APPELSCHA – Zo’n tien jaar geleden, Elske DeWall kon dat redelijk precies afmeten aan de leeftijd van haar zoon, waarvan ze op dat moment in verwachting was, stond de Friese zangeres in Open Luchttheater De Koele in Appelscha voor een geweldig en memorabel optreden. Tien jaar later was ze met een boomhutten bouwende zoon die bijna een tiener is terug op deze locatie op uitnodiging van het Kunstcafé in Appelscha en wederom speelde ze vakkundig de zaak plat. Naast de zangeres zelf, zus Femke de Walle en gitarist Peter Krako waren er in het publiek nog volop mensen die een decennium geleden ook de reis naar De Koele hadden gemaakt en dat nu weer deden met de verwachting wederom zo’n geweldige show te zien als destijds. Ze werden niet teleurgesteld. Elske DeWall is al jaren een gevestigde naam. Aanvankelijk als FeEl, een duo met haar zus, viel de zangeres al snel op. Het talent is onmiskenbaar en zo circa 2007 komt alles in een versnelling en resulteert in haar debuutalbum ‘Balloon Over Paris’ dat in 2010 uitkomt, het in 2012 verscheen tweede album ‘Brave’ en haar derde, tot op heden laatste album onder eigen naam ‘Velvet Soldier’ werd in 2016 op de markt gebracht. Sindsdien is Elske DeWall niet alleen een geweldige artieste, maar ook veel gevraagd voor samenwerkingen en zaken rondom, zoals het spelen van Maria in The Passion en deelnames aantal van projecten. Muzikaal daarbij het meest aansprekend is haar rol bij The BlueBirds, waar ze met Krystl en Rachèl Louise zich drenkte in de wereld van de Americana met een prachtig album, maar daar ook weer afscheid van nam om zich wer te richten op eigen loopbaan. Het is tijd dus voor nieuwe muziek en in Appelscha werd ook duidelijk dat ze hier aan werkt. De band zette ‘Are You Ready’ in en de zangeres zelf verscheen uit de coulissen om het vocaal op te pakken en direct door te gaan in het even vlotte ‘No Parachute’. Een flitsende start die prachtig een bekroning kreeg in het schitterende en net wat rustigere ‘I’ll Be Yours’. Het bevestigde alleen maar dat DeWall een prachtige zangeres was en kwam het eerste dankjewel er nog verlegen en bedeesd uit, al snel presenteerde ze zich met meer bravoure en bracht met vertrouwen haar aankondigingen en verhalen. Een mooie cover van Colbie Caillat ‘Try’ bijvoorbeeld over dat mensen zich soms enorm inspannen om bij anderen in de smaak te vallen, bevatte niet alleen een belangrijke boodschap, maar werd ook prachtig gebracht. Een zelfde mooie boodschap bij een wisseling naar het Nederlands met ‘Hoeveel ik van je Hou’, geschreven door Johnny de Mol over dat je soms ook spontaan moet vertellen hoeveel je om iemand geeft. Het concert werd mooier en mooier met alles op zijn plaats via ‘Chasing The Impossible’, het fenomenale ‘Jezebel’, het lekkere ‘Stone by Stone’ en de meeklapper ‘Stains on my Heart’. Nummers die het beste in de zang van DeWall, vaak met als tweede stem Femke de Walle, naar boven brachten en met als stevige ondergrond een rustige band die flexibel op alles inspeelde en het naadloos in goede banen leidde. De band kregen even rust toen voor onder andere ‘Only One’ de zangeres het podium afstapte met Krako en De Walle en akoestisch het heel klein en in de duisternis erg intiem maakte, maar wat zo onversterkt ook wel heel kwetsbaar was en misschien niet even goed overkwam. Ander puntje van overweging was een kledingwissel ergens net over de helft die veel tijd in beslag nam, goed opgevangen door de band en eigenlijk geen duidelijk doel had. Fijn was het contact met het publiek. Elske DeWall banjerde de hele publieksruimte door, zingende, maar ook bekenden begroetende en op een aantal momenten vroeg en kreeg ze publieksparticipatie. Het eindigde lekker stevig rockend in een prachtige opbouw van het hele optreden met vooral ‘I See You’ als hoogtepunt en ‘Come Alive’ en ‘Crusade’ lekker rockend als slot accoord. Een staande ovatie riep de band terug waarna in de toegift nogmaals in vooral ‘This Game’ overtuigde. Elske DeWall is een volwassen artieste die exact weet hoe ze haar publiek moet mee krijgen. Een sterke band, mooie kleine momenten, maar vooral als ze lekker los gaat en de rock toelaat in haar stem en zo een extra lading geeft aan de R&B en Pop nummers wordt het erg mooi. Een prachtig concert, waarin vooral die schitterende stem, terecht de hoofdrol kreeg en het plezier er van af spatte. Heerlijk en waard om tien jaar op te wachten.
Vakkundig speelt Elske DeWall De Koele tien jaar later wederom plat
