AMEN – Het zal balsem geweest zijn voor de ziel van Judy Blank en blonk dar nou echt een klein traantje in haar linkerbeneden ooghoek?. Na haar toegift stond De Amer als één man op om de artieste met haar band een ovationele staande ovatie te geven. Een duidelijk antwoord op haar liedje ‘Fading Star’, waarin ze haar onzekerheden over het bestaan als muzikale hoogvlieger verwoord. Het succes dat vandaag zo vanzelfsprekend is, kan morgen immers weer voorbij zijn. Daar had De Amer een duidelijk antwoord op: “Dacht het niet hé”. Het was voor het eerst dat Judy Blank, met in haar kielzog bassiste Judith Renkema, gitarist Stefan Wolfs en drummer Jan Pohl Amen aandeed. Ook dat was te merken. Door het lang uitlopen van de voorbereidingen stond de rij belangstellenden tot buiten op straat in de November kou. Blank had het idee luisterliedjes misschien wel wat te letterlijk genomen en een uitleg over dat wonderlijke apparaat wat de pedalsteel is voor een kennerspubliek als over het algemeen in Amen zit, is een beetje als aan Albert Einstein gaan uitleggen dat 1 + 1 toch echt 2 is. Mooiste misverstand had ze waarschijnlijk bij binnenkomst die middag, waar ze in de veronderstelling dat het mensen van De Amer waren zich had voorgesteld aan twee langs wandelende koffiedrinkers en daarmee prompt de twee overgebleven kaartjes verkocht. Die misverstanden zullen nu vast uit de weg zijn geruimd nu het concert prachtig was en Judy Blank zich vast realiseert dat niet alleen in Nashville de groten hun noten in de muren hebben geslepen, maar in Amen ook. De zangeres uit Utrecht begon solo het optreden met ‘Sweet Love’ en liet dat volgen door de meeklapper ‘Lay me Down’. Binnenkort gaat ze met Yorick van Norden de zalen in voor een Bob Dylan programma en dus kwam de Nobelprijswinnaar enige keren langs te beginnen met het gevoelige ‘It Aint Me Babe’ om daarna met het intense en vol onzekerheid gezongen ‘Fading Star’ een prachtig hoogtepunt in de eerste set te hebben. Hierna vroeg ze wat versterking op het podium en kreeg dat, want met mensen als Judith Renkema bekend van Jeroen Kant & The Sherrifs en Sheewawah, Stefan Wolfs van Belle of Louisville en Jan Pohl die begon bij Mellow Sirens en met internationale artiesten als Patricia Vonne op alle grote festivals in Europa stond heb je ook echt versterking. Dit sterren ensemble stortte zich op ‘River Takes The Town’ van Oliver Wood voor met ‘1995’ van haar album ‘Morning Sun’ de eerste pauze kwam. Na de pauze ging het direct erg mooi verder in ‘Oh Honey’, een lekkere stevige opening, waarin de band kon excelleren en dat werd mooi doorgetrokken in die set. ‘Play Pretend’, met mooi pedalsteel spel van Wolfs was een nummer dat weinig op de setlist staat bij Blank, maar dit nummer over pijnlijke momenten in het leven verdiend meer gespeeld te worden. In ‘Tangled Up in You’ had de formatie nu een gevoelig nummer, dat mooi klein werd gebracht met Pohl op xylofoon en Renkema zonder bas, maar een mooie tweede stem. Ze sloot de set af met ‘Pretty Far’ van haar recent verschenen EP, een meezinger en meevingerknipper. Blank was in constant gesprek met haar publiek. Ze lichtte haar nummer vaak erg uitgebreid toe, maar ook als iemand nieste kreeg die een “Gezondheid” van het podium en een discussie of het nou een nies of hoest was. Soms mag ze daar nog wat meer het evenwicht in vinden, zonder haar spontaniteit in te verliezen. Solo ging het verder in de derde set met een liedje over twijfel in ‘Pretty Far’. Blank zit in meerdere projecten momenteel. Ze tourt ook met ‘Nashville Now’, waarmee ze binnenkort met Pieternel en Lovers & Lions binnenkort in Leeuwarden staat en bracht daarvan ‘The Eye’, van Brandi Carlisle. Het mooie nieuwe ‘Bad’ was vergeten maar volgde alsnog voor stevig werd afgesloten in ‘I Got a Man’, wat prachtig was. Toegift werd ‘Forever Young’ van Dylan. Een sterk optreden van Judy Blank, die best wel eens tot de vaste gasten in De Amer kan gaan behoren nu ze begrijpt dat luisterliedjes slaat op het publiek, maar dat de band best flink mag rocken. in januari staat ze ook nog eens op Eurosonic/Noorderslag.
Staande ovatie ontroert Judy Blank
