DWINGELOO – Na haar optreden op Art Carnivale in Steendam en voor Taribush Kuna in Dwingeloo, waar Tailor Birds elke dag zal optreden zijn er een paar rustige dagen in de drukte van het reisschema van Sophia Kinston. Het biedt een een prachtige gelegenheid om eens rustig van gedachten te wisselen met deze energieke violiste die op Art Carnivale en inmiddels op zoveel andere plaatsen op deze wereldbol met haar muziek haar publiek weet te betoveren. Een opmerkelijke en kleurrijke verschijning en haar optreden is een belevenis. Ze brengt haar interpretatie van ‘Bah Bah Black Sheep’, een versie van ‘Scarborough Fair’ die de folkpuristen zal doen fronsen, maar desondanks prachtig is, maar ook eigen composities. Rustig zeggen we? Nee eigenlijk is ze al druk in voorbereiding op de rest van de toer, maar toch neemt de Britse die de laatste jaren in Australië woonde alle tijd voor het gesprek. “Sorry, ik heb veel te vertellen”, lacht ze verontschuldigend.
“Muziek en kunst hebben altijd een belangrijke rol gespeeld in onze familie”, gaat ze dan serieus in op het begin van haar loopbaan. “Mijn opa van vaderskant was pianist en de moeder van mijn moeder een mozaïekartieste. Allerlei andere familieleden speelden ook muziek. Ik werd gestimuleerd in die jonge jaren dat ik opgroeide om hierin mijn eigen weg te vinden en uit te zoeken wat ik echt wilde doen. Ik heb ondervonden dat ik echte persoonlijke groei doormaakte als ik er blij van werd. Kunst was een hoofdzaak bij de scholen waar ik hen ging en ik was altijd erg gretig om betrokken te worden bij allerlei creatieve projecten. De viool kwam me voor als een instrument dat ik nader wilde leren kennen. Je weet uiteindelijk nooit wat de toekomst voor je in petto heeft, maar muziek is altijd door mijn omgeving gestimuleerd. Ik speelde de viool vanaf een jaar of zeven en heb een aantal erg inspirerende docenten gehad in de loop van de tijd. Ik speelde in orkesten, in strijkkwartetten, bij koren en solo. Ik ontmoette toen ik 18 was de geweldige Nederlandse contemporaine violist Jacob Plooij bij een Internationale Zomer School. Hij is erg belangrijk geweest voor mijn ontwikkeling, want hij leerde me speciale technieken en verschillende manieren van spelen die me in staat stelden ‘Outside the Box’ te denken.”
Met zo’n jeugd is het haast vanzelfsprekend dat er een creatieve kant zou komen aan de beroepskeuze van Sophia Kinston. Het werd inderdaad muzikant. “Ik denk dat ik nooit besloten heb dat ik muzikant zou worden, maar dat het een natuurlijke ontwikkeling is geweest die resulteert in wie ik vandaag ben en wat ik doe. Na dat ik in Groot-Brittannië de universiteit heb afgerond heb ik een aantal exposities gehad voor mijn keramiek in Londen, maar wilde ook verder met mijn vioolstudie en dat verder ontwikkelen. Mijn vader is Australiër en ik besloot om een paar maanden naar Melbourne te gaan om daar aan de Victorian College of the Arts de studie postgraduate violin performance te volgen. Ik werd toegelaten en in die periode heb ik mijn repertoire vergroot, terwijl ik heel veel muzikanten heb ontmoet in Melbourne. Het is een stad vol met muziek. Klassiek, contemporain, folk, experimenteel, de lijst gaat maar verder en verder. Melbourne is vol met zelfstandige songwriters die geen platenlabel nodig hebben om toch een carrière te bewerkstelligen. Australië is een plek vol met fenomenale muziek en artiesten die zich volop ontwikkelen. Er is het gevoel dat alles mogelijk is. Na mijn studie daar sloot ik mij aan bij een folkband. Met The Rosie Burgess Trio trad ik vier jaar lang op in Australië Amerika en Canada. Ik leerde opnames te maken en nam platen op voor Rosie en andere artiesten en na zo vier jaar lang het vak van muzikant en toeren in de praktijk te hebben geleerd, besloot ik mijn eigen weg te gaan. Mijn eigen muziek te schrijven en te kijken waar het me zou brengen. Dat is wat je nu ziet”, laat Kinston een stilte vallen, “het resultaat van jaren klassiek werk klassieke studies, toeren en studiowerk voor onafhankelijke artiesten, maar ook jaren om te leren hoe het financieel werkt, hoe het ‘bedrijf’ te runnen, werken in een team, het leiden van een groep en het scheppen van iets fris en opwindends. Tailor Birds is het resultaat van al die ervaringen. Het werk dat ik doe als uitvoerend artiest draait om de muziek, maar ook om het inspireren van anderen en het verspreiden van iets positiefs in deze steeds veranderende wereld. Ik kan me niet voorstellen dat ik iets anders zou doen.”
Na enkele jaren Melbourne als vaste basis te hebben gehad is Tailor Birds nu constant op reis. De hele wereld over, overal waar een podium of studio wacht. “Ik heb zo’n tien jaar in Melbourne gewoond en heel veel muziek daar geschreven. Twee jaar geleden besloot ik dat ik constant op tournee wilde. In Australië woon ik nu in mijn Toyota Hiace Commuter en reis van podium naar podium. Melbourne was een geweldige plek om te verblijven. Iedereen is muzikant. Er zijn ontelbare plekken om op te treden voor elke muzieksoort. Het is een enorme ruimte om zaken in te leren. Je moet echter je blijven ontwikkelen en twee jaar geleden had ik het gevoel dat het voor mij tijd was om uit te vliegen vanuit Melbourne.”
Electronische neo folk die de ziel tot rust brengt, de geest verwarmd en de passie doet ontbranden. Het is de omschrijving van de muziek van Tailor Birds volgens de artieste zelf. “Mijn muziek is constant in ontwikkeling. Ik doe mijn best om zoveel mogelijk verschillende soorten optredens te doen. Festivals, op straat, clubshows, op de markt, voor het goede doel. Het resulteert er in dat ik heel veel verschillende mensen ontmoet, wat mij inspireert voor nieuwe liedjes, andere geluiden en dat zorgt ervoor dat mijn muziek zich ontwikkelde op een organische manier. Ik doe zelf het grootste deel van het boeken van mijn optredens, de design en promotie heb ik onder mijn hoede, het schrijven van de liedjes en ik neem ook zelf veel op, ik heb de financiën zelf in beheer. Ik draag veel hoeden. Als onafhankelijk artiest moet je dit allemaal onder je vleugels nemen. Dingen gebeuren pas als je ze laat gebeuren, maar ik heb ook mensen die me helpen met het bijhouden van de website en ontwerpen voor me maken voor promotiemateriaal, zoals posters, voor mij zaken onderzoeken, de mastering voor mijn muziek doen, zorgen voor publiciteit, zoals Foghorn records dat voor mij regelt in Australië, me helpen met video of het vinden van nieuwe onderdelen voor op de toer, die onderdak regelen en verder al die kleine dingen die er bij komen kijken. Met al dat, is er vaak weinig tijd om te oefenen, maar het is wel een belangrijk element geworden in de ontwikkelen van de muziek en vergroot mijn ervaring in deze wereld. Door jezelf in al deze situaties te plaatsen en met veel heel verschillende optredens, krijg je de mogelijkheid om veel muziek te testen in de praktijk op nieuwe ‘oren’. Je leert wat werkt, door de reacties van het publiek, en dat houdt zaken fris.”
Op dit thema gaat het gesprek verder. Sophia Kinston gaat dieper erop in hoe haar liedjes tot stand komen. “Ik doe heel veel verschillende shows en tijdens de langere shows probeer ik betaalde ritmes en patronen uit en dan blijven er dingen hangen. Ik test nieuwe riffs en zo heeft het schrijven van liedjes zich ontwikkelt tot een vloeiend proces, terwijl ik ook nog heel veel verschillende mensen leer kennen. Via deze mensen en de gebieden die ik bezoek hoor ik weer veel verhalen en die komen weer terug in de muziek. Het laatste liedjes dat ik geschreven heb, pas twee dagen geleden, gaat over één van de laatste vrije plekken in Amsterdam, het ADM terrein. Daar wonen veel inspirerende artiesten, muzikanten en andere kunstenaars en het gebied zorgt voor een platform voor nieuwe betrokken kunst en vormt de basis voor artiesten die hele wereld overtrekken. Het lied vertelt het verhaal van de mensen die er voor strijden om deze plek te behouden. Aangezien ik elke dag onderweg ben, krijg ik ook elke dag inspiratie. Het schrijven van liedjes en muzikant zijn kan zich zo geweldig ontwikkelen en daarom schrijf ik de liedjes veel sneller en met meer focus. Soms schrijf ik drie liedjes per week, soms als je midden in een toer zit minder, maar het gaat om de timing. Uiteindelijk gaat de over het uitwisselen van energie en mensen iets goed meegeven in deze veranderende wereld. Het gaat over het vertellen van verhalen van mensen die anders misschien ongehoord bleven.”
Dat vertellen van verhalen doe Tailor Birds op het podium, maar ook via de platen. Dit jaar kwamen er al een uit ‘Stilts on the Water’, verschijnt é;en binnenkort en is er nog één al gepland. “‘Runaway Sailors, Stay at Home Wives’ was het eerste album dat Tailor Birds uitgaf in 2012. Het is in een maand tijd opgenomen in Amsterdam. Het was erg elektronisch en ik heb het samen met de Nederlandse Electro producer Rick van der Ree opgenomen. Ik wilde iets uitbrengen, iets fris en nieuws. Om dat in een maand tijd te doen, dwong me om iets heel gefocust uit te brengen. ‘Wide awake I see the Storm’ was een weelderig vervolg op deze plaat. Voor de helft is hij opgenomen in Amsterdam met Rick en voor de andere helft in Melbourne met verschillende mensen die ik kon. Er zat een paar jaar tussen beide platen dus ‘Wide Awake’ had een veel meer ontwikkelde sound en was een prachtige combinatie tussen akoestisch en elektronisch. Er werkten ook muzikanten aan mee waar ik veel respect voor heb en waar ik in de loop van de tijd vaker mee had gewerkt. Dat was echt een stap vooruit. Eind 2017 ben ik weer de studio ingedoken, nu niet in Amsterdam maar hier in het Noorden van Nederland in Orvelte. De sound van Tailor Birds was nogal veranderd van elektro experimentele folk naar meer verschillende energiestromingen en het voorbrengen van vibrerende geluiden. Met al de ervaring die ik nu heb opgedaan tijdens mijn reizen , heb ik meer kennis en heeft de sound zich nog verder ontwikkeld. Deze keer ging ik de studio in na een tournee met 52 speeldata in heel Europa en vol vertrouwen dat er voldoende verfrissends was voor twee nieuwe platen. Uiteindelijk bracht dat twee geweldige platen voort. ‘Stilts on the Water’ was bedoeld als een soort brug tussen de vorige en de komende plaat. Een soort slaapliedjes album om bij in te dutten en iets van een conceptalbum. De liedjes zijn minder van belang als het gevoel. Die plaat is in februari uitgekomen en daarnaast heb ik het album ‘Where Will We go to Break Free from the Crows’, een album met zes tracks, die nieuwe versies zijn van zes oudere liedjes, maar tegelijkertijd ook een blik in de toekomst voor de nieuwe liedjes. Daar staan deze albums eigenlijk voor, de toekomst en het is erg emotionele muziek met de kracht om te helen. Het is echte wereld folk, vooral ‘Where Will We…’. Het is opgenomen in Orvelte, daarna heb ik de liedjes meegenomen op reis en ik heb de drums opgenomen in Amsterdam en India. In Londen is het fluitwerk op de band gezet. Veel is afzonderlijk opgenomen. Ik heb de liedjes naar verschillende muzikanten gestuurd om hun bijdrage op te nemen en later zijn ze samen gebracht. De piano is opgenomen in de studio tegelijkertijd met mijn deel, uiteindelijk nadat dit alles gedaan was, zijn de laatste loodjes en het mixen gedaan in Australië, waarbij we terecht zijn gekomen in Sydney, Possum Brush, Lismore, Beenleigh, Port Douglas, Mount Molloy en nog verder weg. Bij vrienden en familie thuis op het strand, in winkels, parkeerplaatsen en nog veel meer plekken om daar opnames te maken. Het was de bedoeling dat de muziek de energie zou bevatten van al die plaatsen waar we werkten en dat is gelukt. Het was onvermijdelijk dat de geschiedenis van die plekken en de mensen zo werd vastgelegd en zijn weerklank heeft.”
Alles ook in teken van het volgende album. “We zijn bijna klaar met het nieuwe album. Nog een liedje of twee of zoiets”, even blijft het weer stil en kijkt Sophia Kinston voor zich uit bij de gedachte, Dan hervat ze: “En dan gaan we het opnemen. Ik verwacht dat ik in na de toer door Australië aan het einde van juni 2019 weer naar Europa kom in juli. Ik wil dan twee maanden hier toeren en dan gaan we het album opnemen, waarschijnlijk op dezelfde manier zoals de vorige twee.” Ze kijkt nadenkend bij deze plannen alsof ze het al voor zich ziet. “We gaan in Nederland de studio in en nemen dan de opnames mee op reis, zetten in Nederland en Ierland geïmproviseerde studio’s neer en gaan 3 maanden hard aan de slag, we stapelen geluiden, nemen geluiden op in het veld en dan kijken we waar we staan. Maar je weet het nooit, dingen kunnen veranderen……..”
Van de plaat naar het podium. Haar optreden op Art Carnivale was onconventioneel, maar prachtig. “Je moet mensen inspireren, toch? Dus ga spelen, ga optreden, doe wat je moet doen”, het is het kortste antwoord van het gesprek. Tailor Birds heeft op dit moment alleen Sophia Kinston als vast lid, maar dat wil niet zeggen dat ze alleen op het podium staat. Wereldwijd zijn er tal van muzikanten die ze vraagt met haar op te treden. Op Art Carnivale bijvoorbeeld klarinettist Remko Adema uit Groningen. “Remko is de partner van mijn vriendin Jen, die op haar beurt weer verbonden is aan Taribush Kuna. We hebben elkaar dus zo ontmoet. Hij is een heel fijne mens en omdat ik altijd graag met lokale musos werk, waar ik ook ga, en hij in de buurt was en beschikbaar voor het weekend heb ik hem gevraagd. We hebben vaker samen gespeeld, dus ik dacht dat het wel leuk zou zijn en ik had gelijk. Op Taribush Kuna doe ik een aantal shows”, kijken we nog even vooruit. “Op de openingsavond, de donderdag, doe ik een soloshow met alleen zang en viool, dan doen we nog een duo show en op de laatste avond een Tailor Birds and Friends show waarvoor ik een aantal van mijn favoriete acts van het festival uitnodig en dat kon wel eens uitmonden in een grote Tailor Birds jam. Daarnaast werk ik mee aan een aantal kunstzinnige shows. Een rondleiding, een show met Deform Reflect, wat een sculpturale show wordt. Dat is een act waarmee ik vaker heb samengewerkt. Dat was eigenlijk ook de inspiratie voor één van de liedjes van Tailor Birds ‘White Feather’. “Oh” klinkt het dan opgewonden. “misschien doen we op een morgen nog wel een pop up show in het bos en je kunt natuurlijk ook mijn platen kopen ‘Stilts on the Water’, en pre-release albums van het nieuwe album ‘Where will we go to break free from the Crows’. Natuurlijk kun je ook een inkijkje krijgen hoe de nieuwe liedjes van het nog op te nemen album gaan klinken. Should be fun!!” Tailor Birds zal elke dag optreden tijdens Taribush Kuna Festival op De Marke in Dwingeloo. Het festival is van 26 tot en met 29 juli.