Loading...
EurosonicInterviews 2024

Welkom in de chaos van The Pill

ISLE OF WIGHT – Er puft een oud stoomtreintje over de Isle of Wight, als een soort contradictie met de razendsnelle hoovercraft die het eiland met het Britse vasteland een verbinding geeft. Het is een eiland dat traditie ademt, maar ook één van de grootste muziekfestivals ooit, het Isle of Wight Festival jaarlijks organiseert. Het is ook het eiland van dichters Algernon Charles Swinburne en Alfred, Lord Tennyson. John Keats en Charles Dickens schreven er meesterwerken en Lily Hutchings en Lottie Massey van The Pill stappen in die traditie met de steun van drummer Rufus Reader. In januari komt het trio voor Eurosonic / Noorderslag naar Groningen. Het showcase festival weet over deze Britse vertegenwoordigers te melden: “The Pill brengt sinds 2019 haar tijd door op het Engelse Isle of Wight en maakt iconische ‘jank’ punkmuziek, met nummers die de grote problemen behandelen met een vleugje satire. Ze putten uit nijpende situaties, zoals je steigerbouwer die je naakt ziet en de ellende als je haar te blond is.” Het treden in de voetsporen van doen ze, uiteraard, op geheel eigen wijze. Als de hoovercraft aan land is gekomen vertellen ze daar graag iets over.

“De weg naar onze band en het optreden op Eurosonic is chaotisch geweest, net als al het andere dat The Pill heet!” Lottie Massey doet het woord namens de band en benadrukt direct een belangrijk kenmerk van The Pill. “We hebben altijd genoten van muziek en het bespelen van instrumenten, maar vijf jaar geleden begon The Pill oorspronkelijk als een grapje! Sommigen zouden zeggen dat het er nog steeds één is” grinnikt de ESNS deelneemster. “We constateerden dat mensen interesse begonnen te krijgen en beseften dat we dit misschien eigenlijk moesten doen. We schreven dus een aantal liedjes, Lily leerde gitaar, we deden ons eerste optreden en de rest was geschiedenis!”

Helemaal zo uit de lucht vallen komt het dan ook weer niet zoals Massey schetst. Al in haar jonge jaren was Lily Hutchings muzikaal actief. “Lily heeft in haar jeugd een fluit en piano opleiding gevolgd.” Lottie Massey denkt even na alsof haar iets te binnenschiet en constateert dan: “Misschien moeten we dat in onze muziek integreren. We zijn allebei opgegroeid met het luisteren naar veel muziek, wat ons vrijwel zeker heeft beïnvloed om ermee door te gaan in ons volwassen tijdperk. Het is nooit echt onze bedoeling geweest om popster als carrière te doen, maar we hopen uiteraard diep van binnen dat de status van een succesvolle band kunnen bereiken! Belangrijker nog is dat we er gewoon zoveel plezier in hebben, onszelf nooit serieus nemen en gewoon willen zien waar het vordert, terwijl we genieten van de reis! Mensen zien genieten van onze liedjes en onze liveshows heeft zeker invloed op ons… het zet ons aan het denken: wacht even? Doen wij hier eigenlijk iets?”, stelt ze met een, zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen, mischievous grijns.

Massey heeft duidelijk lol in het gesprek. Ze schatert: “Hopelijk is onze muziek behoorlijk geëvolueerd sinds we zijn begonnen. We zijn zeker geen professionele muzikanten, maar we hopen dat we wel wat beter zijn in bas en gitaar spelen en zingen!!! In het begin was onze muziek veel luidruchtiger en veel hoger. Ik moet me verontschuldigen bij iedereen die zonder oordopjes naar onze shows van 2019 kwam. Onze muziek is altijd satirisch, flauw en verre van serieus geweest, en dat willen we graag zo houden! Het zou raar zijn als we onszelf serieus gingen nemen. Wat ons erg heeft ontwikkeld is dat we naar meer liveshows konden gaan en meer muziek konden ontdekken tijdens onze reis als band. Dat heeft ook richting gegeven hoe wij ons als artiesten hebbe ontwikkeld. Wat ook telt is dat we nog aan het opgroeien waren. We begonnen de band toen we 18 waren en we zijn nu allebei 24, dus die periode van het ouder worden heeft ons zeker ontwikkeld als mensen, godzijdank!”

Terug naar de chaos, ook een kenmerk van hoe The Pill’s hun liedjes schrijven. De zon op de Isle of Wight dringt door de wolken om er ook zijn licht over te laten schijnen, maar of het helpt…. “Chaotisch is de beste manier om het te beschrijven als het gaat over onze songwriting. Normaal gesproken begint het ermee dat we gewoon rondhangen, iemand zegt iets grappigs, we gooien het in de notitie-app en gaan van daaruit aan de slag. Onze notitie-apps zijn wild, en alleen voor onze ogen bestemd. De nummers die we uitbrengen zijn een klein kijkje in dat koninkrijk. We schrijven altijd eerst de teksten en voegen dan instrumentale muziek toe aan de woorden die we hebben bedacht. Maar ja, het is over het algemeen gewoon een heel dom en chaotisch proces.” Waar gaan de liedjes dan over. “Eigenlijk alles wat we grappig vinden. We zouden niet zeggen dat we specifieke onderwerpen hebben waarover we schrijven. Persoonlijke ervaringen nemen deel aan onze schrijfinspiratie, maar we draaien ze meestal in een veel dramatischer en satirische versie!”

In de inleiding kwam al aan de orde dat het eiland een inspirerende plek is. Dichters, schilders, staatslieden en zelf Koningin Victoria verbleven er. Het festival dat op het eiland wordt gehouden is legendarisch, met name door de editie van 1970, waar circa 600.000 mensen op afkwamen. Nog steeds één van de grootste festivals aller tijden en nog steeds wordt het festival gehouden, in 2025 staat het voor juni op het programma met onder andere Sting, Faithless, The Script, Justin Timberlake en eigenlijk mag dan The Pill ook niet ontbreken als onderdeel van de plaatselijke muziekscene. “De muziekscene op het eiland is heel dichtbij en intiem”, vertelt Lottie Massey. “De meeste van onze vrienden die opgroeiden samen met ons waren ook muzikanten, dus je bent omringd door veel creativiteit, wat geweldig is! Het eiland heeft ook zoveel geweldige bands voortgebracht die het ook goed doen, wat zo mooi is om te zien voor zo’n kleine locatie! Opgroeien in een heel klein gebied heeft waarschijnlijk invloed op onze muziek. Er gebeurt daar niet veel, wat waarschijnlijk de reden is dat onze muziekonderwerpen veel willekeuriger en dwazer zijn”, grinnikt ze. “Zoals we eerder vermeldden, nemen we absoluut niets serieus, en het draait allemaal om plezier maken en gek doen. We hopen dat dat tot uiting komt in onze muziek. We zijn al meer dan 10 jaar beste vrienden, dus een muziek carrière beginnen met je bestie zal altijd resulteren in iets stoms. We worden door veel mensen omschreven als doubletrouble, dus als dat geen indicatie is om onze muziek te begrijpen, weten we het ook niet”, schatert de Britse.

Het trio heeft net een single uitgebracht ‘Bale of Hay’. Dan wordt de blik serieus en gaat ze rechtop zitten. “Het zijn spannende tijden! We werken momenteel aan een EP! Verwacht alles rauw en luid met een flinke dosis ironische humor. Bale of Hay is daar de heraut van. “’Bale of Hay’ werd uitgelegd als marmite, voordat we het uitbrachten, waar we blij mee zijn. Wij houden ervan om marmite te zijn. Het werd absoluut als marmite ontvangen, veel mensen zijn er dol op, wat voor ons zo cool en zo surrealistisch is, maar we hebben ook zeker veel kale, blanke mannen boos gemaakt, wat eigenlijk wel voorspelbaar is. Ze snappen het gewoon niet! Veel mensen namen het nummer serieus, wat voor ons belachelijk is, het is duidelijk het verst verwijderd van dat… Ik bedoel, wat is er moeilijk aan blond zijn en geen wenkbrauwen hebben? De respons was echter over het algemeen geweldig, het heeft ons ertoe gebracht ons eerste platencontract te tekenen, wat zo krankzinnig is en iets wat we nooit hadden kunnen voorspellen, en shows te kunnen spelen in het Verenigd Koninkrijk en Europa, wat een waanzin!”

Het brugje naar optreden en Eurosonic is dan gelegd. “We moeten zeker naar de sportschool gaan, of een vorm van cardio proberen om in conditie te komen voor de shows. Na onze optredens zijn we letterlijk zweetballen. We hebben zoveel plezier op de bühne, dat we er een beetje gek van worden. We kijken uit naar Eurosonic en zijn zo opgewonden en voelen ons zo gezegend dat we deel mogen uitmaken van het showcasefestival. Onze doelen zijn uiteraard om onze muziek onder een nieuw publiek te verspreiden en we hopen ook om gewoon wat gegiechel te veroorzaken!” Dan springt ze verschrikt op. “Hopelijk worden mensen na het lezen van dit interview niet afgeschrikt door de het idee wat ze hebben van ons of wil je nu eigenlijk juist ook komen kijken! Hoe dan ook, dat is oké. Kom langs, omarm de chaos en heb plezier… oh, en neem oordopjes mee. Zie je daar!”