ASSEN – De stevig rockende heren van Orange Skyline staan voor een uitdaging, maar het is een karweitje dat ze eerder hebben opgeknapt. Voor hun concert in De Amer in Amen in januari 2024 kunnen ze niet de uitgebreide rockshow neerzetten, waarmee ze bijvoorbeeld op Pinkpop stonden en al zoveel prachtige shows hebben gegeven. Wellicht kan de band dan nog even de gedachten laten terug gaan naar 4 mei 2014. Orange Skyline stond op het 4 mei festival in het Stadspark. Een ingetogen optreden op dodenherdenking. Een fout die ze toen maakten, maar waar ze hopelijk van hebben geleerd, was dat ze destijds op stoelen gingen zitten. Dat haalt uiteraard alle beweging en expressie uit de show en in De Amer ben je dan eigenlijk alleen voor de eerste twee rijen zichtbaar. Om Orange Skyline toch in staat te stellen om hun eigen show uit te voeren en tegelijkertijd het komende programma van De Amer onder de aandacht te brengen had het podium hen geïnviteerd voor Preuvenement in Assen. Op het deels door het culturele café ingevulde podium mocht de Groninger band, eigenlijk Zuidlaren en onder andere oud-klasgenootjes van Stefan en Niels van der Wielen waren op deze kans afgekomen, hun uptempo indie en poprock in oorspronkelijke vorm laten horen en het publiek tonen waarom ze voor een Edison zijn genomineerd. De band kent een lange historie. Door een concert werd de interesse gewekt om zelf ook een band te beginnen. Het winnen van de Groninger Popprijs in 2013 bracht een eerste versnelling en de band speelde op tal van podia en festivals. Anno 2023 is er met Pinkpop nogmaals een hype. In de loop der jaren werd een aantal EP’s en albums uitgebracht. Het meest recente is ‘Orange Skyline’ uit 2022, waarop hun muziek met de vele vooral Britse inspiratie bronnen prachtig tot zijn recht komt. Even leek het heel kort en vooral druilerig optreden te worden. Als één van de regels in je teksten is “If Heaven Starts to Cry” en dat wordt verhoord, je staat immers op terrein dat toebehoorde aan een klooster, dan valt de regen heftig. Stefan van der Wielen benoemde zichzelf tot de Woodstock hippie die de regen trachtte weg te dansen. Dat lukte maar zeer beperkt, maar juist dit soort optredens met gedeelde smart zorg voor een heel speciale sfeer. Even was het ook zoeken naar de techniek. De zanger kreeg halverwege het openingsnummer ‘Shine On’ nog wat toe geschoven, trachtte dat te installeren, maar het werkte niet en dan komt toch de ervaring van tien jaar op het podium en honderden shows onder alle omstandigheden tot uiting en werd naadloos verder gegaan. Na deze energieke song om wakker te worden was het al vroeg aangekondigde ‘This is the End’ gelukkig niet al de afsluiting, maar dit stevige nummer was een mooie aanloop naar het eerste hoogtepunt ‘Modern Times’. Een nummer dat kampjes uit de startblokken rolde, maar gedurende de song steeds meer vaart meekreeg met ook heerlijk gitaarspel. Zanger Stefan van der Wielen was de blikvanger op het toneel. Met veel bravoure en veel beweging bracht hij de song, maar werd daarbij uitstekend ondersteund door de rest van de band, ondanks dat niet iedereen de vlieguren had van beide broers en hun maat Mart Atema, de harde kern van de band. ‘Hungry’ was ook zo’n song met een fijne opbouw met vooral een opvallende baslijn en prachtig werd het weer met het akoestische ‘Meet You’ dat heel klein en volgens de zanger eigenlijk precies zoals ze het in De Amer zouden kunnen brengen werd neergezet. In de tweede helft werd de aandacht ook meer gevestigd op de zang van Niels van der Wielen. ‘A Fire’ was mooi tweestemmig, waarna met veel energie ‘Sound & Fury’ werd geëtaleerd. Duidelijk bleek steeds de ervaring, het betrekken van het publiek en de prima liedjes die mooi op eigen benen stonden, maar ook in het grotere verband hun plek hadden. Een act waarover was nagedacht en Orange Skyline was flexibel genoeg om ook mooi te reageren on onverwachte gebeurtenissen en daar op inspelen. Het tempo ging nog wat omhoog voor het met vocaal Niels van der Wiel in de hoofdrol ‘Keep it Together’ en erg mooi was ook ‘Lost’, dat weer tweestemmig was. Even adem halen met ‘Don’t Listen’ en dan prachtig afsluiten met het groots opgezette ‘Rapture’. Het zit allemaal prima in elkaar, des te leuker is het als ze straks in De Amer buiten de comfortzone moeten stappen, maar Orange Skyline bewijst zich als Nederlandse topformatie dus komt vast wel goed als ze maar onthouden dat stoelen hun vijand zijn tijdens de show.
Als de hemel begint te huilen dans je de regen weg bij Orange Skyline
