Klaar voor een fikse dosis Funky Jazzy Soulpop? Dat is precies wat op het menu staat bij The Commotions op hun album ‘Volume II’ opvolger, van wat toen nog Delbert & The Commotions was, met hun ‘Let Me See Ya Dance’ uit 2013. The Commotions is een Canadese 11-koppige band rondom de drie songwriters saxofonist Brian Asselin, zangeres Rebecca Noelle en David Gaw en voor het album met een aantal gastmuzikanten. Eigen materiaal brengt de formatie in de geest van Stax en Motown. Als een ongeduldig racepaard dondert de formatie met ‘Good Enough’ uit het starthek. Fraai en swingend. De band dendert heerlijk door in ´Bad Girl´. Voortreffelijke funk en soul. Vernieuwend, dat wellicht niet, maar het zit superbe in elkaar en aan alles is te merken dat hier vakkundige muzikanten aan de slag zijn die met veel plezier dit album in elkaar hebben gezet. Met ´Masquerade´ wordt dan een heel andere toon gezet. Werden de eerste twee nummers gezongen door Rebecca Noelle, dit nummer dat veel bedachtzamer is over een verloren liefde gezongen door Jeff Rogers die een erg prettige stem heeft en een fraaie tegenhanger is voor het heerlijke schetterende van Noelle. Lekker vlot is dan ´Let me Kiss You Baby´, dat ook op single is uitgebracht. Het is het begin van een lekkere afwisseling. ´Too Little Too Late´ is prachtig en weer net wat rustiger. Het is zo´n album waar je blij van wordt, ook al gat het vaak over tragische liefdes. Een fraaie blazerssectie, een goede ritme sectie en fijne zangeressen met heerlijke eigen liedjes die goed in een mooie traditie staan, zonder dat ze ouderwets aan doen. De songwriters en band exploreren tal van stijlen in de soul, pop en R&B, waarbij vaak toch er een bluesbasis wordt gehanteerd, zonder dat het een warboel wordt. Er is een mooie eenheid in de variatie gehouden. Lekker is ‘Right Kind Of Wicked’, swingend ‘Believe in Yourself’ en zo gaat het eigenlijk door. Een album dat meer dan van harte kan worden aanbevolen. Erg mooi zijn nog ‘Don’t Walk Away’. Fraai drumwerk op ‘Last Look’ en in het bluesy ‘Come Clean’ laat Noelle ons nogmaals genieten van haar nachtclubachtige stem.
The Commotions – Volume II
