BORGER – De Nederlandse tourmanager Milan Breukers had de vijf heren en één dame deze morgen van het vliegveld gehaald en na een reistijd van bijna 24 uur stond Slim Cessna’s Auto Club te concurreren met Kasper Dolberg, Mathijs de Ligt en Paul Pogba op het podium van VanSlag / Roots on the Road in Borger voor een compromisloos concert, maar ook een concert waarin aanvankelijk de vermoeienissen van de reis merkbaar waren. Het weerhield het gezelschap niet om een concert te geven, waarin de band steeds beter in zijn groove kwam en het mooier en mooier werd. De opening was ’32 Mouths Gone Dry’ en tijdens de eerste nummers gingen zangers Slim Cessna en Munly Munly nog regelmatig even zitten en wilde de chemie met het publiek traag op gang komen. Chemie en muzikale lol en vakmanschap laten zich echter niet weerhouden door vermoeidheid en al gauw ontstond de band tussen band en publiek zelfs ondanks dat de frontmannen enige aankondiging gebruikte. Dat was jammer, want af en toe raakte je daardoor verdwaald in de liedjes, die vaak ook in tempo redelijk overeen kwamen. Wat opviel was dat vooral de liedjes van het laatste album ‘The Commandments According To SCAC’ op het podium erg goed tot hun recht kwamen. Na de opening kwam vooral de sfeer er goed in met ‘Commandment 2 ( Tether)’ en vooral ‘Commandment 4 (Pigeons)’ sloeg bij een groot deel van het publiek erg aan. Slim Cessna’s Auto Club is echter geen muziek die iedereen zal bevallen. Er wordt geen poging gedaan het grote publiek het naar de zin te maken, maar het is zoals Slim Cessna en bandmaten denken dat het moet zijn en de rest.. nou jammer. Veel liedjes hadden een hoog tempo met sporadisch een rustpuntje. De zang is opmerkelijk met eigenlijk elk lied een duet tussen beide zangers die wisselend naar voren stappen. Muzikaal hebben de nummers vaak nogal wat haarspeld bochten het onbekende in. Niet altijd een logische opbouw, maar dat was prima en hield het onvoorspelbaar. In de zang had de band iets Talking Headsachtigs, net zoals de liedjes invloeden hadden van rock, pop en country gemend in een grote bak met gospel. Naast fijne zangers bevatte de band ook prima muzikanten. Blikvangers voorop het podium waren Rebecca Vera die niet alleen de mooiste zangstem heeft van het gezelschap, maar haar voornaamste taak was om ook prima en gedurfd de toetsen te beroeren en de lapsteel te bedienen en dit snaap instrument zelfs als percussie instrument gebruikte. Aan de andere kant op banjo en double necked gitaar was het Dwight Pentacost die overtuigde. Op drums en staande bas waren het Andrew Warner en Ian O’Dougherty die fijn werk leverden op de achtergrond. Slim Cessna’s Auto Club levert een show waarover is nagedacht. Uitgedachte danspasjes, veel beweging en regelmatig van het podium af komen, een in cement gegoten setlist en beide zangers schuwen het lichamelijke contact bij elkaar niet om elkaar ook bruut af te wijzen. Af en toe een meer swingend nummers als ‘Mag Hag Boom Boom’, maar het waren de Commandments die de show stalen. Als hoogtepunten van deze avond ging de boeken in ‘Commandment 7 (Holes)’ wat prachtig was en ‘Commandment 5 (Shells)’. De afsluiting was indrukwekkend. De instrumenten werden weggelegd en al dansende met de hele band voor op het podium met eerst Munly Munly in de lead zang en even later Rebecca Vera werd het concert fenomenaal tot een einde gebracht met ‘Commandment 3 (Snakes)’. Daarna stortte de band letterlijk en figuurlijk van vermoeidheid ineen op het podium. Het publiek was nog niet klaar. Slim Cessna starte een bandje en terwijl achter hem de band al druk opruimde zong hij ter afscheid het Kris Kristoffersen nummer ‘For The Good Times’. Een eigenzinnig concert van Slim Cessna’s Auto Club.
Slim Cessna’s Auto Club sluit geen compromissen
