GRONINGEN – Matthew Bean van Sneaky Bones staat voorafgaande aan zijn optreden in Vera Groningen, als de trap bestegen en de poort naar muziek is open gegaan, zijn merch tafel in te richten. Hij kijkt op zij naar de vreemden die de zaal betreden en met een zacht groet en verlegen glimlach erkent hij hen. Een sprint naar achteren voor een pen om de prijzen te verduidelijken, want op de tafel zijn een dag later officieel te verschijnen nieuwe album ‘Strangers I’ve Met Before’. Het is de gloednieuwe opvolger van zijn eerdere twee albums ‘High as the Stars’ en ‘Dream of The End’. Voor hij op eigen benen als warme swingende folkzanger onderweg ging speelde hij onder andere in The Dwells. In het kader van dat nieuwe album tourt hij nu door Europa en Vera staat zo halverwege op de agenda. Hierna gaat de reis eerst Noordelijk om daarna af te zakken naar het eindpunt van de trip in Duitsland. Wat opvalt is zijn lengte. Onder een typisch Amerikaans petje lacht een vriendelijke gigant. Dat blijkt ook wel als hij luttele minuten laten het toneel opkomt met zijn begeleidingsband en van het nieuwe album ‘Carolene’ inzet. Je merkt onmiddellijk reactie in de zaal, waar hij toch de niet eenvoudige taak heeft om te openen voor een grotere naam op de poster. Hee, dit is ook lekker zeg, lijkt de algemene reactie. Achteraf claimt een verstokte concertbezoeker dan ook: “Eigenlijk was het vandaag een dubbele headline.” Dat was nog voor het hoofdprogramma, maar Sneaky Bones weet met die opening absoluut te overtuigen. Mooi en rustig, maar toch met swung en diepgang. Dit klinkt erg veelbelovend. Hoewel niet van de kwaliteit van de opening is ´All I Need´ toch ook een prima rustig folknummer en in ´Speed Veins´ weet het trio op het podium weer dat hoge niveau van de opening te halen in een nummer dat steeds sneller optrekt en met sterk baswerk van Sam Weber, terwijl op drums Marshall Wildman een goede fundering legt en vervolgens is ´Shut´ een lied dat gedurende het liedje mooier en mooier wordt. In de sound van Sneaky Bones is folk de basis, maar hij weet dat met een swingende factor en een warme toon te brengen. Hoogtepunt van het optreden is ´When Does It Hit You´. Prachtig nummer, met vooral ook indrukwekkende vocale ondersteuning van de band. Eigenlijk is het dan wel duidelijk dat Sneaky Bones inderdaad de kwaliteit heeft voor een eigen hoofdprogramma. Veel sterke rustige liedjes en een paar waar nog even een draai aan gegeven zou moeten worden, maar die ook zo al mooi zijn. Fijne zang en een podiumpersoonlijkheid van Bean die het publiek omarmt en ze mee trekt in zijn eigen wereld, hoewel zijn aankondigingen nu vooral anekdotisch waren en wat inhoudelijker mogen zijn. De band sluit met een tweetal nummers die nog niet zijn verschenen. Vooral de prachtige tekst van ´Switzerland´ valt op. In vrije vertaling: Het is nog ver naar Zwitserland en het land komt ook niet deze kant op. Een nummer dat zeker een plek verdiend op een volgend album en de teksten zijn er om nog een secuur na te luisteren. Vreemden zijn we niet meer na het afsluitende ‘Even If’ dat vlot en aansprekend is. Een verrassende kennismaking.
Sneaky Bones overtuigt vreemden met warme swingende folk
