GRONINGEN – Als we met een Europese blik naar Afrika kijken, dan zien we een getroebleerd continent met geweld, honger en ziekte. Af en toe gebeurt er dan iets waardoor je met een Afrikaanse blik kan kijken en dan zie je hoop, schoonheid, potentie, gemeenschapszin en als dan in De Oosterpoort in Groningen een volle zaal de liefde voor en de verwachtingen van Gambia uit volle borst meezingt, dan weet je dat Afrika er altijd zal zijn. Het eerste optreden van Sona Jobarteh in Groningen was een memorabele. Uit een lange lijn van muzikanten is Sona Jobarteh de eerste vrouwelijke Kora speelster op dit niveau en die ook internationaal aan het doorbreken is. Het prachtige Afrikaanse snaarinstrument combineert ze met een band met deels Afrikaanse percussie instrumenten, maar ook gitaar, basgitaar en drums. Haar opleiding als ze muzikante wordt hierin gereflecteerd. Het is Afrikaans, maar met een westerse twist. Jobarteh opende met het erg mooie ‘Jarabi’ een lied over de liefde. Sona Jobarteh heeft een prachtige stem en zingt in het Mandinka. In haar band ervaren en prachtige ondersteunende musici als gitarist Derek Johnson, op de bas Andi Mclean, op drums Westley Joseph en prominent Mamadou Sarr op de Djimbe, Congas en Calabash. Sarr was het meest prominente bandlid die een aantal malen met Sona Jobarteh prachtige vraag en antwoorden speelde. Wat ook opviel is dat een Sona Jobarteh geen concert is van de band op het podium en het publiek in de zaal. Het concert maak je samen. Je praat samen, je zingt samen en vooral je voelt samen, je bent één. De muziek was prachtig van het gevoelige ´Mamamuso´ opgedragen aan de grootmoeder van de kora speelster tot meer opzwepende nummers als ´Musow´ wat staat voor de kracht van de vrouw en het melodieuze ´Kanu´. Hoogtepunten onder deze hoogtepunten waren het prachtige ´Gambia´ de ode aan het geboorteland van de zangeres en waarbij de zaal de zang van de band overnam en het hele mooie en bij tijden ook erg gevoelige ´Kaira´. Even werd het lacherig toen een toeschouwster zich halverwege het concert bij de zangeres persoonlijk kwam excuseren, maar ze moest echt weg om de trein te halen. Fraai was ook de Nederlandse les die Jobarteh vroeg en kreeg in haar met humor doorspekte aankondigingen. Het werd zo een ode aan Afrika, aan die prachtige muziek en de getalenteerde mensen die het continent te bieden heeft. Dansende werd het concert afgesloten na de staande ovatie met het toegift ´Baanayi´.
Afrikaanse schoonheid met Sona Jobarteh
