SCHIPBORG – “Hee, das lang geleden, waar was het….. Utrecht?” Nee het blijkt zo’n zeven jaar geleden te zijn in Neushoorn in Leeuwarden, dat frontvrouw Rianne Walther van The Indien de bezoeker van het Festival der Aa in Schipborg voor het laatst heeft gezien. Een beetje typisch voor The Indien, een band die flirt met doorbreken, maar ook soms lange perioden sluimert en het initiatief dan weer laat liggen. Dat is jammer, want de band heeft veel te bieden. De dagen dat het festival wordt gehouden op dat mooie terrein in de natuur, zijn ook de dagen dat de Tour de France van start zijn gegaan. Een uurtje kijken naar een ontsnapte kopgroep leert dat als het samenwerkt en mooi doorbrommert over de Franse wegen de kans op succes veel groter is dan met demarrages en tempo versnellingen en dan weer de benen stil. Het laatst doet The Indien, ook door de Corona tijd, maar momenteel wordt er weer veel opgetreden en is hopelijk de definitieve push aanstaande. Toch heeft de band ook niet stil gezeten, Rianne Walter en gitarist Casper Talsma die als oprichters in de annalen van de formatie staan vermeld hebben met hun band twee EP’s uitgebracht. ‘Cologne’ en ‘Hiatus’ zagen het levenslicht en resulteerden dat de alt-pop van de band ook op tour mocht over de Britse eilanden. 2022 is dus het jaar dat er weer een aantal mooie shows op hoog aangeschreven festivals met line-ups om van te likkebaarden op het programma staan. Mooie zomeravonden in het verschiet dus en in Schipborg ging het dan van start met ‘Summer Night’. Een nummer met een zwoele hunkering, maar ook een hunkering dat toenemende urgentie in zich had. Onmiddellijk viel de zang van Walther op, een dijk van een zangeres die je weet te verleiden met haar stem, maar toch ook veel meer aan emoties te bieden heeft. Het tempo werd wat opgetrokken met ‘Crazy for a While’ en dat was een mooie aanloop naar ‘Longtime Lover’ waarin niet alleen de zang van Rianne Walther excelleerde, maar ze vocaal erg mooi werd ondersteund door de rest van de band en mooie tempowisselingen in het nummer maakten het verrassend. ‘How Many Nights’ was ook prachtig met een zang die nu de hogere regionen opzocht. Niet alleen de stem van Walther was fijn, ook haar aankondigingen. Met rust vertelde ze nu en dan iets over een nummer en trok daarmee het publiek nog meer het optreden in. Rianne Walther is iemand die naast werk voor haar eigen band ook veel schrijft met anderen. Nu en dan komt zo’n nummer dan ook bij The Indien terecht. Met een Deense songwriter schreef ze bijvoorbeeld ‘Not Crying’, een mooie rustige toevoeging in het aanbod van de band. Een mooie inhoudelijke introductie kreeg ‘Sleep when I’m with You’. Iedereen kent dat moment dat het niet zo lekker loopt in een relatie en je denkt of het wel verstandig is om in de relatie te blijven. Dan komt toch ook het besef dat je eigenlijk met niemand anders wil slapen dan je partner. Een rustig nummer dat steeds intenser wordt. Niet alle nummers zijn van de blije kant van het leven. Prachtig was ‘Blame You’, een donkerder nummer en even later was ook ‘Running’ wat zwaarder op de hand. The Indien heeft veel mee, maar wat misschien nog ontbreekt is dat nummer dat onmiskenbaar The Indien is, die kapstok waaraan de boel kan worden opgehangen en iedereen direct de band herkent en bij optredens naar uitkijkt. Die komt er vast als de band rustig doorbrommert, terwijl de formatie kalm swingend de boel uitgeleide deed met ‘Born Again’.
The Indien heeft veel te bieden
