STEENDAM – Aan het einde van de eerste set vroegen Jesse Barnes en Yvonne Ambrée van Take Berlin toestemming aan het publiek of ze ook een liedje unplugged mochten spelen. Het publiek bij podium Peter & Leni in Steendam was zo goed die toestemming te verlenen en zal daar geen spijt van hebben gehad. Het was het begin van één van de mooiste gedeelten van het concert van Take Berlin. Zonder poespas en niet gestoord door een wat vervelende gitaarkabel vielen de stemmen van Barnes en Ambrée samen en was de Duits/Amerikaanse formatie nog even beter dan voor de microfoon. ‘Arre’ en ‘Madeleine’ werden daarmee de mooiste liedjes van de eerste set en prachtig intiem gebracht. In samenspraak met het publiek werd in de pauze dan ook besloten dat dit in de tweede set een herhaling verdiende en dat in plaats van één er meer liedjes unplugged gebracht zouden worden. Ook voor de microfoon maakte Take Berlin een sterke indruk. Het duo bestaat uit gelouterde muzikanten die regelmatig touren met de groten der aarde. Daar ging het deze dag echter niet over, maar over de eigen muziek van het tweetal. Dat is prachtig af en toe kabbelend, maar van grote schoonheid. In het openingsnummer ‘Eaves’ bleek dat al. Prachtige zang van Ambrée met haar mooie heldere stem, waar de meer dromerige stem van Barnes een mooie aanvulling op is. In ‘Ocean Gold’ van hun binnenkort te verschijnen album ‘Schoharie’ was het juist Barnes die het voortouw nam. Niet elk nummer was mooi. ‘Kentucky’ een liedje over een zwerfkat kon minder bekoren, maar met het sterke ‘Motion’ werd dat direct rechtgezet. Sterk was ook ‘O Leãozinho’ een prachtig Braziliaans nummer van Caetano Veloso. Ieder nummer werd, veelal door Barnes kort, maar accuraat geïntroduceerd. Een enkele keer was er plaats voor een wat langer verhaal. Na de pauze was het kabel probleem verholpen en werd het publiek getracteerd op nog een flink aantal sterke nummers. Hierbij werd deels ook gebruik gemaakt van opnames. De zee, de natuur in bijvoorbeeld ‘Little Bear’ waardoor de vogels hun lied lieten horen. In ‘Piha’ werd de hulp van de drumcomputer ingeroepen en dat maakte dit strandnummer prachtig. Ook nu was er met ‘Strangers’ de uitzondering die de regel bevestigd met een nummer dat net even minder kon boeien, maar na dat nummer kwam Take Berlin Unplugged Part 2. Met ‘Forever Young’ niet met de ruige stem van Bob Dylan, maar de zachte zang van Ambrée en Barnes en ‘Destined’ waarin Ambrée toonde niet alleen een prima toetseniste te zijn, maar met haar melodica echt wat toe kan voegen was ook dit een hoogtepunt. Daarna werd besloten met ‘Sebastiaan’ en het prachtige ‘Lionise’ het titelnummer van de eerste EP. Mooie verzorgde muziek met sterke zang dat qua genre moeilijk in een hokje valt te duwen. Muziek die de moeite waard is.
Take Berlin unplugged op zijn best
