SCHEEMDA – de Ierse Henry Girls hebben meer muzikaliteit in hun pink dan de meeste mensen in hun hele lichaam. Ook hun stemmen zijn wonderschoon. Een zegen, maar ook een vloek, bleek in De Ontmoeting in Scheemda. Niks is zo dodelijk voor muziek als perfectie en juist daarvoor hoeven de zussen geen enkele moeite te doen. Maar juist in perfectie schuilt saaiheid. Een valkuil die gelukkig vermeden werd in De Ontmoeting in Scheemda waar de zussen Karen, Lorna en Joleen McLaughlin optraden. The Henry Girls brengt een goede mix van Ierse en Amerikaanse folk en durft zowel het oude materiaal aan als nieuw werk. Zowel Bruce Springsteen als een harpsolo uit 1738 passeerden de revue. Wat voorop staat is de enorme muzikaliteit van het trio. De opening van het concert viel nog wat in het water, omdat het geluid in de zaal met mensen heel anders was als tijden de soundcheck, maar een compliment aan geluidsman Bert Ridderbosch die binnen een liedje de zaak weer helemaal op orde had. De echte proeve van bekwaamheid werd dus Old Cook Pot het tweede nummer op de setlist. Wat onmiddellijk opviel zijn de fantastische harmonieën. Als de drie stemmen van de gezuster McLaughlin zich samen voegen is het geheel groter dan de drie stemmen op zich, hoewel die ook prachtig zijn. Voor de pauze bleef het af en toe net te braaf, net te perfect. ‘The Light in The Window’ was het absolute hoogtepunt van deze set, een liedje met een persoonlijke touch, want geschreven over een grootmoeder. Daarvoor kwamen in de eerste Bruce Springsteen cover ‘Reason to Believe’ de dames al meer in hun groove. En dan is de help van Ridderbos natuurlijk welkom die even het mengpaneel verliet om het drietal te begeleiden.
Na de pauze was het dik in orde. De emoties kwamen vanaf het openingsnummer ‘The Weather’ en het in de Appalachian Mountains geboren ‘Rain and Snow’ prima door. Mooi tussendoortje was de Elvis Costello cover ‘Watching the Detectives’. The Henry Girls hadden een prima setopbouw met vrolijke en meer zwarte liedjes, veel eigen werk en een enkele cover. Alle dames McLaughlin waren multi instrumentaal wat de variatie ook ten goede kwam, hoewel ze a capella regelmatig bewezen eigenlijk geen instrument nodig te hebben om toch een vol geluid te houden. Met hun mooie combinatie van liedjes van slaapliedjes tot jaren 50 hit en van Americana tot en met typisch Ierse klanken werd het uiteindelijk een fantastisch concert.
The Henry Girls en hun gevecht tegen perfectie
