STEENDAM – Wat was het hoogtepunt van het concert dat Tim Grimm gaf bij Peter & Leni in Steendam met zijn Familyband. Verschillende liedjes streden om die eer. De krachtige ode die Grimm bracht aan Elliot Charles Adnopoz, beter bekend als Ramblin Jack Elliott, in ‘King of the Folksingers’ verdiende de eer. Een prachtige liefdesverklaring aan deze ‘zoon’ van Woody Guthrie en ‘vader’ van Bob Dylan. Een erg sterke kandidaat was ook ‘Thirteen Years’, een lied over de vader van Tim Grimm die zich over een boom ontfermt als jongeman als deze door de bliksem is getroffen en deze stript en laat verzagen. Als Grimm deze stukken hout zestig jaar later tegenkomt vraagt hij een paar planken en laat daar twee gitaren uit bouwen, die beide deze dag op het toneel kwamen. Eén bespeelde hijzelf, de ander zijn zoon Jackson Grimm. Het zijn echter getroubleerde tijden en daarom was het echte hoogtepunt het tweeluik dat de familie Grimm schreef over de Amerikaanse verkiezingen met voor de verkiezingen het nog vrolijke ‘Woody’s Landlord’. Die huurbaas van Woody Guthrie was de vader van Donald Trump en in het lied klinkt de verbazing dat de Amerikanen zich ze voor het Trump/Pence karretje laten spannen. ‘Gonna Be Great’ is geschreven als de verbazing realiteit is geworden. Trump is president en in dit intense politieke lied spreekt Grimm zijn afschuw hierover uit. Een prachtig en actueel document waarin vooral de verbijstering doorklinkt. Tim Grimm liet zich deze dag bijstaan op het podium door zijn vrouw Jan Lucas Grimm die meezong en met de mondharmonica bijdroeg en zijn zonen Connor op bas en Jackson op gitaar en banjo. Twee uitstekende muzikanten. Beide zijn ook buiten de familie actief met hun eigen projecten. Jammer was dat er geen ruimte was voor het werk van beide jonge Grimms. Jackson heeft bijvoorbeeld het prima ‘The Airtimes Sessions’ uitgebracht en dat is werk dat ook zeker niet zou misstaan op deze avond. Het concert begon met het lieve ‘These Rollin’ Hills’ dat staat op het deze maand uitgebrachte album ‘A Stranger in This Time’. Mooi, maar de opening mag pittiger. Die pit kwam er in met ‘Hard Road’ Grimm laat zich inspireren door hedendaagse ontwikkelingen, het landschap van Idaho en de boerderij die hij daar bewoond, bijvoorbeeld in ‘Better Days’, de geschiedenis, bijvoorbeeld ‘Deer Lick Creek’ geschreven over een stuk geschiedenis van zijn staat en ‘The Hungry Grass’ over de hongersnood in Ierland en over de familie en vrienden. Prachtige liedjes en Grimm is een songwriter pur sang die op het podium zijn liedjes weet te verkopen met een prettige heldere stem, waardoor de fraaie teksten ook uitstekend zijn te volgen. Prachtig waren ook de twee of driestemmige harmonieën als zijn vrouw en Jackson Grimm hem bijvielen. Eén en al wordt keurig aan elkaar verbonden door Grimm en zijn vrouw in vaak een tweegesprek met verhalen die de liedjes nog meer betekenis geven. Opmerkelijk was dat de eerste set lang was met tien liedjes en de tweede kort met maar zes. Gelukkig gaf dat wel ruimte voor een ruim toegift met onder andere ‘Heaven’. Waarom Tim Grimm zo’n grote schare fans heeft in Nederland zal iedereen duidelijk zijn geworden na dit concert. Een songwriter en artiest on top of his game.
Tim Grimm maakt statement
