STEENDAM – Eigenlijk weet je hoe dat gaat. De grootste talenten van FC Groningen voetballen inmiddels ook bij Bayern Munchen of bij Barcelona. Zo wordt ook het muzikale talent opgepikt. De Amerikaanse muzikant Garry Wood herkende het talent van de Groningse Mirthe Bolhuis. Deed een aantrekkelijk transferverzoek met veel extra bonussen en The Bird and The Bear was geboren. In het contract staan weliswaar verboden op makreelsalade, drop of leverworst, maar wel regelmatig een reisje naar Groningen en dan wordt dan mooi gecombineerd met een optreden in Steendam bij Peter en Leni. Bij twee voorgaande optredens had dit duo al een geweldige naam opgebouwd. Buiten Nederlands zicht is dit één van de betere en wellicht het beste Nederlandse Americana duo geworden. Dat bleek nog niet helemaal in de opening ‘The Great Unknown’. Zowel de mandoline van Bolhuis als de gitaar van Woods hadden nieuwe snaren en die protesteerden even tegen het zware werk en moesten gedurende het concert regelmatig even uitleg hebben wat er van hen werd verwacht. Een mooi nummer met een mooie intensiteit, maar het duo moest duidelijk nog even op zijn plek vallen op het podium. Dat deden ze snel en met het uitbundige ‘As Soon As Winter Comes’ werd een weg ingeslagen die steeds mooier en mooier werd. Beide zijn gezegend met een prachtige stem en als ze samen zingen is het resultaat groter dan de afzonderlijke delen. Een mooie variatie had het duo ook in de setlist met trage droeve nummers, maar ook vlottere liedjes met een vrolijkere inslag. Zo’n mooie afwiseling was er bijvoorbeeld in de eerste set tussen het vlotte ‘Brighter Now’, het rustige ‘Whisper My Name’ en de swing cover ‘Any All Time’ van Jimmie Rodgers. Regelmatig bouwen The Bird and The Bear ook andermans liedjes in tijdens hun optredens. Coveren kunnen ze, want deze liedjes worden ferm naar eigen hand gezet. In de keus van de liedjes mag nog wat meer avontuur. ‘Wayfaring Strangers’ staat al jaren op hun lijst en is prachtig, maar wordt tegenwoordig door iedereen gebracht. Verrassender waren een prachtige Fleetwood Mac cover met ‘Dreams’, erg mooi gebracht en de Paula Abdul cover ‘Straight Up’, die volkomen was terug gebracht naar een mooi akoestisch liedje. Bruce Springsteens ‘I’m On Fire’ en Johnny Cash’s ‘Ring of Fire’ zijn uitgezocht vanwege het thema vuur, maar zijn op elke straathoek en in elke denkbare versie te horen. Prachtig is het eigen werk van dit duo. Vooral twee nieuwe liedjes voor een komend jaar op te nemen album are fantastisch mooi en de hoogtepunten van het optreden. ‘Love Waltz’ was een magnifiek walsje en ‘When Dreams Are Not Dreams Anymore’ een prachtig lied over wanneer je wensen worden vervuld het resultaat niet zaligmakend is. Dat ging niet op voor deze liedjes die fantastisch waren. Niet alleen het nieuwe werk van beide is erg goed, ook oudere liedjes als ‘Fields of Fire en ‘The Longer It Takes’ waren geweldig. Gebracht met zoveel emotie en beleving met als basis grote muzikaliteit en een enorme chemie tussen beide. Deze chemie wordt steeds bevestigd door bij het begin van elk nummer bij elkaar te beginnen en dan open te draaien naar het publiek. Het was een prachtige afsluiting van concertseizoen 2017 voor Peter en Leni. In 2019 komen The Bird and The Bear weer. Om naar uit te kijken.
The Bird and The Bear groeien in het concert
