op zijn gitaar en is het gebruik van de loop voorbeeldig. Met de loop weet hij melodieën te combineren, maar doet dit, zoals onder andere naar voren kwam in ‘Angel’, zo vloeiend dat het nauwelijks opvalt. Alleen de luide tik waarmee de loop wordt aangezet blijft een storend geluid. Philips was in Nederland ter promotie van zijn nieuwe album ‘The Rooftop Recordings 2’ waarop veel nieuw werk, maar ook liedjes die hij nog eens onder handen neemt. In die laatste categorie valt ‘That Dirty Road’ en in de nieuwe beach versie speelde hij het lekker up tempo in Steendam. Zo voerde Philips aan de hand van zijn humor en spel het publiek mee door zijn oeuvre van het spliksplinternieuwe ‘Your Way’ tot oudere nummers als de ballad ‘Gitar on His Knee’ en de prachtige afsluiting van de eerste set met ‘Venemous Soul’. David Philips, jarenlang studio jazzgitarist, heeft een geheel eigen stijl. Prachtige liedjes, zonder hitgevoeligheid, maar in complete lijn met zijn persoonlijkheid en oprecht gebracht. Een mooie zangstem die door de intensiteit bijzonder wordt en soms wat warrige verhalen die elk lied betekenis geven. Dat patroon handhaafde Philips na de pauze. Het bleusy ‘Flyin High’ het vlotte ‘Here it Is’ en het mooie ‘Guilty Sunday’ overtuigden. Philips is daarnaast op een missie om te bewijzen dat George Michael een goede songwriter is en bracht zijn interpretatie van de Wham hit ‘Freedom’ Bob Dylan Style om even later af te sluiten met ‘Suffocate’. We kunnen alleen hopen dat Van Zeijl er in slaagt om David Philips een vierde en vijfde, zesde enz enz keer op zijn podium te mogen begroeten.
And then there is Mr Philips
