Verlies inspireert Nadua

BORGER – Als er een centraal thema aangewezen zou moeten worden om het optreden van singersongwriter Nadua in VanSlag in Borger tijdens de Eurosonic Preview Drenthe in één woord te vangen, dan zou het zijn verlies of wellicht afscheid. Het verlies van vrienden, het verlies van je huis als vluchteling, het verlies van vertrouwen en het verlies van je vader. Nadua Kramer kent verlies, omarmt het als een bitterzoete vriend en weet het gevoel dat bij verlies hoort om te zetten in prachtige liedjes. Nadat de klok van VanSlag de aanvangstijd had geluid, begon Nadua met ‘Hurting Me’. Een verliefdheid die niet goed was afgelopen stond centraal in dit liedjes wat rustig en zorgvuldig werd gebracht en wat een erg mooi visitekaartje was voor de zangeres. Soms heeft afscheid als resultaat dat er een mooie verbintenis ontstaat. Terwijl haar moeder voor het eerst het noorderlicht zag in Finland overleed in Nederland haar broer. In een eerbetoon aan haar oom en om dit verlies een plek te geven schreef Nadua ‘Northern Light’. Een erg gevoelig liedje dat goed paste bij de voortreffelijke stem van Nadua die op zijn mooist is als ze omfloerst en met een lichte heesheid zingt. Geen stem voor enorme uithalen, maar om langzaam onder je huid te laten kruipen en daar zijn werk te laten doen. Soms is verlies het resultaat van een soort van verraad. Als een vriendschap eindigt is dat niet altijd op de beste termen. In ‘Genuine’, zong Nadua met felheid en passie over deze ervaring in haar leven. Dit liet ze volgen door één van de mooiste nummers die ze deze avond in de toren van Borger te bieden had met ‘Red’. Een ouderwetse protestsong, voor hen die hun thuis verloren had en proberen in Nederland veiligheid of een leven met meer kansen te vinden en daar als vluchteling op een grote hoop van gelukszoekers worden geveegd. Terecht en met overgave zong de zangeres dat we niet zo snel moeten oordelen, want iedereen heeft zijn eigen verhaal. Elk nummer kort en to the point, maar goed aangekondigd, waardoor vooraf al een urgentie aan de liedjes werd meegegeven. Nadua treedt op solo, zoals deze avond, maar ook met band. Solo stond ze meer dan haar mannetje en toonde in ‘For Now Goodbye’ een andere kant van haar persoonlijkheid. Met kwaadheid en verontwaardiging en bij tijden vuurspuwende ogen, haalde ze de paranoïde wanen van een vriendje terug. Een heel nare ervaring, maar een prachtig lied. Ze besloot ook erg mooi in een gesprek dat ze als zesjarige gevoerd zou kunnen hebben met haar vader, die haar in ‘Where Do We Go’ vertelt dat hij er niet lang meer zal zijn, maar het antwoord moet schuldig blijven op waar hij na zijn overlijden zal heen gaan. Een liedje om heel stil en klein van te worden. Een liedje vol twijfel over wat ons wacht na verlies.