Zack Rosen werd maar dertig jaar. Het leven werd hem te zwaar door zijn ziekte en hij koos er voor om de rust te kiezen op de meest definitieve manier. In 2019 maakte hij een einde aan zijn leven als gevolg van een strijd tegen schizofrenie. Wat hij achterlaat is een repertoire aan briljante liedjes. Zack Rosen kreeg bij leven niet de erkenning als muzikant en vooral songwriter, maar nu verschijnt postuum de EP ‘Circles’. Zachary Golub Rosen speelde in bands als Tongues Unknown, Flearoy, Mason Jar Music en Captain Coconut, maar de New Yorker schreef ook zijn eigen werk. Onder vrienden was bekend hoe mooi deze liedjes waren, maar het grote publiek bereikten ze nooit. Sean Ono Lennon, de zoon van John Lennon en Yoko Ono, heeft bij de uitgave van ‘Circles’ een lang begeleiden schrijven, waarin hij vertelt hoe hij gewezen werd op het repertoire van Zack Rosen, hem zelfs wel eens ontmoette, maar eigenlijk nooit tot hem doordrong hoe mooi die liedjes zijn. Iedereen heeft immers wel een vriend die een vriend heeft die geweldige muziek schrijft, waarbij de vriendschap het kritische oor wel eens wil overrulen. Een omissie die Lennon nu alsnog goed maakt door deze uitgave van het werk van Zack Rosen te ondersteunen. Terecht, want de vier liedjes op ‘Circles’ zijn prachtig en intrigerend. Rustig, maar met onverwachte wendingen en veel zeggingskracht. Liedjes die beklijven en vragen om meer. Het is te hopen dat uit de nalatenschap van Zack Rosen meer van dergelijk prachtig werk wordt opgediept waarin deze echte songwriter tot zijn recht komt. Dat lijkt zeker het geval, ant voor volgend jaar is een album in de maak. Nadat hij uit het leven stapte, haast letterlijk vanaf het podium, want zijn zelfverkozen dood was kort na zijn laatste optreden, ontdekten vrienden en familie een enorme rijke schat aan songs, veel meer dan werd gedacht en opnames. Deze eerste EP is erg fijn. Het zijn opnames die Rosen maakte terwijl hij al in de greep was van de schizofrenie die hem fataal zou worden. In totaal zijn er enkele tientallen songs ontdekt. Vaak opgenomen op de slaapkamer door Rosen zelf en, naast een enkel optreden, nooit gehoord door een groter publiek. Deze opnames vormen de basis voor deze EP. Die begint overweldigend mooi met ‘Circles’. Een prachtige song, waarin vooral de mooie stem, met een soort retro gevoel, indruk maakt, maar ook een song die is fraai opgebouwd. In alle nummers zijn prima ondersteunende partijen met strijkers. De teksten zijn sterk. De liedjes van Rosen hebben vaak geen schreven lyrics, maar familie en vrienden zijn bezig die te reconstrueren op een website die in het teken staat van zijn muziek. ‘Circles’ is een berustend nummer, waarin we eigenlijk in het leven steeds weer op dezelfde plek uitkomen. ‘Arctor’ is ook zo’n liedje met hele fraaie strijkers en een fijne opbouw. Mooi is ook ‘There You Are’, iets vlotter en soms wat feller, met prachtige refreinen, maar erg kort. Het is wel het liedje waarin Rosen het meest dichtbij komt. Een song over zien en gezien worden, over de vraag wat je te bieden hebt vanuit jezelf. Een prachtige song. Deze EP, nogmaals hopelijk de opmaat naar meer, wordt afgesloten met ‘Too Late’. In het nummer ‘Find Your Place’, dat niet op de EP staat, schreef Zack Rosen een week voor zijn overlijden, dat het geen tijd was om dood te gaan. Geestelijke gezondheidszorg is een aandoening die misschien helpt om prachtige kunst te scheppen met grote originaliteit, maar ook een gruwel voor de mensen die er aan lijden en de vrienden en familie er om heen. Als ‘Too Late’ dramatisch wegsterft, is het misschien inderdaad te laat voor deze Amerikaan, maar de opbrengst van zijn werk komt ten goede aan onderzoek en hulp voor mensen met een dergelijke aandoening en dus leeft hij voort in zijn songs en in het goede werk dat ze nu doen. Een prachtig testament.
Zack Rosen – Circles
