The Lasses hadden grote plannen voor de afgelopen periode. Een theatertour zou ze met hun Americana en folk naar grote en kleine podia voeren in het land. Dat was uiteraard buiten de weerbaarheid van corona gerekend, maar beide dames gebruiken de tijd om ook afzonderlijk van elkaar de mogelijkheden te verkennen die gewijzigde avonturen bieden. Voor een album van Margot Merah moeten we nog even wachten tot januari, maar de andere Lass Sophie Jannah brengt nu al een lange EP ‘Wide World’ uit en tegelijkertijd brengt het stel ook naar buiten dat er, ijs en corona dienende, in het najaar ook weer een The Lasses album gaat verschijnen. The Lasses is dat duo waarbij 1 + 1 duidelijk drie is. Beide dames hebben hun eigen inbreng, voegen wat eigens toe, maar dat staat in het teken van het grotere geheel. Als je dan solo wat uitbrengt, dan moet je toch bewijzen wat je toegevoegde waarde is. Is minder dan ook meer, want als duo kun je volop bestaansrecht hebben als je ze uit elkaar haalt, blijft dat bestaansrecht als artiest dan ook overeind? Het antwoord hierop is ja, maar daar is wel een aantal keer beluisteren van ‘Wide World’ voor nodig. De nummers, klein en rustig, zijn van die liedjes als een siepel. Laag voor laag pel je ze af en steeds komt er weer wat moois bij dat je eerder niet was opgevallen. Een mooi rustig instrumentaal stukje, de zang die steeds meer beklijft en als we tien of twintig keer luisteren zullen we vast nog wel weer wat ontdekken, zoals dat prachtige stukje tekst bijvoorbeeld aan het einde van ‘Starlight’. Dit komt mede doordat veelal is gekozen voor een kale instrumentatie, kalme kwetsbare zang, een sombere mood en dit eigenlijk de hele EP doortrekken, waarbij de liedjes eigenlijk in de eerste versnelling blijven. ‘Wide World’ bestaat uit twee delen. De eerste vier liedjes zijn opgenomen met een Brits-Italiaans gezelschap, waarna ze drie van deze songs nogmaals met onder andere Kaspar Laval op bouzouki en multi-instrumentalist Janos Koolen in Nederland her bezocht en nogmaals vastlegde.. Het album gaat van start met het intense, maar zeer kalme spaarzame de instrumenten benuttende ‘Wide World’ en gaat iets meer uptempo, maar dat mag eigenlijk geen woord hebben, verder in ‘Starlight’. Hierop ook een fractie meer instrumenten, met in de tweede helft van het nummer een langer pianodeel. Het heeft als doel om juist de stem van Sophie Jannah naar voren te brengen. Van The Lasses weten we dat dit een fantastische stem is, maar ook nu houdt ze het eenvoudig en stelt ze zich kwetsbaar op, wat het alleen maar mooier, oprechter en gevoeliger maakt. ‘Here Now’ is prachtig met een mooie opbouw en het eerste deel besluit met ‘Nightfall’ wat het meest uptempo nummer is en met strijkers prachtig. Het Nederlandse deel gaat dan ook met dit nummer van start, mooi kun je het dan vergelijken in deze akoestische versie, die ook erg mooi is en nog iets meer een verhalend karakter krijgt. ‘Wide World’ is in deze versie zelfs beter en wat meer uplifting dankzij meer instrumenten en zang waarin wat meer nog wordt uitgepakt. Na ‘Starlight’ is ‘Laurels’ nieuw in het spiegelbeeld en een erg mooie afsluiting. Een album om gewoon eens een paar keer lekker op repeat te zetten.
Sophie Jannah – Wide World
