UTRECHT – Onderweg van Berlijn naar Brighton is Utrecht een logische pleisterplaats. Tara Nome Doyle geeft een optreden in Tivoli in Utrecht, die haar vergelijkt met Beth Gibbons en Kate Bush, voor ze zich zal melden in de Britse badplaats om een groot publiek te bereiken tijdens The Great Escape. Het Britse showcase festival stelt haar als volgt voor: “Met ‘Ekko’ presenteert de in Berlijn gevestigde Iers-Noorse artieste Tara Nome Doyle haar derde album – een reis die zich naar buiten, het onbekende, en naar binnen, de diepten van het zelf inleidt. Onderweg verkent ze pijn, afscheid, een nieuw begin en uiteindelijk acceptatie. Met een speelduur van slechts 30 minuten straalt het album een opmerkelijke helderheid uit – niet alleen in zijn beknoptheid, maar ook in zijn emotionele diepgang. Nummers als ‘Lighthouse’, ‘Bad Days’ en ‘Dive’ bevatten refreinen die bestemd zijn voor grote zalen, hun krachtige melodieën zweven op popachtige harmonieën voordat ze zich terugtrekken in de intimiteit van de coupletten.” Als ze toch in de buurt is, is het een mooie gelegenheid om in gesprek te gaan met Tara Nome Doyle over haar muziek en doelstellingen voor The Great Escape.
“Zingen was altijd een belangrijk onderdeel van mijn leven”, start de Duits/Iers/Noorse zangeres. “Mijn ouders zongen met mij en mijn zusje voor het slapengaan, tijdens wandelingen, voor het eten en bij speciale gelegenheden. Ik werd altijd aangemoedigd om mijn passie voor songwriting en optreden te volgen, maar lange tijd dacht ik dat het slechts een hobby zou blijven.” In haar pubertijd dat. Een zware weg, waarin muziek het lichtje aan het eind van de tunnel was. “Het was eigenlijk in een heel moeilijke periode in mijn leven; rond mijn zestiende worstelde ik met hevige angsten. Die periode bracht iets in me teweeg, een soort ontwaking, waarin ik besefte dat ik het mezelf verschuldigd was om te proberen van muziek mijn levenspad te maken. Ik wist niets over muziektheorie, de business of hoe ik moest beginnen, maar kort daarna ontmoette ik mijn eerste manager, die me door die eerste stappen hielp.”
Het resulteerde in twee conceptalbums ‘Alchemy’ dat in 2020 op de markt kwam, over de vier fasen van de alchemie en ‘Værmin’ uit 2022, over de theorieën van Carl Jung. “In de kern draait mijn muziek altijd om het zoeken naar en delen van een gevoel van catharsis; iets spiritueels en transformerends. Die intentie is niet veranderd. Maar mijn aanpak is in de loop der tijd zeker geëvolueerd. Langdurige samenwerkingen, zoals die met producer Simon Goff, hebben mijn manier van denken en werken op muzikaal gebied verruimd. Ze hebben me ertoe aangezet om nieuwe texturen en technieken te verkennen. Ik word erg geïnspireerd door taal,” gaat Doyle dan dieper in op haar songwriting, “poëzie, idiomen, songteksten. De woorden komen dus vaak eerst. Ik schrijf ook vaak conceptueel, waarbij ik psychologische theorieën, mythen of symbolische kaders verweef. Na verloop van tijd verzamel ik kleine fragmenten van ideeën of zinnen, en wanneer ik achter een instrument ga zitten, improviseer ik eromheen. Ik neem alles op en leg dan mijn favoriete stukken aan elkaar, als een puzzel. Het is intuïtief, rommelig en zeer bevredigend.”
Geboren en getogen in Berlijn heeft de Duitse hoofdstad ook zeker een invloed nagelaten in het werk van Tara Nome Doyle. “Opgroeien in Berlijn heeft absoluut gevormd wie ik ben, zowel als persoon als als artiest. Er heerst hier een uniek gevoel van vrijheid; ruimte om dingen te proberen, te falen en het opnieuw te proberen. Dat is heel belangrijk voor me geweest. Ik ben opgegroeid in een multiculturele omgeving, en als Noors-Iers kind hielp me dat om me ergens bij te voelen. Ik denk dat die openheid en diversiteit ook op subtiele wijze hun weg hebben gevonden naar mijn muziek.” Ierland en Noorwegen zijn beide ook belangrijke muzieklanden. De Ierse folk en de invloed van Noorse immigranten op de Americana zijn hier voorbeelden van. Komen die Noorse en Ierse roots terug in haar liedjes? “Ik denk dat het grotendeels onbewust is, maar zeker aanwezig. De melodieën dragen vaak een Scandinavische melancholie met zich mee en ik denk dat mijn liefde voor teksten, voor verhalen vertellen en poëzie, voortkomt uit mijn Ierse kant. Ik ben ook opgegroeid met veel folk en kerkmuziek, wat waarschijnlijk mijn gevoel voor harmonie en frasering heeft beïnvloed.”
Na de twee albums werd het stil rondom Tara Nome Doyle. Gedurende twee jaar stond haar muzikale loopbaan op pauze omdat andere zaken even de aandacht vroegen. “Het was een pijnlijke periode”, concludeert de artieste open, “maar achteraf gezien was het noodzakelijk. Ik moest groeien op manieren die ik nog niet eerder had meegemaakt, zowel persoonlijk als artistiek. Nu ik er weer bovenop ben, voel ik me meer geaard, zelfstandiger en zelfverzekerder in mijn creatieve stem.” Dan verzit ze, haar stem wordt zachter. “Luisteraars moeten weten dat ik me vaak een bedrieger voel, omdat ik geen klassieke achtergrond heb of een traditioneel muziek pad volg. Maar op een bepaalde manier is dat juist een kracht geworden. Het stelt me in staat om muziek te benaderen met minder vooropgezette ideeën of regels. Ik vind het geweldig als nummers ontstaan vanuit een soort flow, vanuit een plek die alle logica te boven gaat.”
Als teken van de wederopstanding is dit jaar het album ‘Ekko’ verschenen. “’Ekko’ met deze plaat wilde ik echt terugkeren naar mijn roots: op mijn instinct vertrouwen en niet te veel nadenken. Het is ook de eerste keer dat ik het grootste deel van het album zelf heb geproduceerd, wat in het begin best spannend leek, maar uiteindelijk ongelooflijk bevredigend bleek. Het heeft me enthousiast gemaakt om in de toekomst nog meer te experimenteren met produceren.”
Over een paar uur zal ze in Tivoli het podium betreden, waarna ze via Duitsland en nog een optreden in Londen naar Brighton reist. “Deze tour is vooral betekenisvol voor me omdat ik solo optreed. Het is absoluut een uitdaging, de hele show zelf dragen, maar het voelt ook heel eerlijk. Omdat ik veel van het materiaal alleen heb geschreven en opgenomen, is het een complete cirkel om het op die manier te presenteren. Het creëert een intieme band met het publiek die ik echt koester.”
The Great Escape is een showcasefestival. Tara Nome Doyle knikt. “Mijn doel aan de zakelijk kant is dat ik graag meer contact zou willen leggen met een internationaal publiek. Ik heb mijn muziek nooit gezien als iets dat beperkt is tot de Duitse markt. Dus ik hoop inspirerende promotors te ontmoeten en mogelijkheden te creëren om op meer singer-songwriter- en indiefestivals te spelen, vooral in Ierland en Scandinavië.” Dan promoot ze nog even haar show: “Deze show heeft al zulke ontroerende reacties gekregen, het wordt een intieme, emotioneel geladen ervaring. Ik ben ook zo blij dat ik in Tivoli in Utrecht en op The Great Escape in de Unitarian Church mag spelen, die is echt prachtig. En optreden op een echte piano brengt altijd iets bijzonders in me naar boven. Ik denk dat het een prachtige avond gaat worden,” knikt Tara Nome Doyle tot besluit voor de focus eerst op Nederland komt en dan op The Great Escape.